Michael Jackson is dood, ik leef nog.

Heyhey!

Er beginnen wat dingen te veranderen ten aanzichte van mijn job hier. De presentaties voor studenten stoppen niet binnen 5 weken zoals ik eerst dacht. Dan schakelen we blijkbaar over op de “parttime” studenten, die nog voortstuderen tijdens de zomervakantie. Maar meer als een paar uur 2 keer per week gaat dat niet zijn. Om de rest van de week te vullen ga ik werken in een hospitaal om voor HIV-research. Dat is het plan toch. Ik heb al gesproken met de mensen van de NARL-kliniek, en daar kan ik beginnen als ik wil. Maar zoals ik al zei, ik ben nog sceptisch over die kliniek. Deze week ben ik gaan babbelen met een kliniek van de universiteit, en volgende woensdag moet ik terug voor de details van een internship te bespreken> Dus er is wel redelijke kans dat ik daar kan beginnen. Het lab zag er modern uit dus dat zie ik wel zitten. Er is ook nog een 3de kliniek waar we zijn geweest. Daar had ik de optie om het land wat rond te reizen voor HIV-projecten. Interessante optie. Ik ben benieuwd wat er uit de bus komt, maar ik moet even geduldig zijn eer alles geregeld is.

Om mensen te spreken over een mogelijke job ben ik zelf naar een kerk geweest hier, stel je voor. Tis blijkbaar de beste plek om contacten te leggen. Niet echt mijn natuurlijke habitat, maar er liepen wat dokters en proffen rond, dus ik was tevreden. Omdat ik “ne witte” ben verwachten ze allemaal van me dat ik christen ben, wat soms wat tegenvalt veronderstel ik. Een van de eerste vragen hier in Nigeria is meestal “Are you a christian?” Ik heb geen zin om me 3 maanden anders voor te doen als ik ben, dus ik leg dan uit dat ik wel christelijk ben opgevoed maar niet meer gelovig ben. Meestal kijken ze me dan ongelovig aan. En vervolgens proberen ze me te overtuigen om terug Christen te worden. Mensen zijn hier echt supergelovig, ongelofelijk. Er zijn enorm veel verschillende kerken (Jesus Covenant, The Redeemed Christian, The Mountain of Hope and Fire, Mount of Zion…) en je vind ze zowat in elke straat terug. Je vind ook winkels terug als “God’s own rental service”, “Christ’s bookstore”, … Kan je je zoiets voorstellen in België? De meeste AIESECers zijn natuurlijk ook christelijk, maar ik denk wel dat ze accepteren dat ik dat niet ben. Ze doen er niet echt lastig over. En zelf al heb ik een andere visie over zo’n dingen, ik heb nog steeds respect voor andere mensen hun geloof. We hebben er interessante gesprekken over gehad, en ik heb beloofd nog es mee te gaan naar de kerk. Ach, Afrikaanse kerkdiensten zijn sowieso wel boeiender dan de Vlaamsche. Ik heb ook een poging gedaan om een moskee binnen te gaan, uit nieuwsgierigheid, maar ze lieten me niet binnen. En vervolgens heeft een van de moslims me een uur lang proberen te overtuigen van de Islam. Boeiend haha. Een goeie moslim zou ik toch niet zijn, ik kan niet eens een deftige baard groeien man.

Hum, wat nog… Oh, ik heb een prins ontmoet! De oom van een van de AIESECers (Femi) heeft blijkbaar koninklijk bloed en we hebben zijn huis beloofd. Nu ja huis, het was echt gigantisch man. Een heus paleis. Een beetje vreemd in contrast met al die armoede die je ziet. Anyway, ik heb hoi gezegd tegen meneer de prins (en een kleine buiging gemaakt) en in een onbewaakt moment zelf bekent dat hij de eerste prins was die ik heb ontmoet (er was een stilte gevallen en dat was het beste dat ik kon bedenken haha). Femi heeft me ook voorgesteld aan zijn grootmoeder, die me prompt wat geld heeft toegeschoven haha. Wat lief! Iedereen is hier echt wel vriendelijk hoor. Ze blijven me maar trakteren en dingen cadeau doen, ik heb amper iets moeten betalen de aflopen 2 weken.

Alles dus wel goed hier. Er gebeurt veel rond me, ik ontdek veel nieuwe dingen, ik ontmoet veel nieuwe mensen wiens naam ik moeilijk kan onthouden. De laatste week heb ik de zoo en de botanishe tuin bezohte. Veder hang ik wat rond met de AIESECers en Nick de Amerikaan, beetje chillen met de homeboys. Ik hoor af en toe mensen voor de grap zeggen dat ze me gaan ontvoeren, maar das nooit ernstig hoor. Ik heb geen flauw idee wat er momenteel in de Nigerdelta gebeurt, daar hoor je hier niets van. Wat gebeurt er trouwens in België? Al een Vlaamse regering?

Qua afsluiter; een les pidgin! Pidgin is een soort bastaard engels, het taaltje dat ze hier op straat spreken. Alhoewel het nauw verwant is aan engels snap ik er meestal de ballen van. Wat ik wel snap:

• I wan chop: Ik wil iets eten
• How you dey?: Hoe gaat ie?
• How faa?: What’s up?

Groetjes
Bert