Liefste internetdagboek,
Ik leef nog! Er is blijkbaar een brug ingstort hier in Nepal met vele doden, maar das niet in mijn regio dus. Verder is hier alle nog in orde hoor. Het internet is nog steeds frustrerend enzo. Met kerstmis heb ik dus mijn cake uitgedeeld aan de kinders, ze waren er blij mee uiteraard. Ik heb dan nog fijntjes mogen uitleggen wat kerstmis nu eigenlijk is. Ze hebben me een kaartje gegeven en bloemekes die ze 1 voor 1 kwamen afgeven. Keilief! s avonds heb ik met Mirte en haar familie kerst gevierd op zijn Nepalees. Ze hadden een boom in de tuin omgetoverd tot kerstboom, met kaarsjes en bloemekes enzo. Onder de kerstboom hebben we dan chocolade en cake enzo gegeten. Gezellig, heus.
Wat heb ik verder nog uitgespookt? Eh... Ik hou me heel de dag bezig met de kindjes, helpen in huis, het lezen van een goed boek onder een boom in de tuin, Nepalees studeren of helpen in het conservation project van Mirte (de tuin dus). Ik lees behoorlijk veel, al 4 boeken deze maand, Marquez, Salinger, Murukami en een biografie over Bill Hicks. En ik luister zo'n 2 tot 3 uur per dag naar muziek. Vooral dan van 8 tot 10 uur als ik in bed lig. Ik begin het hier steeds meer gewoon te worden eigenlijk. Ik heb mijn dagelijkse bezigheden en de dagen gaan ongelofelijk snel voorbij.
Met nieuwjaar heb ik niet veel bijzonders gedaan. Niets eigenlijk. Thuis zou ik op stap gaan met mijn vrienden en naar het vuurwerk gaan kijken, maar hier is het allemaal anders. De mensen hier zijn boedhistisch en vieren dus pas nieuwjaar binnen enkele maanden. Hun jaartelling is ook anders, ik denk dat ze momenteel in 2064 zitten. Met nieuwjaar zelf heb ik wel een heleboel tekeningen gekregen van de kindjes, dat was wel lief. Verder was het een dag zoals de anderen.
Een paar dagen geleden ben ik naar een iets grotere stad in de buurt gegaan en ik heb er 30 paar sokken gekocht. Nee, niet voor mezelve. Ook hier is het winter dus de kinders konden wat extra warmte gebruiken. 4.5 euro voor 30 sokken leek me geen slechte deal. Als er iemand sokken wilt, stuur maar een mail hehe. Ik heb vandaag ook nog katoenen doeken gekocht en ben dan met de kinderen gaan schilderen. Oh, en ik heb ze geleerd papieren vliegers te maken! Wat ze even later met zen allen aan het proberen waren. Met de bladzijden uit hun schoolschriftjes oeps. Ik knikker, speel voetbal (of iets dat er op moet lijken), cricket, zo'n dingen allemaal.
Ik heb ook voor het eerst in mijn leven op een brommer gereden hoeraa! Best leuk om over de Nepalese landwegen te daveren terwijl ik koeien probeer te ontwijken.
Eh, nog dingen die ik wou melden... Aha, een van de meisjes van het weeshuis heft voor het eerst haar maandstonden en blijkbaar is het dan de gewoonte hier dat ze dan niet in de buurt van de keuken mag komen. Als de kinderen gaan eten, eet zij dus in haar eentje op de binnenplaats. Beetje zielig en ik was best in de war toen ik haar daar de eerste dag zag zitten op haar eentje.
Oh, en ik heb besloten me eens een maand niet te scheren om te zien of dat iets opbrengt. Momenteel zit ik al aan 3 weken, denk ik, maar ik ben de tel eerlijk gezegd een beetje kwijt. Zeggen dat ik een baard heb is wat overdreven, maar bij het juiste licht en als je dicht genoeg staat toch een beetje haha. Ik zou je een foto tonen maar tja. Nog een week en dan stop ik ermee. Het is in ieder geval wel grappig om es te proberen.
Mijn gsm-nummer dat ik de vorige keer opgaf was blijkbaar onvolledig. Dus even opnieuw: 009779806823294. Ik heb momenteel enkel nog maar naar simon een bericht kunnen sturen om een of andere reden. Ik had geantwoord op zijn sms, maar als ik naar andere mensen probeer te sturen krijg ik een foutmelding. Vreemd.
Ik zit hier trouwens ondertussen al langer dan 1 maand hoeraa! Das de langste periode dat ik ooit van huis ben weg geweest op mijn eentje. En ik ben nog steeds niet verdwaald en niets noemenswaardig kwijt gespeeld! Ik heb mijn paspoort en bankkaarten nog! Nog niet beginnen huilen van de heimwee of omdat ik het niet meer zie zitten. Nope, ik heb het hier best naar mijn zin en ik heb er alle vertrouwen in dat ik de volgende 5 maanden zonder al te veel problemen ga doorstaan. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden wel es, maar nooit op de 'ik neem het volgende vliegtuig naar huis'-manier. De taalbarriere is ook wel wat lastig maar ik doe mijn best om Nepalees te leren dus dat komt wel goed.
Momenteel is het plan voor de komende maanden als volgt. Nog 2 maanden in het weeshuis blijven. dan 3 weken raften en een trekking doen. Dan 2 weken met mijn ouders en broer de toerist uithangen en dan terug 1.5 maand een project. Momenteel zijn de mensen van RCDP een project aan het zoeken voor me. De opties zijn lesgeven in een klooster, een tehuis voor staatkinderen, werken met gehandicapten of iets met fotojournalisme. Klinkt allemaal erg goed, maar ik moet meer Nepalees oefenen. Schoolkinderen kunnen verbazend goed Engels, maar bij gehandicapten of monikken ligt dat net iets anders.
Om even wat vragen te beantwoorden:
Ik sta 's morgens om 7 uur op en dan is het nog behoorlijk koud. 10 graden denk ik en overal mist. Tegen 11 uur is de mist weg en an wordt het aangenaam warm hehe. Dus dan lig ik meestal in mijn tshirt onder een boom te lezen. Tegen 6 uur wordt het donker en dus weer redelijk koud. Maar bon, als belg ben ik wel erger gewoon dus ik loop meestal in tshirt of 's avonds met een trui rond. De Nepalezen vinden het wel behoorlijk koud. Ik zit trouwens op 30 kilometer van India in de tropische zone van Nepal en de 'winter' duurt nog 2 maanden.
De mensen hier zijn dus over het algemeen boedhistisch. Ik weet niet of ze erg religieus zijn, standaard veronderstel ik. Ze vinden het wel een beetje vreemd als ik probeer uit te leggen dat ik geen religie heb. Oh, en er is een kamertje in het huis van mijn gastgezin dat dienst doet als een soort kapel. Daar gaat den bompa dan elke ochtend bidden. Oh ja, hij probeert nog elke ochtend een stuk long op te hoesten hoor. Verder dragen ze een thika, dat is een een rode stip op hun voorhoofd. Af en toe zetten ze er ook eentje op mijn voorhoofd.
De leeftijd van mijn kroost ligt tussen de 3 en 13 jaar, denk ik, en ze zijn met 29. Tis ongeveer een kwartiertje fietsen tot het dorp waar ik surf op het web. De stad waar ik ook wel es kom is een half uur per thuk-thuk van Rampur. Over zeer hobbelige wegen.
Tot zover mijn bericht! Het is vast wel lang genoeg ahum. Wanneer ik de volgende keer op het internet geraak is 'an enigma wrapped in a riddle' zoals James zou zeggen. Tot de volgende!
Bertus
maandag 31 december 2007
zaterdag 22 december 2007
Het weeshuis enzo
Oioioi,
Het internet in Rampur is echt onmogelijk traag! En eigenlijk had ik dit bericht gisteren al gemaakt, maar vlak voor ik wou posten viel de stroom uit! Wat trouwens erg regelmatig gebeurt, een paar uur elke dag. Bon, nieuwe foto's zal ik pas in Kathmandu kunnen uploaden, door de immense traagheid, en daar kom ik pas binnen een 5-tal weken. Momenteel ben ik al een dag of 6 in mijn weeshuis en mijn gastfamilie dus ik heb nu een iets duidelijkere indruk.
Het huis waarin ik verblijf deel ik met met een aantal mensen en een familie. De eerste dagen was er een jongen uit Nieuw Zeeland, James, maar die is gisteren spijtig genoeg vertrokken. Toffe kerel, en hij heeft een stapel posters, boeken, magazines en zonnecreme achter gelaten voor me. Hoeraa! Mijn hostvader is een soort huisvader die 4 keer per dag me van voedsel voorziet en klusjes opknapt rond het huis. Hij noemt Bean, ofzo klinkt het toch. Ontbijt om 07.20, daal-bhaat om 10 uur, snacks om 2 uur en nog es daal-bhaat om 18.30. En allemaal heerlijk hehe. Vanaf morgen ga ik wel mijn 1ste daal-bhaat van de dag in de eetzaal bij de kinderen opeten, omdat ze het vroegen en omdat het zo'n gezelllige bende is. Ik ben echt dol op daal-bhaat! Maar bon, de rest van de fa;ilie dan. Bean's vrouw werkt als schoonmaakster in het weeshuis en hun 2 kindjes gaan er ook. Er is ook een soort hostmoeder, de bazin van het weeshuis. Haar zoontje verblijft er ook. Verder nog een paar mensen, een hostzus en een leerkracht die in de school naast het weeshuis werkt. Oh, en een bompa die elke ochtend vlak naast mijn deur begint te rochelen alsof zijn leven er vanaf hangt. Om 5 uur 's ochtends.
Op een steenworp, letterlijk, ligt dan het weeshuis. Tis ongeveer 20 meter denk ik en toch slaag ik er elke ochtend in om te laat te arriveren. Ik ben gewoon niet erg goed in opstaan vrees ik. Ik heb mijn slaap nodig, liefst 8 uur per dag.
En 10 uur 's nachts. :)
Mijn egmiuddelde werkdag: tegen 07.40 naar het weeshuis waar ik de kinderen een beetje help met hun huiswerk, les geef over engels en een voorbereiding op hun iq-test, en spelletjes speel met hen. Een andere vrijwilligster uit Zwitserland, Sonja, is er ook. De komende 4 dagen zit ze wel in Kathmandu voor haar visum. Tegen 10 uur eten en dan wat pauzeren. Normaal gezien heb ik pauze van 10 tot 4 omdat de kinderen school hebben. Meestal ga ik dan nog wat helpen met de was en het opruime van de keuken. Tegen 12 uur hebben de kinderen pauze dus dan speel ik wat met hen. En dan terug van 4 tot 8 naar het weeshuis om nog wat bezig te zijn met de kinderen tot ze gaan slapen.
De laatste dagen heb ik me vooral gespecaliseerd in knikkeren, het balanceren van stokjes op mijn vinger, high-fives uitdelen en het vouwen van kraanvogels. Wat ze ook leuk vinden zijn de foto's van mijn vrienden en familie en de boeken over Belgie {bestaan we trouwens nog?}. De kinderen zijn echt ongelofelijk lief , schattig en aanhankelijk. Ik kan mijn hand niet uitsteken of er hangen 4 kindjes aan. Ze zijn met ongeveer 30 en ik weet niemand zijn Nepalese naam hehe. Diegene die me thuis kennen weten dat ik moeite heb met namen en al helemaal als het zo'n vreemde namen zijn. Maar bon, er is er eentje zonder voortanden, die heb ik Gap genoemd. En er is er eentje met een bril en een litteken op zijn voorhoofd, dus dat is Harry Potter. Nog 28 bijnamen te verzinnen. De kuisvrouw heb ik Sandra genaamd.
Eergisteren zijn we met heel de bende gaan picknikken! Het was het einde van de examens en James zijn laatste dag. Dus iedereen in zijn mooiste kleedjes en er werd een geit geslacht voor de gelegenheid. Ze zijn me om 6 uur komen wakker maken zodat ik kon toekijken terwijl de geit werd gedood. Vegetariers kunnen dit stuk misschien best overslaan ahum.
Eerst hakten ze het hoofd eraf met een bijl, vervolgens verwijderden ze de vacht met metalen drinkbekers en een scheermes voor het fijnere werk. Dan een soort rode kleurstof om het beest mee in te smeren gevolgd door het in stukjes snijden van de geit. Boeiend. Ze hebben gevraagd of ik de volgende keer de geit wil onthoofden en mee wil helpen bij het dissecteren. Daar moet ik toch es over na denken. Echt geschokt was ik niet. Ik eet graag vlees, dus dan zou het hypocriet zijn van me als ik hen barbaars vind omdat ze een geit slachten. Het was een boeiende kijk op hun cultuur hoor. Ik denk trouwens niet dat de geit pijn heeft geleden en zowat alles van de geit wordt gebruikt voor consumptie. Wat trouwens betekent dat ik stukjes maag en darmen heb mogen oppeuzelen tijdens de picknick. En wie weet wat nog, het vlees was nogal onherkenbaar en ik heb gewoon mijn verstand op nul gezet. Gisteren kreeg ik ook een 'poten en hoofd'-soep angeboden, incusief brokjes hoofd. Ik ehb mijn best gedaan, echt, maar na een taai stukje heb ik toch maar gepast.
De picknick zelf was fijn! Op het dak van een bus naar ginder, bukkend voor takken en stroomkabels, in de vrieskou. Dan een soort heuvel op met hier en daar een picknickplaats en behoorlijk veel volk. Heel de dag gezang, gedans en gepeuzel! Het was wel een beetje vreemd dat we tijdens het eten omringd waren door straatkinderen, een paar honden en wat dronken mannen, wachtend tot ze de restjes kregen. Ik heb enorm veel foto's gemaakt en tis echt een lieve bende.
Voor ik vertrok had ik me voorgenomen nijn blogs niet al te lang te maken, oeps.
Anyway, ik moet nog dingen melden!
Mijn adres hier is: Asna Child Rehabilitation Home
Mangalpur 7
Chitwan
Nepal
En dan vermelden dat de brief of het voedselpakket voor mij bestemd is he.
Oh, en ik heb een Nepalese sim-card gekocht wat het een stuk goedkoper maakt om me te bereiken. Mijn nummer is 9779806823294.
En als laatste dan, aangezien ik morgen niet op het internet kom. Gelukkig Kerstmis alvast! De beste wensen enzo! Ik ga het hier met mijn 30-koppig kroost vieren. Voor de gelegenheid heb ik alvast een heleboel cake besteld in een bakkerij hier. Tis trouwens een combinatie van een bakkerij en een fitness-centrum, geweldig toch haha.
Tot de volgende!!
Het internet in Rampur is echt onmogelijk traag! En eigenlijk had ik dit bericht gisteren al gemaakt, maar vlak voor ik wou posten viel de stroom uit! Wat trouwens erg regelmatig gebeurt, een paar uur elke dag. Bon, nieuwe foto's zal ik pas in Kathmandu kunnen uploaden, door de immense traagheid, en daar kom ik pas binnen een 5-tal weken. Momenteel ben ik al een dag of 6 in mijn weeshuis en mijn gastfamilie dus ik heb nu een iets duidelijkere indruk.
Het huis waarin ik verblijf deel ik met met een aantal mensen en een familie. De eerste dagen was er een jongen uit Nieuw Zeeland, James, maar die is gisteren spijtig genoeg vertrokken. Toffe kerel, en hij heeft een stapel posters, boeken, magazines en zonnecreme achter gelaten voor me. Hoeraa! Mijn hostvader is een soort huisvader die 4 keer per dag me van voedsel voorziet en klusjes opknapt rond het huis. Hij noemt Bean, ofzo klinkt het toch. Ontbijt om 07.20, daal-bhaat om 10 uur, snacks om 2 uur en nog es daal-bhaat om 18.30. En allemaal heerlijk hehe. Vanaf morgen ga ik wel mijn 1ste daal-bhaat van de dag in de eetzaal bij de kinderen opeten, omdat ze het vroegen en omdat het zo'n gezelllige bende is. Ik ben echt dol op daal-bhaat! Maar bon, de rest van de fa;ilie dan. Bean's vrouw werkt als schoonmaakster in het weeshuis en hun 2 kindjes gaan er ook. Er is ook een soort hostmoeder, de bazin van het weeshuis. Haar zoontje verblijft er ook. Verder nog een paar mensen, een hostzus en een leerkracht die in de school naast het weeshuis werkt. Oh, en een bompa die elke ochtend vlak naast mijn deur begint te rochelen alsof zijn leven er vanaf hangt. Om 5 uur 's ochtends.
Op een steenworp, letterlijk, ligt dan het weeshuis. Tis ongeveer 20 meter denk ik en toch slaag ik er elke ochtend in om te laat te arriveren. Ik ben gewoon niet erg goed in opstaan vrees ik. Ik heb mijn slaap nodig, liefst 8 uur per dag.
En 10 uur 's nachts. :)
Mijn egmiuddelde werkdag: tegen 07.40 naar het weeshuis waar ik de kinderen een beetje help met hun huiswerk, les geef over engels en een voorbereiding op hun iq-test, en spelletjes speel met hen. Een andere vrijwilligster uit Zwitserland, Sonja, is er ook. De komende 4 dagen zit ze wel in Kathmandu voor haar visum. Tegen 10 uur eten en dan wat pauzeren. Normaal gezien heb ik pauze van 10 tot 4 omdat de kinderen school hebben. Meestal ga ik dan nog wat helpen met de was en het opruime van de keuken. Tegen 12 uur hebben de kinderen pauze dus dan speel ik wat met hen. En dan terug van 4 tot 8 naar het weeshuis om nog wat bezig te zijn met de kinderen tot ze gaan slapen.
De laatste dagen heb ik me vooral gespecaliseerd in knikkeren, het balanceren van stokjes op mijn vinger, high-fives uitdelen en het vouwen van kraanvogels. Wat ze ook leuk vinden zijn de foto's van mijn vrienden en familie en de boeken over Belgie {bestaan we trouwens nog?}. De kinderen zijn echt ongelofelijk lief , schattig en aanhankelijk. Ik kan mijn hand niet uitsteken of er hangen 4 kindjes aan. Ze zijn met ongeveer 30 en ik weet niemand zijn Nepalese naam hehe. Diegene die me thuis kennen weten dat ik moeite heb met namen en al helemaal als het zo'n vreemde namen zijn. Maar bon, er is er eentje zonder voortanden, die heb ik Gap genoemd. En er is er eentje met een bril en een litteken op zijn voorhoofd, dus dat is Harry Potter. Nog 28 bijnamen te verzinnen. De kuisvrouw heb ik Sandra genaamd.
Eergisteren zijn we met heel de bende gaan picknikken! Het was het einde van de examens en James zijn laatste dag. Dus iedereen in zijn mooiste kleedjes en er werd een geit geslacht voor de gelegenheid. Ze zijn me om 6 uur komen wakker maken zodat ik kon toekijken terwijl de geit werd gedood. Vegetariers kunnen dit stuk misschien best overslaan ahum.
Eerst hakten ze het hoofd eraf met een bijl, vervolgens verwijderden ze de vacht met metalen drinkbekers en een scheermes voor het fijnere werk. Dan een soort rode kleurstof om het beest mee in te smeren gevolgd door het in stukjes snijden van de geit. Boeiend. Ze hebben gevraagd of ik de volgende keer de geit wil onthoofden en mee wil helpen bij het dissecteren. Daar moet ik toch es over na denken. Echt geschokt was ik niet. Ik eet graag vlees, dus dan zou het hypocriet zijn van me als ik hen barbaars vind omdat ze een geit slachten. Het was een boeiende kijk op hun cultuur hoor. Ik denk trouwens niet dat de geit pijn heeft geleden en zowat alles van de geit wordt gebruikt voor consumptie. Wat trouwens betekent dat ik stukjes maag en darmen heb mogen oppeuzelen tijdens de picknick. En wie weet wat nog, het vlees was nogal onherkenbaar en ik heb gewoon mijn verstand op nul gezet. Gisteren kreeg ik ook een 'poten en hoofd'-soep angeboden, incusief brokjes hoofd. Ik ehb mijn best gedaan, echt, maar na een taai stukje heb ik toch maar gepast.
De picknick zelf was fijn! Op het dak van een bus naar ginder, bukkend voor takken en stroomkabels, in de vrieskou. Dan een soort heuvel op met hier en daar een picknickplaats en behoorlijk veel volk. Heel de dag gezang, gedans en gepeuzel! Het was wel een beetje vreemd dat we tijdens het eten omringd waren door straatkinderen, een paar honden en wat dronken mannen, wachtend tot ze de restjes kregen. Ik heb enorm veel foto's gemaakt en tis echt een lieve bende.
Voor ik vertrok had ik me voorgenomen nijn blogs niet al te lang te maken, oeps.
Anyway, ik moet nog dingen melden!
Mijn adres hier is: Asna Child Rehabilitation Home
Mangalpur 7
Chitwan
Nepal
En dan vermelden dat de brief of het voedselpakket voor mij bestemd is he.
Oh, en ik heb een Nepalese sim-card gekocht wat het een stuk goedkoper maakt om me te bereiken. Mijn nummer is 9779806823294.
En als laatste dan, aangezien ik morgen niet op het internet kom. Gelukkig Kerstmis alvast! De beste wensen enzo! Ik ga het hier met mijn 30-koppig kroost vieren. Voor de gelegenheid heb ik alvast een heleboel cake besteld in een bakkerij hier. Tis trouwens een combinatie van een bakkerij en een fitness-centrum, geweldig toch haha.
Tot de volgende!!
dinsdag 18 december 2007
Chitwan Natioal Park en eerste dag weeshuis
Heyhey,
Het internet is hier behoorlijk traag dus ik ga het betrekkelijk kort houden. Foto's uploaden lijkt me nogal hopeloos maar ik zal volgende week zeker es proberen hoor. Er is trouwens iets mis met mijn camera verdorie. De automatische focus werkt niet meer en als ik inzoom kan ik niet echt scherp stellen. Maar bon, als ik nog es in Katmandu ben kan ik het mss wel laten herstellen.
Ik ben vandaag dus aangekomen in mijn weeshuis! Ik ben net op een blauwe damesfiets zonder remmen naar een internetcafe gereden om even mijn mail te checken en deze blog te plaatsen terwijl mijn fiets wss gepikt wordt.
Dus ondertussen heb ik de 4 dagen in chitwan national park gehad en het was echt heel leuk leuk! Eerst 3 uur in de bus en dan 2 uur raften. Ongelofelijk leuk en mooi! Het uitzicht onderweg was echt fantastisch en het raften zelf was behoorlijk spannend en leuk. De koreaan in ons bootje is er trouwens onderweg uit gevallen hehe. Nadien 2 uur onderwg naar Chitwan op het dak van een vrachtwagen, schitterend!Probeer je voorstellen dat je tegen 50 km per uur over de wegen hobbelt op het dak van zo'n vrachtwagen tussen al je rugzakken. Langs de ene kant een steile berg, langs de andere kant een steile afgrond met een prachtige rivier. De zon gaat onder, mensen zwaaien heel de tijd, .. Echt te wauwie.
De volgende dag zijn we gaan kano-en in Chitwan National park tussen de krokodillen, nadien een beetje gaan spelen met olifantjes, ik ben in mijn kruis gemept door een iets te vriendelijke olifant haha. Nadien door de jungle sjokken op een platformpje gedragen door een olifant. Neushoorns gezien van nogal dichtbij maar op vanaf een olifant is het wl veilig. De vrouw voor ons heeft overgegeven op haar olifant! Net nadat ik me afvroeg of je eigenlijk zeeziek kan worden op een olifant. Die dag is onze buurvrouw trouwens bijna gedood door een tijger. Serieus, we zijn gaan kijken en daar lag ze dan. 25 meter naast ons hotel, bloedend op de weg. Best wel schokkend. En een paar dagen daarvoor was er iemand gedood door een wilde olifant. Dan besef je wel dat het geen openlucht zoo is. Oh, en ik ben gebeten door een bloedzuiger merde.
De volgende dag een bad genomen met een olifant. Dus in de rivier er bovenop geklommen, nat gespoten en dan een beetje mechanische stier spelen. Echt ongelofelijk. Ik denk dat ik een nieuw lievelingsdier heb gevonden haha.
Dan vandaag naar mijn weeshuis! Mirte woont in het huis naast me dus het afscheid was nogal relatief. Tis een deftig en proper weeshuis. In ieder geval geen horrorgeval waar iedereen geslagen wordt enzo. Kindjes vinden me precies wel tof, ze waren toch al aan het vechten om mijn hand te kunnen vasthouden haha. Wat mijn taak nu precies is zal de komende week wel duidelijk worden.
Wat kan ik verder nog melden.. Ik ben niet meer ziek geweest gelukkig. Mijn trekking heb ik uitgesteld tot maart aangezien het seizoen dan gewoon beter is. Ik weet wel nog niet hoe ik het ga doe dan. In ieder geval zonder porter of gids. Ik heb gebabbeld met wat toeristen hier en tis gewoon niet nodig. Nepalezen zijn ook een stuk kleiner als mij, ik loop in ieder geval regelmatig tegen de bovenkant van het deurgat. Mijn Nepali gaat er best op vooruit. Ik amuseer me met mijn kleine woordenschat regelmatig te gebruiken als ik babbel met de mensen hier. Tis hier ook echt warm en zonnig tijdens de middag, ik denk dat ik behoorlijk bruin ga terugkomen. Oh, en ik zal volgende keer mijn adres es opschrijven. Mocht er iemand mij een brief willen sturen. Of een pak frieten ofzo.
Tot de volgende!
Het internet is hier behoorlijk traag dus ik ga het betrekkelijk kort houden. Foto's uploaden lijkt me nogal hopeloos maar ik zal volgende week zeker es proberen hoor. Er is trouwens iets mis met mijn camera verdorie. De automatische focus werkt niet meer en als ik inzoom kan ik niet echt scherp stellen. Maar bon, als ik nog es in Katmandu ben kan ik het mss wel laten herstellen.
Ik ben vandaag dus aangekomen in mijn weeshuis! Ik ben net op een blauwe damesfiets zonder remmen naar een internetcafe gereden om even mijn mail te checken en deze blog te plaatsen terwijl mijn fiets wss gepikt wordt.
Dus ondertussen heb ik de 4 dagen in chitwan national park gehad en het was echt heel leuk leuk! Eerst 3 uur in de bus en dan 2 uur raften. Ongelofelijk leuk en mooi! Het uitzicht onderweg was echt fantastisch en het raften zelf was behoorlijk spannend en leuk. De koreaan in ons bootje is er trouwens onderweg uit gevallen hehe. Nadien 2 uur onderwg naar Chitwan op het dak van een vrachtwagen, schitterend!Probeer je voorstellen dat je tegen 50 km per uur over de wegen hobbelt op het dak van zo'n vrachtwagen tussen al je rugzakken. Langs de ene kant een steile berg, langs de andere kant een steile afgrond met een prachtige rivier. De zon gaat onder, mensen zwaaien heel de tijd, .. Echt te wauwie.
De volgende dag zijn we gaan kano-en in Chitwan National park tussen de krokodillen, nadien een beetje gaan spelen met olifantjes, ik ben in mijn kruis gemept door een iets te vriendelijke olifant haha. Nadien door de jungle sjokken op een platformpje gedragen door een olifant. Neushoorns gezien van nogal dichtbij maar op vanaf een olifant is het wl veilig. De vrouw voor ons heeft overgegeven op haar olifant! Net nadat ik me afvroeg of je eigenlijk zeeziek kan worden op een olifant. Die dag is onze buurvrouw trouwens bijna gedood door een tijger. Serieus, we zijn gaan kijken en daar lag ze dan. 25 meter naast ons hotel, bloedend op de weg. Best wel schokkend. En een paar dagen daarvoor was er iemand gedood door een wilde olifant. Dan besef je wel dat het geen openlucht zoo is. Oh, en ik ben gebeten door een bloedzuiger merde.
De volgende dag een bad genomen met een olifant. Dus in de rivier er bovenop geklommen, nat gespoten en dan een beetje mechanische stier spelen. Echt ongelofelijk. Ik denk dat ik een nieuw lievelingsdier heb gevonden haha.
Dan vandaag naar mijn weeshuis! Mirte woont in het huis naast me dus het afscheid was nogal relatief. Tis een deftig en proper weeshuis. In ieder geval geen horrorgeval waar iedereen geslagen wordt enzo. Kindjes vinden me precies wel tof, ze waren toch al aan het vechten om mijn hand te kunnen vasthouden haha. Wat mijn taak nu precies is zal de komende week wel duidelijk worden.
Wat kan ik verder nog melden.. Ik ben niet meer ziek geweest gelukkig. Mijn trekking heb ik uitgesteld tot maart aangezien het seizoen dan gewoon beter is. Ik weet wel nog niet hoe ik het ga doe dan. In ieder geval zonder porter of gids. Ik heb gebabbeld met wat toeristen hier en tis gewoon niet nodig. Nepalezen zijn ook een stuk kleiner als mij, ik loop in ieder geval regelmatig tegen de bovenkant van het deurgat. Mijn Nepali gaat er best op vooruit. Ik amuseer me met mijn kleine woordenschat regelmatig te gebruiken als ik babbel met de mensen hier. Tis hier ook echt warm en zonnig tijdens de middag, ik denk dat ik behoorlijk bruin ga terugkomen. Oh, en ik zal volgende keer mijn adres es opschrijven. Mocht er iemand mij een brief willen sturen. Of een pak frieten ofzo.
Tot de volgende!
vrijdag 14 december 2007
Terug van de "village tour"
Heyhey!
Ik ben vanmiddag terug gearriveerd in Kathmandu na 4 dagen "village tour" in Lamataar. Morgen vertrek ik om 7 uur met de bus naar Chitwan National Park en na 4 dagen ginder gaat ik dan rechtstreeks naar mijn weeshuis project ergens in Chitwan. Dus even een kleine samenvatting van de afgelopen dagen en enkele foto's!
Maandag was het examen ter afsluiting van 5 lessen Nepali die we hebben gekregen. Ik ben geslaagd met 47/50, hoeraa voor mezelve! De eerste van de klas kreeg een soort prijs, een beeldje van de Monkey Temple hier in Kathmandu. Dat heb ik dus gewonnen, niet erg moeilijk aangezien de klas slechts uit 2 leerlingen bestond maar bon. Maandag zijn ik en Mirte nog op stap geweest met een Britse kerel die we waren tegen gekomen in ons hostel. 's Avonds hebben we ons dan nog geamuseerd met die Brit, een Amerikaan en Fins meisje. Het recept voor een flauwe mop, ik besef het. Good times!
Vanaf dinsdag dus naar Lamataar voor de Village Tour waar we werden opgewacht door Shulav en zijn familie. Toffe kerel, werkelijk. Hij praat een beetje zoals Borat, tis een boer en hij heeft een zwarte gordel in karate. Die avond heb ik genoten van een dubbele portie Dhaal-baat. Hmmm..
De volgende ochtend heb ik zwaar mogen boeten voor mijn dubbele portie ahum. Ik had behoorlijk wat buikkrampen en buikloop. Ik heb nog NOOIT zo'n absurd luide scheten gelaten. Oh, en we moesten een hill hike doen van 5 uur die dag. Geen zorgen, de hill hike ging best goed, nadien had ik veel meer last. Het uitzicht bovenop de heuvel was echt fenomemaal! Blijkbaar hadden we veel geluk dat het weer zo helder was, het uitzicht op de Himalaya was in ieder geval spectaculair.
Verder hebben we tijdens de 4 dagen nog vanalles anders gedaan natuurlijk. Dhaal-baat leren koken, een groep plaatselijke meisjes heeft gedanst en gezongen voor ons, toe kijken terwijl een koe werd gemolken, mijn schoenen laten herstellen door zo'n plaatselijke schoenmaker, een paar fabriekjes bezocht, karate-les gekregen op het dak van het huis, .. Dik in orde dus.
Fotokes!
Een uitzicht onderweg tijdens de hill hike, met de himalaya op de achtergrond
Uitzicht op de Himalaya!
Zonsondergang in Lamataar!
Tijdens de hill hike
Mirte op de top van de heuvel
Een beetje in het gras liggen hoeraa
Shulav, onze geweldige gids
Yours truly
En nog es mezelve, aan het geven met de plaatselijke bevolking
Ik ben vanmiddag terug gearriveerd in Kathmandu na 4 dagen "village tour" in Lamataar. Morgen vertrek ik om 7 uur met de bus naar Chitwan National Park en na 4 dagen ginder gaat ik dan rechtstreeks naar mijn weeshuis project ergens in Chitwan. Dus even een kleine samenvatting van de afgelopen dagen en enkele foto's!
Maandag was het examen ter afsluiting van 5 lessen Nepali die we hebben gekregen. Ik ben geslaagd met 47/50, hoeraa voor mezelve! De eerste van de klas kreeg een soort prijs, een beeldje van de Monkey Temple hier in Kathmandu. Dat heb ik dus gewonnen, niet erg moeilijk aangezien de klas slechts uit 2 leerlingen bestond maar bon. Maandag zijn ik en Mirte nog op stap geweest met een Britse kerel die we waren tegen gekomen in ons hostel. 's Avonds hebben we ons dan nog geamuseerd met die Brit, een Amerikaan en Fins meisje. Het recept voor een flauwe mop, ik besef het. Good times!
Vanaf dinsdag dus naar Lamataar voor de Village Tour waar we werden opgewacht door Shulav en zijn familie. Toffe kerel, werkelijk. Hij praat een beetje zoals Borat, tis een boer en hij heeft een zwarte gordel in karate. Die avond heb ik genoten van een dubbele portie Dhaal-baat. Hmmm..
De volgende ochtend heb ik zwaar mogen boeten voor mijn dubbele portie ahum. Ik had behoorlijk wat buikkrampen en buikloop. Ik heb nog NOOIT zo'n absurd luide scheten gelaten. Oh, en we moesten een hill hike doen van 5 uur die dag. Geen zorgen, de hill hike ging best goed, nadien had ik veel meer last. Het uitzicht bovenop de heuvel was echt fenomemaal! Blijkbaar hadden we veel geluk dat het weer zo helder was, het uitzicht op de Himalaya was in ieder geval spectaculair.
Verder hebben we tijdens de 4 dagen nog vanalles anders gedaan natuurlijk. Dhaal-baat leren koken, een groep plaatselijke meisjes heeft gedanst en gezongen voor ons, toe kijken terwijl een koe werd gemolken, mijn schoenen laten herstellen door zo'n plaatselijke schoenmaker, een paar fabriekjes bezocht, karate-les gekregen op het dak van het huis, .. Dik in orde dus.
Fotokes!
Een uitzicht onderweg tijdens de hill hike, met de himalaya op de achtergrond
Uitzicht op de Himalaya!
Zonsondergang in Lamataar!
Tijdens de hill hike
Mirte op de top van de heuvel
Een beetje in het gras liggen hoeraa
Shulav, onze geweldige gids
Yours truly
En nog es mezelve, aan het geven met de plaatselijke bevolking
zaterdag 8 december 2007
Nog meer foto's!!
Liefste internetdagboek,
De hoogtepunten van de afgelopen dagen:
Een cinemabezoek! We hebben samen met de mensen van het hostel "Om Shanti Om" gezien in een Nepalese cinema. Tis een wervelende Indische Bollywoodfilm met ongelofelijk veel kleuren, kostuumpjes, gezang en gedans. Waanzin, maar wel geweldig leuk. Ik zat echt te swingen op mijn stoeltje en ik kon zelf het verhaal redelijk volgen. De belangrijkste dingen werden toch in het Engels gezegd grappig genoeg. Na ongeveer 3 epilepsieaanvallen werd ik 'Om Shamti Om" neuriend buiten gedragen.
Verder zijn we vandaag, zaterdag dus, op sightseeing tour geweest in Kathmandu. We hebben 4 tempels bezocht, de namen staan in de vorige blog, en het was echt fantastisch! Echt enorm veel indrukken. Het is onmogelijk om het allemaal te beschrijven dus moet je het maar stellen met de foto's.
Wederom schattig kinders in de buurt van ons hostel. Het stikt er echt van hier.
Tempel nummer 1 waar de mensen zich wassen in een heilige rivier.
De hoogtepunten van de afgelopen dagen:
Een cinemabezoek! We hebben samen met de mensen van het hostel "Om Shanti Om" gezien in een Nepalese cinema. Tis een wervelende Indische Bollywoodfilm met ongelofelijk veel kleuren, kostuumpjes, gezang en gedans. Waanzin, maar wel geweldig leuk. Ik zat echt te swingen op mijn stoeltje en ik kon zelf het verhaal redelijk volgen. De belangrijkste dingen werden toch in het Engels gezegd grappig genoeg. Na ongeveer 3 epilepsieaanvallen werd ik 'Om Shamti Om" neuriend buiten gedragen.
Verder zijn we vandaag, zaterdag dus, op sightseeing tour geweest in Kathmandu. We hebben 4 tempels bezocht, de namen staan in de vorige blog, en het was echt fantastisch! Echt enorm veel indrukken. Het is onmogelijk om het allemaal te beschrijven dus moet je het maar stellen met de foto's.
Wederom schattig kinders in de buurt van ons hostel. Het stikt er echt van hier.
Tempel nummer 1 waar de mensen zich wassen in een heilige rivier. 
Een kind dat op zoek was naar muntjes in de rivier bij tempel nummer 1.
Nepalese vrouw bij tempel nummer 1.
Mezelve bij tempel nummer 2. Jagshemash!
Aanschuivende mensjes bij tempel nummer 3.
Geweldig mooie slingers bij tempel nummer 4, de Monkey tempel.
Tempel nummer 4. Vree wijs
Gebedsmolens bij tempel nummer 4.
Een kraanvogel, uiteraard.
Verder kan ik nog wat willekeurige info geven om eventuele vragen te beantwoorden:
Ik eet met mijn rechterhand, de wc's hebben geen toiletpapier maar ik wel, de douche is soms koud, rochelen is een nationale sport hier, iedereen zit op zen dak wat super leuk is, ik was mijn kleren met de hand wat ik leuk vind, het eten is niet echt spicy maar ze koken hier in het hostel wat westers voor ons, Kathmandu is echt retedruk soms, Kathmandu stinkt omdat er een staking is bij de vuilnisophaling, het vuil ligt dus gewoon op straat. 1 keer heb ik ze wel het vuil zien ophalen, dat was dus een kerel met een fiets met achterop een bak en die rinkelde dan es met zijn bel om de mensen te waarschuwen. Waanzin. Ik heb al een paar lijmsnuivers gezien. Ik ben nog niks kwijt buiten 1 paar lenzen en nog niet verloren gelopen (!)Ik heb eigenlijk nog niet veel vogeltjes gevouwen, heb al 1 keer naar mijn familie gebeld, heb al 2 keer moeten overgeven. Overdag brandt de zon, savonds is het echt koud. Koeien lopen inderdaad over de straten.
Als jullie nog iets willen weten dan zet je je vraag maar in de reacties of in een email.
Hawasta!
woensdag 5 december 2007
Foto's!!
Vrolijk manspersoon in fietstaxi op Durbur Square in Kathmandu.
Mirte!
Een mandala op Durbur Square
Super schattig kind op Durbur Square
Super schattig kind ergens in Kathmandu
Kinders op de speelplaats van het schooltje dat we hebben bezocht
Ikke en de directeur van de school
Het verkeer regelend met mijn duimen
Nogal vreemd kind met nietsziende ogen op Durbur Square. Wss een lijmsnuivertje, echt compleet van de wereld.
dinsdag 4 december 2007
De plannen voor de komende weken
Heyhey!
Eventjes snel een berichtje voor mijn internetverbinding wordt afgesloten.
Alles nog steeds leuk hier. Mijn lichaam heeft een paar dagen geleden wel de strijd met de Nepalese cuisine verloren. Ik had koorts, buikloop en heb een paar keer de wc-pot mogen knuffelen. Maar het gaat ondertussen al beter hoor. Ik had genoeg medicijnen en de zon hier in Kathmandu doet wonderen. Oh ja, het is hier echt warm tijdens de middag :) Ik ben zelf al een beetje verbrand haha.
Mirte (het meisje uit Gent dus) is ondertussen ook gearriveerd en we zijn gisteren Kathmandu gaan verkennen. Na een half uurtje rondwandelen waren we toevallig een directeur van een schooltje tegengekomen en die heeft ons dan rondgeleid in zijn school. Kei leuk! Dus wij in alle klasjes binnen, vooraan gaan staan en ons dan voorstellen en eventuele vragen beantwoorden. Echt bijzonder entertainend. Nadien zijn we doorgewandeld naar Durbur Square, wat echt ongelofelijk mooi is. Ik zou foto's laten zien maar ik kan momenteel nog geen foto's uploaden. Ik zal mijn est doen om er iets op te vinden hoor.
Anyway, vandaag (4 december dus) was de eerste dag van ons first week program. We hebben dus wat algemene uitleg gekregen over Nepal en over onze organisatie. De rest van het programma gaat als volgt:
Eventjes snel een berichtje voor mijn internetverbinding wordt afgesloten.
Alles nog steeds leuk hier. Mijn lichaam heeft een paar dagen geleden wel de strijd met de Nepalese cuisine verloren. Ik had koorts, buikloop en heb een paar keer de wc-pot mogen knuffelen. Maar het gaat ondertussen al beter hoor. Ik had genoeg medicijnen en de zon hier in Kathmandu doet wonderen. Oh ja, het is hier echt warm tijdens de middag :) Ik ben zelf al een beetje verbrand haha.
Mirte (het meisje uit Gent dus) is ondertussen ook gearriveerd en we zijn gisteren Kathmandu gaan verkennen. Na een half uurtje rondwandelen waren we toevallig een directeur van een schooltje tegengekomen en die heeft ons dan rondgeleid in zijn school. Kei leuk! Dus wij in alle klasjes binnen, vooraan gaan staan en ons dan voorstellen en eventuele vragen beantwoorden. Echt bijzonder entertainend. Nadien zijn we doorgewandeld naar Durbur Square, wat echt ongelofelijk mooi is. Ik zou foto's laten zien maar ik kan momenteel nog geen foto's uploaden. Ik zal mijn est doen om er iets op te vinden hoor.
Anyway, vandaag (4 december dus) was de eerste dag van ons first week program. We hebben dus wat algemene uitleg gekregen over Nepal en over onze organisatie. De rest van het programma gaat als volgt:
- Dec. 5-7: taallessen
- Dec. 8: Sightseeing tour in Kathmandu waarbij we 4 tempels bezoeken
- Dec. 9: Taalles
- Dec. 10: Een examen :)
Nadien begint de second week program wat meer toeristy is
- Dec. 11: het begin van de 'village tour' in Lamataar
- Dec. 12-14: ontmoeten van een familie uit het dorpje, rondleiding in het dorpje, 'hill hike' van 5 uur, cultuur (dansen en muziek enzo), tempels bezoeken en nepalees leren koken
- Dec. 15: het begin van de Chitwan national park tour, dus een paar uur raften de eerste dag als we er aankomen
- Dec. 16-17: Thaaru cultural program, op een olifant rijden, kano-en, elephant breeding center bezoeken, Thaaru village tour, jungle walk, museums bzoeken, een jeep safari en een baddeke nemen met de olifanten.
Nadien ga ik wss 11 dagen een trekking doen in de Anapurna regio, maar ik moet het nog even regelen. Dan word ik naar mijn project gestuurd. Het wordt wss iets in Chitwan, in ieder geval een weeshuis met een gastgezin. Er is ook vlakbij een schooltje en een project ivm met natuurbehoud dus ik kan regelmatig es van project veranderen. Er zitten normaal gezien nog wel enkele andere vrijwilligers in de buurt.
Tot zover mijn mededeling van vandaag, tot de volgende!
zaterdag 1 december 2007
Allright!
Een mirakel! Ik ben het type dat in zijn eigen huis verdwaald maar ik ben er geraakt, inclusief al mijn bagage. De hele reis van mijn huis naar deze hostel in Kathmandu was behoorlijk lang en af en toe stresserend, maar tis gelukt!
Ik heb 8 uur gevlogen van Brussel naar Delhi, vervolgens 14 uur gewacht in de transitzone van de luchthaven en dan nog es 2 uur gevlogen naar Kathmandu. Met de vlieger landen in Kathmandu was echt ongelofelijk. De stad ligt in een soort kom, tussen de bergen en de heuvels. Van wat hoger kon je de bergen goed bekijken, echt ongelofelijk. Nadien vlogen we lager over de heuvels en over Kathmandu. Echt heel mooi.
Aangekomen in de luchthaven verliep alles best makkelijk. Het is best vreemd om je te realiseren dat je 7000 kilometer van huis staat. Met al je bezittingen in wat tassen rond je en iedereen waar je iets om geeft onbereikbaar ver weg. Niet dat ik klaag hoor, tis hier fantastisch. Mijn chauffeur stond gelukkig nog steeds te wachten op me ondanks de vertraging van 2 uur. Dan met het busje naar de hostel. Waanwinnig verkeer natuurlijk. Ze rijden hier trouwens links, dat wist ik niet eens haha.
In de hostel bijzonder vriendelijk ontvangen door de mensen van mijn Nepalese organisatie. Ze hebben ook allemaal een tweede Engelse naam, behoorlijk grappig. Ze noemen David, James en Hom (wat dus Home moet zijn, maar hij schrijft het anders haha). Even gedoucht, lekker Dhaal-baat gegeten (met mijn handen natuurlijk) en nadien in een coma gesukkeld tot 10 minuten voor het ontbijt. Ik ben ongeveer 36 uur wakker geweest (in een transitzone op zo'n bankje slapen gaat echt niet) en de nacht voor ik vertrek had ik ook maar 3 uur geslapen wegens een afscheidsfeestje. De afscheidsfeestjes van vrijdag en woensdag waren echt geweldig, merci!
Verder kan ik nog melden dat er 2 andere vrijwilligers zijn, een Hollandse en een Australische, die ik net bij het ontbijt otmoet heb. Mirte komt zondag aan. Verder zijn er blijkbaar geen vrijwilligers meer die arriveren in deze periode. De Nepalesen zijn ook echt vriendelijk. Tijdens die nacht in de transitzone was ik aan het babbelen met een Nepalees koppel en een zakenman en ik kreeg al direct naamkaartjes en uitnodigingen om op thee te komen. En de zakenman wilt me tijdens nieuwjaar rondleiden in Kathmandu. Geweldig, ik had toch nog geen plannen voor nieuwjaar. Het Nepalese koppel heeft me wat geholpen in de luchthaven. Ze hielpen mijn bagage helpen dragen en gingen alles regelen mocht mijn chauffeur er niet zijn enzo. Vriendelijke mensen.
Ik zal afronden voor nu, ik zou wel kunnen blijven doorgaan en tis pas de 2de dag in Nepal hehe. Maar als ik het even moet samenvatten in 2 woorden: "te wauwie"
Ik heb 8 uur gevlogen van Brussel naar Delhi, vervolgens 14 uur gewacht in de transitzone van de luchthaven en dan nog es 2 uur gevlogen naar Kathmandu. Met de vlieger landen in Kathmandu was echt ongelofelijk. De stad ligt in een soort kom, tussen de bergen en de heuvels. Van wat hoger kon je de bergen goed bekijken, echt ongelofelijk. Nadien vlogen we lager over de heuvels en over Kathmandu. Echt heel mooi.
Aangekomen in de luchthaven verliep alles best makkelijk. Het is best vreemd om je te realiseren dat je 7000 kilometer van huis staat. Met al je bezittingen in wat tassen rond je en iedereen waar je iets om geeft onbereikbaar ver weg. Niet dat ik klaag hoor, tis hier fantastisch. Mijn chauffeur stond gelukkig nog steeds te wachten op me ondanks de vertraging van 2 uur. Dan met het busje naar de hostel. Waanwinnig verkeer natuurlijk. Ze rijden hier trouwens links, dat wist ik niet eens haha.
In de hostel bijzonder vriendelijk ontvangen door de mensen van mijn Nepalese organisatie. Ze hebben ook allemaal een tweede Engelse naam, behoorlijk grappig. Ze noemen David, James en Hom (wat dus Home moet zijn, maar hij schrijft het anders haha). Even gedoucht, lekker Dhaal-baat gegeten (met mijn handen natuurlijk) en nadien in een coma gesukkeld tot 10 minuten voor het ontbijt. Ik ben ongeveer 36 uur wakker geweest (in een transitzone op zo'n bankje slapen gaat echt niet) en de nacht voor ik vertrek had ik ook maar 3 uur geslapen wegens een afscheidsfeestje. De afscheidsfeestjes van vrijdag en woensdag waren echt geweldig, merci!
Verder kan ik nog melden dat er 2 andere vrijwilligers zijn, een Hollandse en een Australische, die ik net bij het ontbijt otmoet heb. Mirte komt zondag aan. Verder zijn er blijkbaar geen vrijwilligers meer die arriveren in deze periode. De Nepalesen zijn ook echt vriendelijk. Tijdens die nacht in de transitzone was ik aan het babbelen met een Nepalees koppel en een zakenman en ik kreeg al direct naamkaartjes en uitnodigingen om op thee te komen. En de zakenman wilt me tijdens nieuwjaar rondleiden in Kathmandu. Geweldig, ik had toch nog geen plannen voor nieuwjaar. Het Nepalese koppel heeft me wat geholpen in de luchthaven. Ze hielpen mijn bagage helpen dragen en gingen alles regelen mocht mijn chauffeur er niet zijn enzo. Vriendelijke mensen.
Ik zal afronden voor nu, ik zou wel kunnen blijven doorgaan en tis pas de 2de dag in Nepal hehe. Maar als ik het even moet samenvatten in 2 woorden: "te wauwie"
Abonneren op:
Posts (Atom)
