feeling fine o in the Naija

Hoihoihoi!

Gekke toestanden hier op de unief! Sinds 2 weken is er een nationale staking uitgebroken in de scholen en universiteiten. De leerkrachten willen meer geld, en de regering wil niet betalen. Met als resultaat dat de studenten hier hun examens niet kunnen doen, wat echt suckt voor hen. Om ons het leven zuur te maken hebben de lieve mensen van de unief hier zo ongeveer de elektriciteit en het water afgesloten. Er hangen ook overal pamfletten met het advies dat de studenten best voor 2 weken de campus verlaten. Wat ook gebeurt, tis een ware exodus. Er zijn nu minder als 5000 mensen aanwezig, ipv de gebruikelijke 26000. Maar bon, er zijn geruchten dat de staking afloopt op 10 juli. Hopelijk gebeurt dat ook zodat de studenten hun schooljaar kunnen afmaken. De sfeer blijft wel rustig en ontspannen. De mensen hier aanvaarden het gewoon. Iedereen wordt echt blij als het licht na een hele dag nog es aanspringt. Binnenkort ga ik me vast wassen met regenwater ofzo. Ik stel me voor dat ik straks nog met een speer op zoek kan naar mijn avondmaal. Je leert wat bij hier!

Qua werk lukt het niet zo geweldig. Normaal gezien ging ik nu woensdag naar het universitaire hospitaal voor een 2de gesprek maar dat hebben ze een dag op voorhand afgezegd... Dus nu moet ik een nieuwe datum afspreken, hopelijk begin volgende week. Ooit vind ik werk, ik zweer het! Maar bon, ik verveel me niet ofzo. Er is genoeg te doen op de universiteit en zo af en toe zet ik es een stapje buiten de campus. Dinsdag was ik een dag in Lagos (oude hoofdstad) voor een HIV-seminarie. Erg boeiend, en ik heb ook een hoop andere interns kunnen ontmoeten. Lagos zelf is erg mooi, een van de komende weekends ga ik zeker terug om de stad wat verder te verkennen. Donderdag ben ik naar Olumo rock geweest, een solitaire rots die 1300 meter boven zijn omgeving uittorend, erg cool om te zien. Yup yup, ik ben den toerist aan het uithangen. Vrijdag was ik terug in Lagos voor een AIESEC feestje, dolle pret! Mijn Yoruba (de lokale taal in het Zuid-Westen) begint ook te beteren. Het is echt leuk om mensen hun reactie te zien als ik hen begroet of beantwoord in Yoruba.

Sinds een week ben ik trouwens verhuisd naar een andere locatie op de campus. Nu woon ik bij Peter in plaats van Philip. Ik moet toegeven dat ik het ietsie toffer vond bij Philip. Die kerel had zijn bed afgestaan aan me, zijn moeder maakte pannenkoeken als ontbijt, … De eerste nacht bij Peter heb ik bijna geen oog dichtgedaan omdat hij zo luid snurkt! En hij bleef mijn deken stelen! Aargh! Goed, ondertussen heb ik mijn persoonlijke deken.Zijn vader is ook pastoor in een megakerk hier in Idadan, dus zondag ben ik mee geweest naar de misviering. Vier uur later kwam ik redelijk groggy terug buiten gewaggeld. Afrikaanse missen zijn toch een pak anders dan bij ons. Aangezien ik niet religieus ben, heb ik gewoon geobserveerd in plaats van actief mee te doen. Mogelijk is Peter hierdoor wat beledigd, ik weet het niet zeker. Hij zegt niet zo veel meer sinds zondag. Ik vermoed ook een complot om me te hersenspoelen, hij blijft de hele dag door religieuze muziek spelen. Maar goed, er is me verteld dat ik vandaag al terug verhuis naar een nieuwe woonst. Ze blijven me regelmatig verkassen.

Hum hum, wat nog… Oh, de reacties van mensen als ze me zien is soms echt niet te doen. Ik ben al vergeleken met Michael Jackson, Batista en Jezus. Veel mensen denken ook dat ik een Duitser ben of een Zweed. Eén iemand vroeg of ik een Koreaan was… Dinsdag hebben 6 mensen gevraagd of ze mijn haar mochten aanraken, 3 vroegen of ze mijn haar mochten vlechten, en nog es 3 hebben me Jezus genoemd. Beetje ironisch aangezien ik niet eens religieus ben. En het is soms raar om een blanke te zijn hier. Ik kan het niet echt racisme noemen, tis eerder positieve discriminatie. Mensen spreken met constant aan met “Hoibo” wat “witte” betekend. Sinds deze week kan ik antwoorden met “dudu” wat “zwarte” betekend, maar ik probeer me in te houden. Zowat iedereen hier op de campus kent me wel ondertussen, alhoewel ik hun namen absoluut niet kan onthouden. Ik loop heel de dag door naar mensen te zwaaien en handjes te schudden. Beetje hallucinant soms. Het heeft deels te maken met het koloniale verleden van Nigeria. Mensen kijken nog steeds op naar blanken, en verbazen zich erover als ze een blanke zien leven zoals zij leven. Zelf de mensen waar ik regelmatig mee optrek worden nu anders behandeld, want tja, als ze omgaan met een blanke moeten ze wel belangrijk zijn. Ook in de NARL-kliniek waren ze erg blij dat ik kwam want een blanke man in het ziekenhuis zou meer patiënten lokken. Vreemde boel hoor.

That’s it for now, tot de volgende!
Groetjes vanuit Nigeria!
Yours Truly

Bert

PS: Ik wou postkaartjes sturen, maar zoiets bestaat gewoon niet in Nigeria…
PPS: update voor mijn verblijf. Ik ben verhuisd naar een woning buiten de campus, zodat ik nu wel water en elektriciteit heb. Meer nog, ik heb zelf bewakers, een zwembad, genoeg kamers om in te verdwalen... Ik kan voorlopig even bij de prins logeren, hallucinante situaties haha. Het contrast in dit land is soms echt niet te doen.