Heyheyhey!
Eindelijk een eerste bericht! Ik had vorige wek al een bericht bedacht op mijn laptop, maar die is spijtig genoeg gecrasht. De koeling heeft het voor bekeken gehouden, waardoor er iets oververhit is geraakt, waardoor ie niet meer werkt. Darn.. Gelukkig nog wel binnen de garantie!
Hier in Nepal verder alles goed hoor. We zijn hier ondertussen al 10 dagen, en de volledige ploeg is geland. Drie mensen in het weeshuis van Dawa en drie mensen in het weeshuis van Haushala. Business as usual; spelen met de kinderen, helpen met huiswerk etc.. We proberen ook nog andere dingen te verwezenlijken, zoals AIESEC oprichten in Nepal (met Vivek), organisaties contacteren (om de weeshuizen te steunen), en een evenement organiseren op het einde van ons verblijf. Voor het evenement hebben we kunnen regelen dat we 2 avonden kunnen optreden in een chique restaurant in de toeristenbuurt. Een deel van de kinderen doen een show met zingen en dansen, en we kunnen geld binnenhalen via 10 % van de rekening, donaties en spulletjes verkopen. Nog wel veel voorbereidingswerk!
Ik heb niet echt veel tijd dus ik moet al afsluiten. Maar int kort, alles is goed hier, en binnenkort laat ik nog wel iets weten!
Groetjes!
woensdag 14 juli 2010
vrijdag 2 juli 2010
Bert herrijst!
Nepal! Vanaf maandag ben ik er terug, voor 5 weken! Terug bij de kindjes van toen in 2007/2008. Updates hiero vanaf volgende week!
maandag 21 september 2009
maandag 7 september 2009
In Jos!
Heyheyhey!
We zijn wederom een week verder en ik zit momenteel in Jos deze blog te typen. Ik heb uiteindelijk 6 dagen doorgebracht in Abuja bij mijn gastfamilie. En ik heb een paar dagen kunnen werken in een weeshuis. Het weeshuis was totaal anders als de Nepalese weeshuizen waar ik gewerkt heb. Deze keer was ik omringd door een stuk of 30 baby’s en peuters. De oudste was 2 jaar oud! Dus ik heb mee meestal bezig gehouden met de papfles geven, rondleuren met baby’s en een beetje spelen. De kinders hadden echt wel alles wat ze nodig hebben, er werkten een stuk of 10 nanny’s om op hen te passen. Luxe weeshuis jow. Ze hebben de kinderen genoemd naar beroemde mensen, dus ik heb Nelson Mandela de papfles gegeven en Barack Oboma getroost toen ie verdrietig was.
Verder heb ik Abuja een beetje verkend maar niet zo enorm veel. Samen met een vriend ben ik een paar rotsen gaan bezoeken. Zuma rock (grootste solitaire rots in West Afrika) en Aso rock. Tegen Aso rock lag een militaire basis wat ons nog de nodige problemen heeft gegeven. Blijkbaar waren we de verkeerde poort binnengewandeld, want we werden plots tegengehouden door bewakers. Die wilden weten wat we gingen doen, waar we vandaan kwamen, wie we waren, of we onze papieren bij hadden, of ik foto’s had genomen en blablabla. Na een kwartier gezever hebben ze ons terug laten gaan. We zijn er nog goed vanaf gekomen. Een van mijn vrienden hier vertelde me achteraf dat ie in dezelfde situatie was terecht gekomen, maar dat ze hem 3 uur hebben vastgehouden. Nou..
Ik moet toegeven dat ik mijn gastfamilie niet zo geweldig sympathiek vond. Niet echt mijn type mensen en het klikte niet zo. Ook de manier waarop ze hun huismeid behandelden als een slaaf vond ik maar niks. Ik was er niet echt rouwig om toen ik gedag zei en naar Jos vertrok.
De reis naar Jos was trouwens echt geweldig mooi! Jos ligt op een hoogplateau, dus onderweg reden we langs bergen, valleien enzo. Ik heb 3 uur lang met bewondering naar buiten gestaard. En af en toe naar nummerplaten gestaard uiteraard, ik zit aan 34 staten + slogans ondertussen. Hier in Jos ben ik goed ontvangen door de lokale LC, vriendelijke studenten hoor. Zaterdagnacht zijn we naar een club gegaan, dikke leut! Er is een curfew van 11 pm tot 6 am en de politie maakt er niet bepaald grapjes om. Iedereen blijft dus doorfeesten tot 6 uur. J Het was wel een beetje hard dat we om 7 uur ‘s morgens al terug vertrokken voor een rit van 2,5 uur naar Yankari National Park. Anyway, het nationale park was zeker wel de moeite. Niet zo bepaald voor de safari maar wel voor de warmwaterbronnen achteraf. Ik ben zelf in slaap gevallen in de jeep tijdens de safari! Olifanten of leeuwen hebben we niet gezien, maar wel een paar krokodillen, een cobra, wat zwijnen, hertjes en bavianen. En een droge waterval (een waterviel?) Maar de warmwaterbronnen waren dus wel erg leuk, echt een paradijselijk tafereel. We hebben een paar uur kunnen rondplonzen, in bomen klimmen, weglopen van bavianen, .. Heerlijk.
Nu woensdag keer ik terug naar Abuja, mijn paspoort ligt nog ginder. Ik heb het zaterdag moeten achterlaten zodat ik mijn visum kon laten verlengen. Het vervalt 1 dag voor ik vertrek, echt stomme situatie! Maar bon, 2 andere interns en een van mijn beste vrienden zijn woensdag in Abuja, dus dan kan ik toch wat rondhangen met hen. Donderdagochtend vertrek ik terug naar Ibadan, om afscheid te nemen. Vrijdag organiseer ik een feestje met de studenten, dus dat zou wel dik in orde moeten zijn. Maandag en dinsdag dan in Lagos om nog wat souvenirs te kopen en dinsdagavond vertrek ik terug naar België. Woensdag tegen de middag zou ik terug moeten zijn. Man, man, mijn dagen zijn geteld.
Groetjes
Bert
We zijn wederom een week verder en ik zit momenteel in Jos deze blog te typen. Ik heb uiteindelijk 6 dagen doorgebracht in Abuja bij mijn gastfamilie. En ik heb een paar dagen kunnen werken in een weeshuis. Het weeshuis was totaal anders als de Nepalese weeshuizen waar ik gewerkt heb. Deze keer was ik omringd door een stuk of 30 baby’s en peuters. De oudste was 2 jaar oud! Dus ik heb mee meestal bezig gehouden met de papfles geven, rondleuren met baby’s en een beetje spelen. De kinders hadden echt wel alles wat ze nodig hebben, er werkten een stuk of 10 nanny’s om op hen te passen. Luxe weeshuis jow. Ze hebben de kinderen genoemd naar beroemde mensen, dus ik heb Nelson Mandela de papfles gegeven en Barack Oboma getroost toen ie verdrietig was.
Verder heb ik Abuja een beetje verkend maar niet zo enorm veel. Samen met een vriend ben ik een paar rotsen gaan bezoeken. Zuma rock (grootste solitaire rots in West Afrika) en Aso rock. Tegen Aso rock lag een militaire basis wat ons nog de nodige problemen heeft gegeven. Blijkbaar waren we de verkeerde poort binnengewandeld, want we werden plots tegengehouden door bewakers. Die wilden weten wat we gingen doen, waar we vandaan kwamen, wie we waren, of we onze papieren bij hadden, of ik foto’s had genomen en blablabla. Na een kwartier gezever hebben ze ons terug laten gaan. We zijn er nog goed vanaf gekomen. Een van mijn vrienden hier vertelde me achteraf dat ie in dezelfde situatie was terecht gekomen, maar dat ze hem 3 uur hebben vastgehouden. Nou..
Ik moet toegeven dat ik mijn gastfamilie niet zo geweldig sympathiek vond. Niet echt mijn type mensen en het klikte niet zo. Ook de manier waarop ze hun huismeid behandelden als een slaaf vond ik maar niks. Ik was er niet echt rouwig om toen ik gedag zei en naar Jos vertrok.
De reis naar Jos was trouwens echt geweldig mooi! Jos ligt op een hoogplateau, dus onderweg reden we langs bergen, valleien enzo. Ik heb 3 uur lang met bewondering naar buiten gestaard. En af en toe naar nummerplaten gestaard uiteraard, ik zit aan 34 staten + slogans ondertussen. Hier in Jos ben ik goed ontvangen door de lokale LC, vriendelijke studenten hoor. Zaterdagnacht zijn we naar een club gegaan, dikke leut! Er is een curfew van 11 pm tot 6 am en de politie maakt er niet bepaald grapjes om. Iedereen blijft dus doorfeesten tot 6 uur. J Het was wel een beetje hard dat we om 7 uur ‘s morgens al terug vertrokken voor een rit van 2,5 uur naar Yankari National Park. Anyway, het nationale park was zeker wel de moeite. Niet zo bepaald voor de safari maar wel voor de warmwaterbronnen achteraf. Ik ben zelf in slaap gevallen in de jeep tijdens de safari! Olifanten of leeuwen hebben we niet gezien, maar wel een paar krokodillen, een cobra, wat zwijnen, hertjes en bavianen. En een droge waterval (een waterviel?) Maar de warmwaterbronnen waren dus wel erg leuk, echt een paradijselijk tafereel. We hebben een paar uur kunnen rondplonzen, in bomen klimmen, weglopen van bavianen, .. Heerlijk.
Nu woensdag keer ik terug naar Abuja, mijn paspoort ligt nog ginder. Ik heb het zaterdag moeten achterlaten zodat ik mijn visum kon laten verlengen. Het vervalt 1 dag voor ik vertrek, echt stomme situatie! Maar bon, 2 andere interns en een van mijn beste vrienden zijn woensdag in Abuja, dus dan kan ik toch wat rondhangen met hen. Donderdagochtend vertrek ik terug naar Ibadan, om afscheid te nemen. Vrijdag organiseer ik een feestje met de studenten, dus dat zou wel dik in orde moeten zijn. Maandag en dinsdag dan in Lagos om nog wat souvenirs te kopen en dinsdagavond vertrek ik terug naar België. Woensdag tegen de middag zou ik terug moeten zijn. Man, man, mijn dagen zijn geteld.
Groetjes
Bert
zondag 30 augustus 2009
Abuja!
Praise the lord! Hallelujah! Een dag na mijn vorige blog is het papierwerk zowaar in orde gebracht en heb ik kunnen werken! De mensen van het ministerie hebben me naar een hospitaal in Ibadan gebracht waar ik vervolgens 3,5 dag heb doorgebracht. Ik heb voor het eerst in 2 maanden weer kunnen rondwandelen in labojas en met latex handschoenen. Heerlijk. Ik heb er de verschillende HIV-testen van wat dichter kunnen bestuderen, wat erg interessant was. En ik kan nu ook bloedgroepen identificeren, altijd handig. We hebben voor de grap mijn eigen bloed onderzocht. Ik heb bloedgroep O positief en een hematocriet waarde van 47 (blijkbaar spectaculair veel). Verder wat rondgehangen met de dokters en geobserveerd terwijl ze HIV-counselling deden. Ik ben voor het eerst mensen tegengekomen in fase 4 (AIDS), wat niet zo een prettig zicht is. Was wel even slikken, ik werd er wat stil van. Het hospitaal was erg goed. Met voorsprong het beste labo dat ik hier heb gezien, alhoewel ze uiteraard ook elektriciteitsproblemen hadden ondanks de generator (je hebt weinig aan een “Ultra Low Freezer” als er geen power is). De dokters waren vriendelijk en meer dan bereid om me alles uit te leggen.
Maar na 3,5 dag was het dus al afgelopen spijtig genoeg. Het is nu zaterdagavond en ik zit in Abuja (de hoofdstad) deze blog te typen. Vanmorgen vroeg heb ik de bus genomen en ik ben een uur geleden hier aangekomen. De busrit was ongeveer 10 uur. Ze hebben 10 uur lang Nollywood films (niveau FC de Kampioenen) op me afgevuurd, maar ik heb er niet zo veel aandacht aan besteed. Beetje geslapen, beetje gelezen, wat uit het raam zitten staren naar het landschap. De tijd vloog voorbij en eigenlijk was het zo slecht niet om es een tijdje op mijn eentje te zijn en te peinzen. Op een normale zaterdagmiddag tijdens de zomervakantie zit ik wat te lummelen voor mijn computer, nu kan ik door Nigeria sjeezen op weg naar de volgende bestemming. Nice! Oh, en tijdens de tussenstop bij het tankstation heb ik een stuk of 5 nieuwe slogans op nummerplaten ontdekt! Ik zit aan 29 ondertussen, wie weet gaat het me nog lukken om ze alle 37 te vinden. Nog 2 weken te gaan!
De plek waar ik nu zit lijkt wel in orde. Mijn gastfamilie woont in een “estate” en er is me al verteld dat er een gym en een zwembad is. Feest! Ze zitten hier zeker niet om geld verlegen, en Nigerianen kunnen echt niet subtiel met rijkdom omgaan. “If you got it, you gotta show it.”
Morgen slepen ze me mee naar de kerk (uiteraard) en nadien weet ik het nog niet momenteel. Acht, maakt niet uit, ik dokter het morgen wel uit. Normaal gezien ga in Abuja 5 dagen in een weeshuis werken, de stad wat verkennen en rondhangen met vrienden.
Tot de volgende!
Yours truly
Bert
Maar na 3,5 dag was het dus al afgelopen spijtig genoeg. Het is nu zaterdagavond en ik zit in Abuja (de hoofdstad) deze blog te typen. Vanmorgen vroeg heb ik de bus genomen en ik ben een uur geleden hier aangekomen. De busrit was ongeveer 10 uur. Ze hebben 10 uur lang Nollywood films (niveau FC de Kampioenen) op me afgevuurd, maar ik heb er niet zo veel aandacht aan besteed. Beetje geslapen, beetje gelezen, wat uit het raam zitten staren naar het landschap. De tijd vloog voorbij en eigenlijk was het zo slecht niet om es een tijdje op mijn eentje te zijn en te peinzen. Op een normale zaterdagmiddag tijdens de zomervakantie zit ik wat te lummelen voor mijn computer, nu kan ik door Nigeria sjeezen op weg naar de volgende bestemming. Nice! Oh, en tijdens de tussenstop bij het tankstation heb ik een stuk of 5 nieuwe slogans op nummerplaten ontdekt! Ik zit aan 29 ondertussen, wie weet gaat het me nog lukken om ze alle 37 te vinden. Nog 2 weken te gaan!
De plek waar ik nu zit lijkt wel in orde. Mijn gastfamilie woont in een “estate” en er is me al verteld dat er een gym en een zwembad is. Feest! Ze zitten hier zeker niet om geld verlegen, en Nigerianen kunnen echt niet subtiel met rijkdom omgaan. “If you got it, you gotta show it.”
Morgen slepen ze me mee naar de kerk (uiteraard) en nadien weet ik het nog niet momenteel. Acht, maakt niet uit, ik dokter het morgen wel uit. Normaal gezien ga in Abuja 5 dagen in een weeshuis werken, de stad wat verkennen en rondhangen met vrienden.
Tot de volgende!
Yours truly
Bert
maandag 24 augustus 2009
Nog 3 weken!
Liefste internetdagboek!
Vandaag ben ik terug langs geweest bij SACA om mijn papieren op te halen, maar wonder oh wonder, de verantwoordelijke was afwezig voor de hele dag. Dan maar gebeld met mijn “baas” (de pastoor die mijn vorige 2 internships heeft geregeld), die op zijn beurt heeft gebeld met mensen, die de taak hebben doorgegeven aan iemand anders, met wie ik dan heb gebeld en die me later nog gaat terugbellen. Of zoiets. Bekijk het maar, ik heb veel goesting om er mee te kappen en gewoon verder te bijles te geven in het centrum voor drugsverslaafden. Ik heb me al redelijk kwaad gemaakt vandaag, maar ik apprecieer wel dat de pastoor de boel nog probeert te redden. Das de enige reden waarom ik nog even willen proberen. Maar bon, echt leuk is anders.
Leuke verhalen dan maar. Ik ben dit weekend terug in Ife geweest. Terug naar de AIESECers die ik op de conferentie heb ontmoet en me geweldig geamuseerd met hen. In Ife zijn er 4 interns zoals mij (4 chinezen) en er waren ook nog 3 interns (2 Britten en een gigantisch irritante Pool) van een andere stad op bezoek. Dikke feest heel het weekend! De universiteit heeft een zoo dus daar zijn we zaterdag 2 keer na elkaar geweest. Man, man, een zoo in Europa is toch anders haha. Tis eerder een jungle met een paar vervallen kooien en betonnen kuilen in Ife. Van doodsangst voor de hyena in zijn kuil (als ie 1 meter kon springen was ie bij ons), tot aan het hek van de leeuwen rammelen tot ze het hek aanvallen, tot in lege kooien springen om leuke foto’s te maken. En steentjes naar de alligators gooien. Uiteraard. Fun!
We hebben ook terug een berg beklommen om van het uitzicht te genieten. En ’s avonds gezellig feesten en babbelen! Ife is geweldig man. Spijtig dat ik afscheid moest nemen van de hele groep, dit was mijn laatste kans om hen te bezoeken. De komende weken moet ik wel van meer mensen afscheid nemen, ik heb nog maar 3 weken hier. Zondag ben ik vroeg moeten opstaan zodat ik nog op tijd kon terug geraken in Ibadan. Mijn baas had me uitgenodigd om naar zijn kerk te komen, om 9 uur 's morgens, dus ik moest er wel zijn. Ik ben int slaap gevallen tegen de schouder van de mens naast me..
Mijn programma voor de komende 3 weken ziet er als volgt uit. De komende week blijf ik in Ibadan om te werken. Ofwel in het ministerie van gezondheid (mocht er een mirakel gebeuren), anders terug in het centrum voor drugsverslaafden. Vanaf zaterdag reis ik naar Abuja (de hoofdstad) om ginder 1 week te werken in een weeshuis. En de stad wat verkennen uiteraard. Nadien 1 dag naar een nationaal park, 3 dagen in Jos om den toerist uit te hangen en dan terug naar Ibadan. Mijn laatste 4 dagen ga ik doorbrengen in Ibadan zodat ik afscheid kan nemen van iedereen en kan afronden. En dan terug naar België! Fritten en Leffe!
Oh, en nog wat trivia voor ik afsluit. Er zijn 37 staten in Nigeria en elke staat heeft zijn eigen slogan. Elke slogan is terug te vinden op de nummerplaat van de auto’s, dus ik ben probeer ze nu allemaal te verzamelen. Een beetje zoals de flippo’s toen ik jong was! Ik ben er aan verslaafd geraakt haha. Momenteel heb ik 20 staten en ditto slogans, maar die andere 17 zijn “zeldzamer”. De meeste nummerplaten zijn van mijn eigen staat, Oyo (Pace Setter), de andere kom je minder snel tegen. Hoe verder de staat, hoe zeldzamer. Dus ik blijf maar naar elke nummerplaat kijken die ik tegenkom. Soms achtervolg ik auto’s om de kleine letters van de slogan te kunnen lezen. Ik ben al in proberen geraakt met mensen omdat ik hun nummerplaat probeerde te fotograferen.. Mijn favoriete slogans tot dusver. Abia – God’s own State, Edo – Heartbeat of Nigeria, Bauchi – Pearl of Tourism, Delta – The Big Heart,..Als je mijn familie een beetje kent, dan is waar ik me mee bezig houd niet eens zo gek. Vraag mijn papa maar es wat ie verzamelt haha. Of mijn broer.. :)
Tot gauw!
Bert
Vandaag ben ik terug langs geweest bij SACA om mijn papieren op te halen, maar wonder oh wonder, de verantwoordelijke was afwezig voor de hele dag. Dan maar gebeld met mijn “baas” (de pastoor die mijn vorige 2 internships heeft geregeld), die op zijn beurt heeft gebeld met mensen, die de taak hebben doorgegeven aan iemand anders, met wie ik dan heb gebeld en die me later nog gaat terugbellen. Of zoiets. Bekijk het maar, ik heb veel goesting om er mee te kappen en gewoon verder te bijles te geven in het centrum voor drugsverslaafden. Ik heb me al redelijk kwaad gemaakt vandaag, maar ik apprecieer wel dat de pastoor de boel nog probeert te redden. Das de enige reden waarom ik nog even willen proberen. Maar bon, echt leuk is anders.
Leuke verhalen dan maar. Ik ben dit weekend terug in Ife geweest. Terug naar de AIESECers die ik op de conferentie heb ontmoet en me geweldig geamuseerd met hen. In Ife zijn er 4 interns zoals mij (4 chinezen) en er waren ook nog 3 interns (2 Britten en een gigantisch irritante Pool) van een andere stad op bezoek. Dikke feest heel het weekend! De universiteit heeft een zoo dus daar zijn we zaterdag 2 keer na elkaar geweest. Man, man, een zoo in Europa is toch anders haha. Tis eerder een jungle met een paar vervallen kooien en betonnen kuilen in Ife. Van doodsangst voor de hyena in zijn kuil (als ie 1 meter kon springen was ie bij ons), tot aan het hek van de leeuwen rammelen tot ze het hek aanvallen, tot in lege kooien springen om leuke foto’s te maken. En steentjes naar de alligators gooien. Uiteraard. Fun!
We hebben ook terug een berg beklommen om van het uitzicht te genieten. En ’s avonds gezellig feesten en babbelen! Ife is geweldig man. Spijtig dat ik afscheid moest nemen van de hele groep, dit was mijn laatste kans om hen te bezoeken. De komende weken moet ik wel van meer mensen afscheid nemen, ik heb nog maar 3 weken hier. Zondag ben ik vroeg moeten opstaan zodat ik nog op tijd kon terug geraken in Ibadan. Mijn baas had me uitgenodigd om naar zijn kerk te komen, om 9 uur 's morgens, dus ik moest er wel zijn. Ik ben int slaap gevallen tegen de schouder van de mens naast me..
Mijn programma voor de komende 3 weken ziet er als volgt uit. De komende week blijf ik in Ibadan om te werken. Ofwel in het ministerie van gezondheid (mocht er een mirakel gebeuren), anders terug in het centrum voor drugsverslaafden. Vanaf zaterdag reis ik naar Abuja (de hoofdstad) om ginder 1 week te werken in een weeshuis. En de stad wat verkennen uiteraard. Nadien 1 dag naar een nationaal park, 3 dagen in Jos om den toerist uit te hangen en dan terug naar Ibadan. Mijn laatste 4 dagen ga ik doorbrengen in Ibadan zodat ik afscheid kan nemen van iedereen en kan afronden. En dan terug naar België! Fritten en Leffe!
Oh, en nog wat trivia voor ik afsluit. Er zijn 37 staten in Nigeria en elke staat heeft zijn eigen slogan. Elke slogan is terug te vinden op de nummerplaat van de auto’s, dus ik ben probeer ze nu allemaal te verzamelen. Een beetje zoals de flippo’s toen ik jong was! Ik ben er aan verslaafd geraakt haha. Momenteel heb ik 20 staten en ditto slogans, maar die andere 17 zijn “zeldzamer”. De meeste nummerplaten zijn van mijn eigen staat, Oyo (Pace Setter), de andere kom je minder snel tegen. Hoe verder de staat, hoe zeldzamer. Dus ik blijf maar naar elke nummerplaat kijken die ik tegenkom. Soms achtervolg ik auto’s om de kleine letters van de slogan te kunnen lezen. Ik ben al in proberen geraakt met mensen omdat ik hun nummerplaat probeerde te fotograferen.. Mijn favoriete slogans tot dusver. Abia – God’s own State, Edo – Heartbeat of Nigeria, Bauchi – Pearl of Tourism, Delta – The Big Heart,..Als je mijn familie een beetje kent, dan is waar ik me mee bezig houd niet eens zo gek. Vraag mijn papa maar es wat ie verzamelt haha. Of mijn broer.. :)
Tot gauw!
Bert
Aargh!
Ik ga even gal moeten spuwen. Maar het is niet omdat ik nu negatief doe, dat ik hier niet gelukkig ben. Anyway, ik denk dat ik een completer beeld geef van mijn verblijf in Nigeria als ik zowel de goede als de slechte dingen opbiecht. Soms werkt Nigeria op mijn zenuwen. 90 % van de tijd vind ik het hier geweldig, en als ik de eindbalans opmaakt gaat ie positief uitkomen, maar soms werkt alles hier op mijn zenuwen.
Vrijdag bijvoorbeeld, ik had een afspraak om 10 uur voor Home Based Care met HIV-positieve mensen. Dus ik spoed me om op tijd te zijn. Ik slaag zelf mijn ontbijt over zodat ik niet te laat zou aankomen. Om vervolgens 2,5 uur met mijn duimen te staan draaien. Aargh! Ik heb na een uur wachten gebeld, maar ze kwamen eraan hoor. Nog es 1,5 uur later ben ik het redelijk pissig afgetrapt. En dan bellen ze later uiteraard verbaasd om te vragen waarom ik er niet was. Maar serieus! Werkt ook nog op mijn zenuwen; afgezet worden door taxi-, bus- en motochauffeurs. Vooral motochauffeurs worden enthousiast als ik eraan kom. Die vragen vlot 3 keer de normale prijs zonder te blozen. Maar na 2 maanden weet ik hoeveel een rit kost, dus ik kan me constant bezighouden met ruzie maken en afbieden. Op dagen als vrijdag worden zelf onnozele dingen me teveel. Op straat worden nageroepen met “Hoibo” (witte), mensen die naar je fluiten om je aandacht te trekken. Soms wil je gewoon kunnen rondwandelen zonder op te vallen, maar das nogal lastig als blanke hier. Mijn vrienden hebben me schoensmeer gegeven als afscheidscadeau, ik overweeg het te gebruiken. Ook de dagelijkse discussie over religie begint op mijn zenuwen te werken. Steeds dezelfde vragen, argumenten, .. Ze vinden het hier moeilijk om te begrijpen dat ik niet religieus ben. En ze willen me ook allemaal bekeren, wat in het begin wel interessante discussies opleverde maar ondertussen ben ik het redelijk beu.
Maandag was ik begonnen aan een nieuwe internship voor 2 weken, althans dat dacht ik toch. Weken geleden had ik een overeenkomst gesloten met de mensen van SACA (State Action Comittee on AIDS) om een internship bij hen te komen doen. Dus al mijn officiële brieven enzo binnengegooid, overeen gekomen dat ze me geld gingen geven voor een maaltijd en transportkosten, al het papierwerk in orde gebracht, …Toen ik maandag aankwam bij SACA brachten ze me naar het ministerie van gezondheid, zodat ik daar kon werken voor 2 weken. Maar blijkbaar zijn ze vergeten die mensen te vertellen dat ik er kwam werken en hebben ze geen officiële brieven gegeven. Kortom, ze hebben me er afgekieperd zonder iets te zeggen. En dan beginnen de problemen dus. Nigerianen zijn namelijk dol op officiële brieven, stempeltjes, hiërarchie, protocol, … De eerste dag heb ik nog wel kunnen werken, maar nadien begonnen ze te klagen dat het papierwerk in orde moest zijn. Dus ik terug naar SACA om de officiële brieven die ik hen had gegeven op te vragen, maar dan blijkt dat de persoon die die heeft de hele week afwezig is. En zijn kantoor is op slot uiteraard... Resultaat, na 1 dag mag ik al stoppen met werken en ik moet wachten tot volgende week maandag eer ik mijn papieren terugkrijg zodat ik die kan afgeven bij het ministerie. Frustrerend! Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt. Maar bon, bekijk het maar, ik ga de rest van de week verder werken in het centrum voor drugsverslaafden. Daar kan ik tenminste werken zonder brieven met stempeltjes. Terug bijles geven aan mijn lichtjes mentaal gehandicapte jongen en tafeltennis spelen! Das vast gezonder dan me de rest van de week druk te maken over dit gezever. Vanaf maandag kan ik dan hopelijk 1 week werken bij het ministerie. Normaal gezien ging ik na deze internship naar Abuja om daar te werken, maar ik heb al enkele dagen niks meer gehoord van mijn contactpersoon, dus ik weet niet zeker of dat doorgaat. Mocht ik niet naar Abuja gaan, dan blijf ik gewoon verder werken in het ministerie. Of ik ga voort tafeltennis spelen, ik vind wel iets om me bezig te houden.
Tot de volgende! Binnen 4 weken ben ik terug.
Yours truly
George of the jungle
P.S.: Iemand heeft me vandaag aangesproken met “Hey Jackie Chan!”
P.P.S. De dame van Abuja heeft gebeld en ze zijn een weeshuis voor me aan het zoeken, hoeraa!
Vrijdag bijvoorbeeld, ik had een afspraak om 10 uur voor Home Based Care met HIV-positieve mensen. Dus ik spoed me om op tijd te zijn. Ik slaag zelf mijn ontbijt over zodat ik niet te laat zou aankomen. Om vervolgens 2,5 uur met mijn duimen te staan draaien. Aargh! Ik heb na een uur wachten gebeld, maar ze kwamen eraan hoor. Nog es 1,5 uur later ben ik het redelijk pissig afgetrapt. En dan bellen ze later uiteraard verbaasd om te vragen waarom ik er niet was. Maar serieus! Werkt ook nog op mijn zenuwen; afgezet worden door taxi-, bus- en motochauffeurs. Vooral motochauffeurs worden enthousiast als ik eraan kom. Die vragen vlot 3 keer de normale prijs zonder te blozen. Maar na 2 maanden weet ik hoeveel een rit kost, dus ik kan me constant bezighouden met ruzie maken en afbieden. Op dagen als vrijdag worden zelf onnozele dingen me teveel. Op straat worden nageroepen met “Hoibo” (witte), mensen die naar je fluiten om je aandacht te trekken. Soms wil je gewoon kunnen rondwandelen zonder op te vallen, maar das nogal lastig als blanke hier. Mijn vrienden hebben me schoensmeer gegeven als afscheidscadeau, ik overweeg het te gebruiken. Ook de dagelijkse discussie over religie begint op mijn zenuwen te werken. Steeds dezelfde vragen, argumenten, .. Ze vinden het hier moeilijk om te begrijpen dat ik niet religieus ben. En ze willen me ook allemaal bekeren, wat in het begin wel interessante discussies opleverde maar ondertussen ben ik het redelijk beu.
Maandag was ik begonnen aan een nieuwe internship voor 2 weken, althans dat dacht ik toch. Weken geleden had ik een overeenkomst gesloten met de mensen van SACA (State Action Comittee on AIDS) om een internship bij hen te komen doen. Dus al mijn officiële brieven enzo binnengegooid, overeen gekomen dat ze me geld gingen geven voor een maaltijd en transportkosten, al het papierwerk in orde gebracht, …Toen ik maandag aankwam bij SACA brachten ze me naar het ministerie van gezondheid, zodat ik daar kon werken voor 2 weken. Maar blijkbaar zijn ze vergeten die mensen te vertellen dat ik er kwam werken en hebben ze geen officiële brieven gegeven. Kortom, ze hebben me er afgekieperd zonder iets te zeggen. En dan beginnen de problemen dus. Nigerianen zijn namelijk dol op officiële brieven, stempeltjes, hiërarchie, protocol, … De eerste dag heb ik nog wel kunnen werken, maar nadien begonnen ze te klagen dat het papierwerk in orde moest zijn. Dus ik terug naar SACA om de officiële brieven die ik hen had gegeven op te vragen, maar dan blijkt dat de persoon die die heeft de hele week afwezig is. En zijn kantoor is op slot uiteraard... Resultaat, na 1 dag mag ik al stoppen met werken en ik moet wachten tot volgende week maandag eer ik mijn papieren terugkrijg zodat ik die kan afgeven bij het ministerie. Frustrerend! Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt. Maar bon, bekijk het maar, ik ga de rest van de week verder werken in het centrum voor drugsverslaafden. Daar kan ik tenminste werken zonder brieven met stempeltjes. Terug bijles geven aan mijn lichtjes mentaal gehandicapte jongen en tafeltennis spelen! Das vast gezonder dan me de rest van de week druk te maken over dit gezever. Vanaf maandag kan ik dan hopelijk 1 week werken bij het ministerie. Normaal gezien ging ik na deze internship naar Abuja om daar te werken, maar ik heb al enkele dagen niks meer gehoord van mijn contactpersoon, dus ik weet niet zeker of dat doorgaat. Mocht ik niet naar Abuja gaan, dan blijf ik gewoon verder werken in het ministerie. Of ik ga voort tafeltennis spelen, ik vind wel iets om me bezig te houden.
Tot de volgende! Binnen 4 weken ben ik terug.
Yours truly
George of the jungle
P.S.: Iemand heeft me vandaag aangesproken met “Hey Jackie Chan!”
P.P.S. De dame van Abuja heeft gebeld en ze zijn een weeshuis voor me aan het zoeken, hoeraa!
Abonneren op:
Posts (Atom)
