Ibadan University

Heyheyhey!!

Ik ben aangekomen op de universiteit van Ibadan, mijn nieuwe thuis voor de komende 3 maanden. Het is hier echt gigantisch groot man. Er staan bussen en taxi’s klaar bij de poort om mensen binnenin rond te rijden, te voet is het hier niet te doen blijkbaar. Oh, en ze hebben zelf een zoo! Hun leeuw wordt een paar keer week gevoed met een levende geit, dus dat moet ik echt es zien. Verder ook nog een zwembad, voetbalstadion, bibliotheken, botanische tuin, … Net wat groter dan de VUB dus. Ik heb nog 2 witte mensen hier ontdekt, en volgens de legende lopen er ook een paar Chinezen rond op de campus. Drie witte mensen op een campus met zesentwintigduizend Nigerianen haha.

Toen ik hier eerst aankwam ben ik terechtgekomen op een AIESEC meeting (AIESEC is die studentenvereniging waar ik deze internship mee doe dus). Na de meeting werd ik zo ongeveer bestormd door de hele bende, ze wilden allemaal hoi komen zeggen en weten hoe het met me ging. Enthousiaste bende haha. Ik heb uiteraard wat problemen met al die namen te onthouden, maar ik doe mijn best. De mensen die ik nu elke dag zie ken ik wel bij naam hoor. Velen hebben ook een christelijke naam, dus dat maakt het wat makkelijker om te onthouden.

En het HIV-project dan! Woensdag zijn we er al aan begonnen. Het project is blijkbaar een maand geleden begonnen, en momenteel bezoeken ze scholen om daar uitleg te geven over seksualiteit, soa’s en HIV. Er worden een paar leerlingen geselecteerd uit elke klas en het is de bedoeling dat ze de informatie die ze hebben gekregen doorgeven als “peer educators”. Dus woensdag hadden we een groep van 20 meisjes van 14 tot 16 jaar oud voor ons. Ik heb voornamelijk toegekeken hoe de rest van mijn groep zijn ding deed, maar ik ben even goed voor de leeuwen geworpen en heb me voorgesteld voor de groep en wat vragen beantwoord over HIV. Toch wel een kippenvelmoment toen ze begonnen aan het groepslied, erg aangrijpend. Het was boeiend om te zien hoe de mensen van mijn project de zaak aanpakten, ze zijn zeker wel gemotiveerd. De informatie die ze hebben is ook erg goed en afkomstig van een “board of experts” van de universiteit. De schoolfase van het project loopt nog voor de komende 5 weken, eindigend met een grote ASK-dag op 17 juli. De komende 2 weken gaat het wel wat rustig zijn, aangezien de mensen van mijn klas zich voorbereiden op hun examens. Maar goed, ondertussen kan ik wat rondkijken en een poging doen tot integratie. Na 17 juli ga ik mogelijk er even een week tussenuit knijpen om het Noorden van het land te verkennen tot 28 juli. Er is een grote 3-daagse AIESEC meeting in Benin City op 29 juli waar ik blijkbaar absoluut bij moet zijn.

Na de schoolfase kan ik beginnen in een lokaal hospitaal hier in Ibadan. Ik moet toegeven dat ik in den beginne nogal sceptisch was over het hospitaal, maar bon. Het is een privé-kliniek gespecialiseerd in natuurlijke medicijnen en ze beweren een medicijn te hebben dat HIV kan genezen. Ahum, daarom was ik dus nogal kritisch. Er is geen enkel bewijs dat er momenteel een middel is om HIV echt te genezen, dus ik geloof ook niet dat deze kliniek het kan. Maar via deze job krijg ik wel toegang tot al hun data en casefiles, met de vraag om er database van te maken. Op die manier kan ik in overleg met de universiteit van Ibadan en de VUB in Brussel proberen hun data te verifiëren en te zien wat er waar is van wat ze beweren. Tja, wie weet, het zou wel es een aidsremmer kunnen zijn, maar in een absolute genezing van HIV geloof ik niet. Naast het werken aan een database zou ik labowerk kunnen doen, me bezig houden met hun tests voor HIV en andere ziektes.

Hum, wat valt er verder nog te melden? Oh, ik heb een markt hier in Ibadan bezocht. Wat net iets spectaculairder wordt als je de enige bleekscheet bent. Ik heb net geen rel veroorzaakt denk ik. Een van de kinderen werd wel hysterisch bang toen ze me zag. Echt krijsend over de grond rollen enzo. En ik ben ook nog bestormd door een oudere vrouw die mijn hand wou kussen en vroeg om haar mee te nemen naar mijn land haha. Er was ook een albinokindje op de markt, daar kwam ik wel mee overeen. Die zag vast een gelijke in mij. Het Yoruba woord voor albino hier is “afi” en geloof me, ik hoor de mensen rond me me regelmatig afi noemen. Of “oibo pépé”, wat witte man betekent. Of “magaa”, de naam die Nigerianen geven aan de blanke mensen die in de email-valkuil lopen. U ziet, ik leer heel wat bij 

Qua dingen die anders zijn hier, de lijst is eigenlijk eindeloos. Maar ik amuseer me in ieder geval wel. De mensen van AIESEC zorgen wel goed voor me en iedereen is echt vriendelijk. Het eten is meestal lekker, alhoewel ik die gerechten met cassave (een wortel zoals yam) echt niet lust. De mensen zijn onderling weer erg aanhankelijk en fysiek, hoewel je nooit koppels zult zien kussen of vrouwen zult zien met onthullende kledij. Eigenlijk net zoals toen in Nepal. Bij mijn aankomst aan de luchthaven had ik al direct de fout gemaakt Wura op de wang te kussen als begroeting, wat niet gebruikelijk is in Nigeria. Maar bon, als witte kan je er nog wel mee weg geraken. Ze klagen ook allemaal steen en been over de corruptie in het land en de slechte leiders. Als ik ze vertel over wat wij horen van de Niger-delta moeten ze lachen. Blijkbaar vinden ze dat hele gedoe overdreven en moet ik me er geen zorgen over maken, het is echt wel ver verwijderd van de stad waar ik nu zit. Hum, wat nog.. Veel vrouwen dragen hier een pruik, dat vond ik wel vreemd. En ze vinden mijn haar wel cool, meestal zijn ze jaloers omdat het zacht is haha. 99 % van de Nigeriaanse mannen hebben kort haar, negers met lang haar zijn artistiek, marginaal of homo. Maar opnieuw, als witte kan je ermee weg geraken. We zijn sowieso nogal raar in hun ogen. Tis ook erg grappig dat me de meeste mannen die ik hier ontmoet zeggen dat ze een vrouw voor me gaan zoeken. Man man, het wordt een heuse harem als ik de beloftes mag geloven.

Laatste ding voor ik deze nogal lang uitgevallen blog afsluit; een les Yoruba!

• Tot nog es: Odabo
• Tot morgen: Odaro
• Goedemorgen: Ekaaro
• Goedemiddag: Ekase
• Goedeavond: Ekale
• Dankjewel (voor vrienden): Oshé
• Dankjewel (voor vrienden): Eshé
• Je bent belachelijk: Oshi (dit heb ik ontdekt toen ik dankjewel probeerde te zeggen tegen een oudere vrouw…oeps)
• Ik ben voldaan met deze maaltijd: Motiyo
• Het is zoet: Odun

Volgende keer meer nieuws! Ik blijf regelmatig blogs schrijven op mijn laptop, maar ik geraak niet zoveel op het internet om ze te publiceren. Dus ook sorry als het wat lang duurt eer ik jullie emails beantwoord.

Doei!
Bert