Byebye Cambodja!

Heyhey!

Ik sta weer 2 weken achter met de berichtgeving, maar hier komt ie dan!
Na de vorige blog ben ik nog ongeveer een weekje in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, gebleven. De eerste dagen nog samen met Veerle, daarna in mijn uppie. Veerle haar vakantie zat er vorige week op dus die zit ondertussen al terug thuis chocolade te eten. ;)

Van alle dingen die ik in Phnom Pemh heb gezien (en geloof me, das een heleboel) was het S.21 musuem het indrukwekkendste. Deze voormalige school is tijdens het Khmer Rouge regime omgevormd tot een ondervragings- en foltercentrum. Tienduizenden mensen zijn hier gepasseerd tijdens de 3 jaren dat het regime duurde. Je kan nu door de schoollokalen wandelen waar alles nog is gelaten zoals het werd aangetroffen door het Vietnamese leger. En er is een grote fototentoonstelling met honderden foto's van de mensen die ondervraagd zijn en later hier of op de Killing Fields zijn vermoord. Verder ook nog heel veel informatie over het regime van Pol Pot. Erg ontstellend allemaal.

Maar goed, nadat Veerle was vetrokken heb ik nog enkele dagen in Phnom Penh door gebracht, wachtend op mijn visum voor Laos. Best wel een beetje vreemd om zo plots in je eentje te zijn. Daar sta je dan, in je uppie, in een of andere Aziatische hoofdstad. De voorbije 7 maanden was ik altijd omringd door andere vrijwilligers, mensen vam mijn organisatie, ... Maar bon, na ongeveer 2 daagjes van niet goed weten wat met mezelf aan te vangen was ik terug in orde hoor. En geen zorgen, in je eentje reizen is niet zo angstaanjagend als het lijkt, ik heb ondertussen al een heleboel tof volk leren kennen.

Phnom Penh is best een aangename stad. Tis er fijn om rond te wandelen en er is een heleboel te zien en te doen. Tuurlijk, om de 5 minuten wordt je wel aangesproken door een kind dat je boeken wilt verkopen. Ook constant te horen "Hey man, you want tuk-tuk? Cheap Cheap" of "You want moto?". Werkt best wel op de zenuwen op een mindere dag. En mensen in een rolstoel rijden net niet over je tenen om je aandacht te trekken! Als het wat donkerder wordt, bieden ze je natuurlijk maruhuana, skank, cocaine, heroine, opium, ... enzovoort aan. Begint een beetje op "Fear and Loathing Phnom Penh" te lijken. Oh, en in zowat elk restaurant staat er "Happy pizza" en "Happy shake" op het menu. Nee, dat betekent niet dat er extra stukjes ananas op je pizza zitten. Eerder paddestoelen en/marihuana. Ik kan me best inbeelden dat er onschuldige zielen niet snappen waarom ze plots roze oliafntjes zien.

Na Phnom Penh ben ik naar het Noorden van Cambodja getrokken, naar Ban Lung. Dus 12 uur op een bus over een hobbelweg, mijn kont heeft het me nog steeds niet vergeven haha. Vooral het laatste stuk was door de moesson veranderd in een modderfestijn. Anyway, ik ben heelhuids aangekomen in Ban Lung en ben de volgende dag op verkenning getrokken. Samen met een gids op een motortje langs 3 watervallen, een meer in een vulkanische krater (zalig zwemmen!), een etnisch dorp (de inwonders waren blijkbaar ergens anders etnisch aan het doen, compleet verlaten merde), een Boeddha standbeeld (ik heb het zo stilaan wel gehad met standbeelden, tempels en watervallen) en een rubberfabriek. We zijn een paar keer bijna onderuit gegaan in de modder maar het bleef allemaal grappig)

En dan richting Laos hoeraa!! Nog es 12 uur op de bus, maar nog wel te doen. En mijn Cambodjaanse buurvrouw op de bus heeft me getracteerd! Ze is 2 keer bij een pauze uit de bus gestapt om wat eten voor me te kopen, ik moet er te mager uit zien ofzo. Lief menske.