Het weeshuis enzo

Oioioi,

Het internet in Rampur is echt onmogelijk traag! En eigenlijk had ik dit bericht gisteren al gemaakt, maar vlak voor ik wou posten viel de stroom uit! Wat trouwens erg regelmatig gebeurt, een paar uur elke dag. Bon, nieuwe foto's zal ik pas in Kathmandu kunnen uploaden, door de immense traagheid, en daar kom ik pas binnen een 5-tal weken. Momenteel ben ik al een dag of 6 in mijn weeshuis en mijn gastfamilie dus ik heb nu een iets duidelijkere indruk.

Het huis waarin ik verblijf deel ik met met een aantal mensen en een familie. De eerste dagen was er een jongen uit Nieuw Zeeland, James, maar die is gisteren spijtig genoeg vertrokken. Toffe kerel, en hij heeft een stapel posters, boeken, magazines en zonnecreme achter gelaten voor me. Hoeraa! Mijn hostvader is een soort huisvader die 4 keer per dag me van voedsel voorziet en klusjes opknapt rond het huis. Hij noemt Bean, ofzo klinkt het toch. Ontbijt om 07.20, daal-bhaat om 10 uur, snacks om 2 uur en nog es daal-bhaat om 18.30. En allemaal heerlijk hehe. Vanaf morgen ga ik wel mijn 1ste daal-bhaat van de dag in de eetzaal bij de kinderen opeten, omdat ze het vroegen en omdat het zo'n gezelllige bende is. Ik ben echt dol op daal-bhaat! Maar bon, de rest van de fa;ilie dan. Bean's vrouw werkt als schoonmaakster in het weeshuis en hun 2 kindjes gaan er ook. Er is ook een soort hostmoeder, de bazin van het weeshuis. Haar zoontje verblijft er ook. Verder nog een paar mensen, een hostzus en een leerkracht die in de school naast het weeshuis werkt. Oh, en een bompa die elke ochtend vlak naast mijn deur begint te rochelen alsof zijn leven er vanaf hangt. Om 5 uur 's ochtends.

Op een steenworp, letterlijk, ligt dan het weeshuis. Tis ongeveer 20 meter denk ik en toch slaag ik er elke ochtend in om te laat te arriveren. Ik ben gewoon niet erg goed in opstaan vrees ik. Ik heb mijn slaap nodig, liefst 8 uur per dag.
En 10 uur 's nachts. :)

Mijn egmiuddelde werkdag: tegen 07.40 naar het weeshuis waar ik de kinderen een beetje help met hun huiswerk, les geef over engels en een voorbereiding op hun iq-test, en spelletjes speel met hen. Een andere vrijwilligster uit Zwitserland, Sonja, is er ook. De komende 4 dagen zit ze wel in Kathmandu voor haar visum. Tegen 10 uur eten en dan wat pauzeren. Normaal gezien heb ik pauze van 10 tot 4 omdat de kinderen school hebben. Meestal ga ik dan nog wat helpen met de was en het opruime van de keuken. Tegen 12 uur hebben de kinderen pauze dus dan speel ik wat met hen. En dan terug van 4 tot 8 naar het weeshuis om nog wat bezig te zijn met de kinderen tot ze gaan slapen.

De laatste dagen heb ik me vooral gespecaliseerd in knikkeren, het balanceren van stokjes op mijn vinger, high-fives uitdelen en het vouwen van kraanvogels. Wat ze ook leuk vinden zijn de foto's van mijn vrienden en familie en de boeken over Belgie {bestaan we trouwens nog?}. De kinderen zijn echt ongelofelijk lief , schattig en aanhankelijk. Ik kan mijn hand niet uitsteken of er hangen 4 kindjes aan. Ze zijn met ongeveer 30 en ik weet niemand zijn Nepalese naam hehe. Diegene die me thuis kennen weten dat ik moeite heb met namen en al helemaal als het zo'n vreemde namen zijn. Maar bon, er is er eentje zonder voortanden, die heb ik Gap genoemd. En er is er eentje met een bril en een litteken op zijn voorhoofd, dus dat is Harry Potter. Nog 28 bijnamen te verzinnen. De kuisvrouw heb ik Sandra genaamd.

Eergisteren zijn we met heel de bende gaan picknikken! Het was het einde van de examens en James zijn laatste dag. Dus iedereen in zijn mooiste kleedjes en er werd een geit geslacht voor de gelegenheid. Ze zijn me om 6 uur komen wakker maken zodat ik kon toekijken terwijl de geit werd gedood. Vegetariers kunnen dit stuk misschien best overslaan ahum.

Eerst hakten ze het hoofd eraf met een bijl, vervolgens verwijderden ze de vacht met metalen drinkbekers en een scheermes voor het fijnere werk. Dan een soort rode kleurstof om het beest mee in te smeren gevolgd door het in stukjes snijden van de geit. Boeiend. Ze hebben gevraagd of ik de volgende keer de geit wil onthoofden en mee wil helpen bij het dissecteren. Daar moet ik toch es over na denken. Echt geschokt was ik niet. Ik eet graag vlees, dus dan zou het hypocriet zijn van me als ik hen barbaars vind omdat ze een geit slachten. Het was een boeiende kijk op hun cultuur hoor. Ik denk trouwens niet dat de geit pijn heeft geleden en zowat alles van de geit wordt gebruikt voor consumptie. Wat trouwens betekent dat ik stukjes maag en darmen heb mogen oppeuzelen tijdens de picknick. En wie weet wat nog, het vlees was nogal onherkenbaar en ik heb gewoon mijn verstand op nul gezet. Gisteren kreeg ik ook een 'poten en hoofd'-soep angeboden, incusief brokjes hoofd. Ik ehb mijn best gedaan, echt, maar na een taai stukje heb ik toch maar gepast.

De picknick zelf was fijn! Op het dak van een bus naar ginder, bukkend voor takken en stroomkabels, in de vrieskou. Dan een soort heuvel op met hier en daar een picknickplaats en behoorlijk veel volk. Heel de dag gezang, gedans en gepeuzel! Het was wel een beetje vreemd dat we tijdens het eten omringd waren door straatkinderen, een paar honden en wat dronken mannen, wachtend tot ze de restjes kregen. Ik heb enorm veel foto's gemaakt en tis echt een lieve bende.

Voor ik vertrok had ik me voorgenomen nijn blogs niet al te lang te maken, oeps.
Anyway, ik moet nog dingen melden!

Mijn adres hier is: Asna Child Rehabilitation Home
Mangalpur 7
Chitwan
Nepal

En dan vermelden dat de brief of het voedselpakket voor mij bestemd is he.
Oh, en ik heb een Nepalese sim-card gekocht wat het een stuk goedkoper maakt om me te bereiken. Mijn nummer is 9779806823294.

En als laatste dan, aangezien ik morgen niet op het internet kom. Gelukkig Kerstmis alvast! De beste wensen enzo! Ik ga het hier met mijn 30-koppig kroost vieren. Voor de gelegenheid heb ik alvast een heleboel cake besteld in een bakkerij hier. Tis trouwens een combinatie van een bakkerij en een fitness-centrum, geweldig toch haha.

Tot de volgende!!