Hiephoi!

Grappig nieuws, stom nieuws, slecht nieuws! Ik zal even zoeken naar goed nieuws om het uit te balanceren.

Grappig nieuws! Ik ben naar de boekenwinkel geweest voor de gratis kinderboeken af te halen! Een hele doos vol! Ik was er echt blij mee man. Maar toen ik de doos opende bleek dat ze ginder nogal vreemde kinderboeken hadden uitgekozen.. Enkele voorbeelden van de titels:

Sizzle (one of the sexiest romans you will read this year)
Inside the world of Industrial Espionage
Frontiers of High Energy Physics
A Course In Scientific Chinese
Le Nil
An Unauthorised Biography of Andrew Lloyd Webber
The Complete Encyclopedia on "Doctor Who" (A-D)
Electional Astrology
Astrology in Predicting Weather and Earthquakes (2 keer trouwens)

Wauw... En toen ik terug in de winkel stapte om te vragen of het de juiste doos was zeiden ze "Yes..." Bon, de kinderen leren momenteel vanalles bij over Andrew Lloyd Webber.

Stom nieuws! Na enkele verwarrende dagen in het weeshuis zijn 10 van de 13 kinderen verhuist naar een ander weeshuis.. Er is een nieuwe sponsor met veel geld, ze kunnen allemaal naar een dure prive-school, geweldig allemaal. Maar ik blijf dus wel achter met den baas, de didi en 3 gehandicapte kindjes. Wat lichtelijk saai is gedurende een hele dag, plus ik mis de rest van kinderen nogal. En er is niemand meer die deftig engels kan spreken.. Maar bon, ik denk dat ik 2-3 dagen per week bij de andere kinderen ga langsgaan (net een echtscheiding), 2-3 dagen bij de gehandicapte kindjes en de rest in Kathmandu om fotokes te maken. Ik heb nu voor het eerst wat opdrachtjes gekregen voor fotojournalisme, best leuk hehe.

Enne, de gratis check-up die ik had geregeld voor de kinderen.. Vanmorgen gingen we normaal gezien langs met de gehandicapte kindjes maar den baas van het weeshuis heeft het 10 minuten voor we vertrokken afegezegd. De zak! Ik zit er dan verdomme moeite in te steken en dan vind meneer dat we beter naar een groter ziekenhuis gaan nu er toch een donor is met veel geld.

Nog vreemd nieuws, beetje tragisch. In mijn vorige weeshuis was er een leerkracht, Santosh, waar ik goed mee overeen kwam. Maar sinds deze week heeft ie het weeshuis verlaten om te gaan werken in Quatar als electricien. Wat waarschijnlijk een van de vreselijke slavenjobs is waar ze je paspoort afpakken voor enkele jaren. Man man, ik hoop dat het niet zo erg is als ik het mij voorstel.

Dat was nog niet eens het slechte nieuws. Ik zit dik in de problemen qua een visum voor China. Een "njet" in de ambassade in Kathmandu, enkel een visum voor 3 weken via de Chinese ambassade in Brussel (als ik een retourticket + hotelreservatie kan voorleggen!), .. Ziet er niet goed uit dus. Ik heb geprobeerd te smeken, te dreigen, ik heb zelf even geprobeerd een ambtenaar om te kopen via een reisbureau, allemaal noppes. Dankzij de situatie in Tibet is het belachelijk moeilijk om een Chinees visum te krijgen, en al helemaal voor iemand die probeert rond te reizen door Azie. Dus enige hoop: Hong Kong. Mogelijk kan je daar een visum van een maand krijgen. 2 Duitsers en een Israelier die ik heb leren kennen in de Chinese ambassade gaan dat proberen, dus als het hen lukt kan ik ook proberen.

Of anders kan ik ook gewoon terugkeren naar Belgie natuurlijk. Maar eerlijk gezegd zou ik het enorm kut vinden om mijn reisplannen als gevolg van de Chinese regering te moeten opgeven. Nog een optie is gewoon een nieuw reisplan bedenken naar landen niet zo fucking moeilijk doen over visums.

Even rustig nadenken dus, ik heb nog 4 weken voor ik uit Nepal vertrek..

Oh, en de master na master die ik volgend jaar wou doen blijkt sinds enkele maanden te zijn afgeschaft. Dus als er iemand een toffe studierichting weet van 1 jaar over moleculaire genetica, laat maar weten.

Dus yup, een losing streak. Dikke problemen voor een chinees visum, 80 % van mijn kinderen zijn er vandoor en de manama die ik wou studeren is afgeschaft.

En eh goed nieuws... Ik ben niet meer verdwaald en ik heb mijn trui zelf terug gevonden!

Oh, en nieuwe fotos hier , hier en hier

Weeshuis in Chautara

Heyhey!

Alles goed hier in Nepal! Ik ben nu al ongeveer 3 dagen in mijn nieuwe weeshuis en het is geweldig! Ok, er is weinig geld en geen materiaal, maar de kindjes zijn schatten. Toen ik aankwam was er geen speelgoed, geen boeken, geen posters tegen de muren, noppes. Maar geleidelijk aan koop ik dingen om het weeshuis wat op te vullen. Voorlopig heb ik 2 boeken gekocht, dinsdag kan ik normaal gezien gratis boeken afhalen bij een boekenwinkel in Thamel. Voorlopig lees ik dan maar Dostojevsky en Oscar Wilde voor aan de kinderen hehe. Engels kunnen ze niet, dus het maakt niet echt uit zolang ze mijn stem maar horen me dunkt.

Zoals ik al eerder zei, er zijn 13 kinderen in het weeshuis. Bhimsen, Yubraj, Shanti, Yugesh, Yubina, Anjana, Kamal, Navina, Navindra, Surindra, Saraj, Acham en Dhinsen (maar die laatste zit momenteel in Kathmandu om een of andere vage reden). Jawel, ik ken alle namen! Aangezien de groep nu een stuk kleiner is, heb ik mijn uiterste best gedaan om alle namen te leren. Tis ook gewoon fijner met zo een kleine groep, je kunt meer contact leggen met de kinderen. Omdat ze binnenkort gaan verhuizen gaan ze momenteel niet naar school en de gehandicapte kindjes gaan nooit naar school. 3 van hen zijn dus gehandicapt; Anjana, Kamal en Navina. Anjana is fysiek gehandicapt maar erg slim, wat een beetje tragisch is omdat ze nu geen kansen krijgt. Mijn favoriete kind van de hoop. Kamal is zowel fysisch als geestelijk gehandicapt,echt een schatteke hehe. Hij heeft nogal veel littekens op zijn hoofd omdat hij altijd valt, zeggen ze. Navina is redelijk hopeloos. Haar standaard gemoedstoestand is pure doodsangst. Zodra je een onverwachte beweging maakt of als ze lawaai hoort, begint ze te huilen. Het enige dat ik voor haar kan doen is dhaal-baat binnenlepelen en haar gezicht en handen schoonmaken. Ze kan niet praten of lachen.

Het weeshuis bestaat nu al 7 jaar, maar ik ben de eerste vrijwilliger die er arriveert. Maar tis er erg fijn hoor. Ze noemen me constand "Sir Ram" hehe, Buiten de kinderen is er de baas, Narayan. Vriendelijke kerel, werkelijk, meestal vertrouw ik de bazen in weeshuizen niet zo. Hji is zelf ook een beetje fysiek gehandicapt. Verder is er nog Kumari, de huismoeder/kokkin/schoonmaakster van dienst. Ze is behoorlijk dol op me!. Ze wast mijn kleren, begint wild te gebaren als ik probeer mijn eigen bord schoon te maken, .. Echt een moederkloek. Ik vermoed wel een complot om me op te eten binnen enkele weken, ze probeert me in ieder geval vet te mesten. Haar zoon, Yubray, spreekt wat Engels, verder niemand.

Wat kan ik nog melden over het nieuwe weeshuis... Er is een waterval op een klein uurje wandelen, dus we zijn al 2 keer met een deel van de kinderen naar daar gewandeld. Echt fijn om net buiten Katmandu al door de jungle te kunnen kruipen geleid door 12-jarigen en dan uiteindelijk bij een schitterende waterval uit te komen, en dan ginder wat in het water spelen. Super!

Nog grappige dingen: eerst lag in bed met mijn voeten gericht naar een afbeelding van een Hindoeistsche god, maar ik moest me omdraaien omdat dat heiligschennis was. Een "douche" nemen ginder is wel erg apart. Ik sta dus gewoon in mijn boxershort aan de waterton met 10 kleine kinderen rond me, verbaasd over hoe bleek ik wel niet ben. Elke oechtend doen we octhendgymnastiek! Wat dus betekent dat ik wat grappige oefeningen bedenk en dat ze me nadoen gedurende een half uurtje. Mijn favoriete moment van de dag! En de kinderen vinden het geweldig. En om even aan te tonen dat ik nog niet zo veel ben veranderd. De eerste keer dat ik van Kathmandu moest terugkeren naar het weeshuis ben ik onderweg 3 keer verdwaald en ik heb er 2 uur over gedaan in plaats van 30 minuten! En ik ben mijn trui kwijt gespeeld die dag! Zo ken ik mezelf terug.

Sinds gisteren ben ik even terug gekomen naar Kathmandu voor wat fotojournalisme. Ik heb een interview gehad met de voorzitter van YCL (Young Communist League) voor ongeveer 2 uur. Erg boeiend! Beetje discussieren over de politieke toestand, over communistische regimes in het verleden en wat ik ervan vind, ... Ik heb wat vragen gesteld over het gebruik van geweld, over de vrijheid van meningsuiting, .. Meestal ontkenden ze he gebruik van geweld, of zeiden dat dit negatieve propaganda of leugens betrof. En dat het gebruik van geweld in sommige gevallen nodig was en deel van de revolutie... Uiteindelijk vroegen ze nog of ik geen lid wou worden van YCL en een "representative" wou worden, maar ik heb toch maar bedankt. Ik ben van plan het allemaal uit te schrijven en wie weet, als ik het goed genoeg vind zal ik het wel es op deze blog zetten of probereren te publiceren. Voorlopig doe ik deze interviews gewoon uit nieuwsgierigheid, om meer te weten te komen over Nepal.

Ik heb ook terug een straatkerel in Thamel geinterviewd, erg boeiend! Blijkbaar zijn er 200 trekking agencies in Thamel en zijn agency heeft 3 straatkerels in dienst. Wat mogelijk betekent dat er 600 mensen rond lopen die me een trekking proberen aan te smeren. Dat verklaart wel waarom toeristen hier constant lastig gevallen worden. Hij heeft me ook verteld over de tacktieken die ze gebruiken om klanten te zoeken en aan te spreken.

Maandag ga ik naar de Chinese ambassade in Kathmandu om toch nog proberen mijn visum te krijgen. Vandaag heb ik nog es geinformeerd bij mijn travel agency en mogelijk lukt het nu wel, de regels veranderen blijkbaar om de 5 fucking minuten hoeraa. Wish me luck!

Tot zover de update, tot de volgende!

Fotokes van het weeshuis : hier

Nieuwe projecten!

Liefste internetdagboek

Ik ben beter hoor! Ik ben vandaag nog es terug geweest in het ziekenhuis voor een check-up en gezond verklaard! Ze hebben me nog wat extra medicijnen mee gegeven en ik ben erin geslaagd een gratis medical check-up te regelen voor de kindjes van mijn nieuwe weeshuis. De rolstoelen die ik onder mijn trui had verstopt heb ik wel aan de receptie terug moeten afgven, verdorie!

Ik ben dus gisteren begonnen in een nieuw weeshuis! Tis wel een stuk anders als toen in Rampur ahum. Daar was het echt wel een 5-sterren weeshuis. Nu zit ik bij 13 kindjes waarvan er 3 gehandicapt zijn. Behoorlijk zwaar gehandicapt eigenlijk. 2 lachen constant, nummer 3 huilt constant en ze zitten alle 3 in een rolstoel. Bon, een tuinstoel op wielen, letterlijk. Gisteren kwam ik de kleinste tegen in de gang, halfnaakt, toen ie zich over de vloer richting wc aan het slepen was. Dan weet je toch wel even niet wat te doen hoor. Het is er nogal piepklein, geen voorzieningen, noppes eigenlijk. Vannacht heb ik de kamer gedeeld met de kinderen, vanaf morgen heb ik mijn eigen kamer denk ik. Geen gastgezin dus, ik blijf in het proecjt zelve. Een douche heb ik niet deze keer, wassen aan de waterton! En het weeshuis ligt buiten Kathmandu dus ik moet een half uur op de bus tot Thamel en een klein uur tot kantipur Publications.

Maar hey, de kinders zijn natuurlijk superlief en er zijn uitdagingen genoeg. Naast een gratis medical check-up heb ik ook gratis kinderboeken kunnen regelen in een boekenwinkel in Thamel. Alle bon, ik mag ze volgende week toch komen afhalen. Ook volgende week ga ik nog langs bij de Rotary Club om te zien of ik niks gratis kan losprutsen hoeraa. Verdere plannen, een rolstoelramp laten ineen zetten, wat educatieve posters voor tegen de muur te plakken, op het einde mijn fotos laten afdrukken voor tegen de muur, wat speelgoed, ... Ik hoop dat ik toch een ster kan toevoegen aan dit weeshuis tegen dat ik vertrek binnen 6 weken. Ook best wel weer grappige situaties hehe. Kinderen die verwonderd naar wc-papier staren en me vragen wat het is, het "bureau" van de "chairman" dat tegelijkertijd mijn slaapkamer is, ...

Maar bon, ik werk dus semi halftijds in het weeshuis. De rest van de tijd kan ik werken als fotojournalist. Tis wel erg laidback haha. Ik mag komen wanneer ik wil, als ze een assignment hebben kan ik dat doen, de rest van de tijd moet ik mijn plan maar trekken. Maar bon, mij best hoor. Ik zal wel zelfstandig fotos maken. En nu kan ik ze tenminste uploaden bij hen zodat ze hopelijk gepubliceerd worden. Dus ik schat dat ik 3-4 dagen per week in het weeshuis werk en de rest als fotojournalist. En een een vrije dag per week mss.

Verder ben ik me volop aan he voor bereiden voor de verdere reis, maar af en toe toch obstakels ahum. Bijvoorbeeld, sinds vandaag blijkt dat de Chinese ambassade in Kathmandu geen visums meer uitdeelt in Nepal! En dan om de schitterende reden dat we te dicht tegen Tibet liggen en er dus veel Tibetaanse vluchtelingen in Nepal zijn. KUT. Behoorlijk gigantisch obstakel eigenlijk... Maar bon, ik laat me niet ontmoedigen, Ik ga er even een weekje over nadenken, maar ik heb al nagevraagd hoeveel een ticket naar Bangkok in Thailand kost. Daar kan ik dan een weekje blijven terwijl ik een Chinees visum regel, en dan de vlieger op naar een of andere Chinese stad. En ik kan het zo regelen dat als blijkt dat ik ook daar geen visum krijg, ik nog vlug terug kan naar Nepal voor mijn vlucht naar Belgie te halen. Want die kan ik dus niet afzeggen spijtig genoeg.

Veel te veel te doen op te weinig tijd. 6 weken gaat echt zo om zijn.

Tot de volgende!

Een nadere inspectie van Nepalese ziekenhuizen

Heyhey!

Merde, ik heb gisteren nacht doorgebracht met een infuus in mijn pootje! Aangezien ik de voorbije 4 maanden nogal vaak ziek was (laat het begin van de vorige zin een hint zijn haha), had ik gisteren besloten toch maar es naar het ziekenhuis te gaan. Dus een bloedonderzoek en ze vonden dat ik maar een nachtje moest blijven zodat ze me antiobiotica en zout/sucrose-oplossingen konden toedienen. En ik heb relatief weinig witte bloedcellen blijkbaar, maar nog binnen de normale range. Maar bon, ik voel me al een stuk beter en ik heb een heleboel medicamenten gekregen. Dinsdag nog even terug voor een check-up en dan ben ik vanaf veronderstel ik. Nepalese ziekenhuizen vallen best mee, de elektriciteit valt net als in de rest van het land ook wel uit, maar verder was het owkee.

Qua projecten zit het allemaal wel snor denk ik. Dinsdag kan ik langs bij Kantipur Publications voor mijn eerste werkdag. En in de loop van volgende week kan ik ook in mijn gehandicaptenproject beginnen, waar ik ook in de buurt verblijf vanaf dan.
Verder moet ik nog even langs bij het Belgische ereconsulaat om me te registreren en bij de Chinese ambassade voor een visum aan te vragen.



Meer fotokes van de verkiezingen, Kathmandu en het ziekenhuis alhier.

Tot de volgende!

De verkiezingen enzo

Heyhey!

Eerst ende vooral, ik leef nog hoor. Niet opgeblazen, niet ontvoerd, niet neergestoken of beschoten. Het was vandaag verbazingwekkend rustig in Kathmandu. Ik heb enkele uren met mijn camera door de straten gedwaald, tis nogal surrealistisch vandaag. Geen verkeer, geen getoeter, 90 % van de winkels dicht, wel nog straatverkopers met fluiten en fucking tijgerbalsem. Het anders zo drukke Thamel was bijna verlaten. Veel politie en soldaten. Kinderen die op straat rollerskaten, badmingtonnen en fietsen. Terwijl je op elke andere dag direct van je sokken wordt gereden op die straten.

Maar zover ik weet geen onlusten, betogingen of explosies. Ik heb er in ieder geval niks van gemerkt. De afgelopen weken waren er wel degelijk betogingen en explosies hier in de stad. De afgelopen dagen zijn er ook wel doden gevallen in Nepal, maar vooral in het onrustige Zuiden. Ik denk dat er gisteren 7 doden waren in het land.

Verder heb ik gisteren voor het eerst in 4 maanden op mijn eentje in een restaurant gezeten. Tikje vreemd. Eergisteren heb ik gedag gezegd tegen mijn familie voor 5 maanden. De Portugesen waar ik zo goed mee overeen kwam zijn allemaal vertrokken deze week. Een andere vriendin zit in India voor een maand. Zowat iedereen die me dierbaar is hier is ervandoor. Nu ja, niet iedereen hoor. Maar bon, het restaurant dus, met een boekje erbij viel het best mee en ik heb kunnen oefenen met van die eetstokjes. En het eten was brilliant! Rep u naar een Koreaans restaurant in de buurt en bestel "Grilled pork"!! Hmmm... En wie weet komen ze dan ook aan je tafel alles klaarmaken en alles op je slablaadje leggen. Met zelf de instructie "Eat now !" Die gaan me daar nog vaker zien langskomen hehe!

De komende week zou ik een heleboel moeten doen, nog dingen regelen voor mijn projecten zodat ze hopelijk helemaal in orde komen. Maar tja, met die verkiezingen weet je maar nooit. Binnen een tijdje zou ik dan bezig moeten zijn met mijn projecten en in een gastgezin zitten, dus bezigheid genoeg.

Merci trouwens voor alle mails! Uwer kaartjes komen er binnen enkele maanden aan.

Yours truly,
Bert

Foto's!

Heyhey!

Ik heb er wat op gevonden om sneller foto's te kunnen uploaden!

Dus hier en hier vind je foto's van India (70!). En hier 60 foto's van de rondreis met mijn familie!

Enjoy!

Nieuwe plannen!

Heyhey!

Even een update van mijn huidige plannen! Momenteel ben ik al 4 maanden hier in Nepal, nog steeds niet verongelukt, nog niks te waardevols kwijt gespeeld. Ik blijf nog tot eind mei hier, nog 7 weekjes ongeveer. Normaal gezien kan ik vanaf 15 april bij Kantipur Publication werken als intern trainee voor 6 weken. De allerlaatste bevestiging moet ik deze week nog krijgen, maar 90 % kans laten we zeggen. Er werken al wel veel fotografen momenteel dus enorm veel werk ga ik blijkbaar niet hebben. Ik ga vandaag overleggen met mijn vrijwilligersorganisatie of ik nog een project kan doen met gehandicapten hier in Kathmandu. En ook es horen wanneer ik naar mijn gastfamilie kan. Maar het plan is dus om fotojournalisme en werken met gehandicapten te combineren, kwestie van me wat bezig te houden.

Maar bon, het andere nieuwe plan! Ik ging na 6 maanden Nepal huiswaarts keren, maar ik heb besloten toch maar wat langer weg te blijven. Dus in plaats van de vlieger terug te nemen naar Belgie ga ik eerst naar China. Wat ik er ga doe weet ik nog niet precies, tis nogal een groot land, maar ongeveer 6 weken rondtrekken richting Beijing. Onderweg te doen en te bezoeken: Terracota leger in Xi'an, pandas knuffelen, Yhangzhou, de grote muur, de verboden stad, .... Man, man, er is zoveel te doen in China. Vanuit Beijing dan de Trans Mongolische trein op, in Mongolie een week of 3 blijven. Zou enorm mooi moeten zijn. Dan de Trans Siberische trein op door Rusland, langs Irkutsk (zoals op de kaart van Risk!), Omsk, Yekaterineburg, Moskow en St Petersburg. Ongeveer 3 weekjes Rusland denk ik. Dan met de trein richting Estland, boot naar Zweden en de eerste de beste Ryan Air vlucht terug naar huis! Begin September zou ik dan terug fritten zitten eten in Kalmthout. Voor mijn verjaardag en voor de start van mijn nieuwe schooljaar.

Ik ben er al een tijdje over aan het nadenken geweest, deze week heb ik het dan uitgelegd aan mijn familie. Ik heb de nodige tijd en er zit nog geld in mijn spaarvarken, dus gaan we der voor! Er zal vast nog wel wat veranderen aan mijn reisplan, maar de grote lijnen staan vast. 3 extra maanden door China, Mongolie en Rusland en dan begin september terug!

Eigenlijk wou ik nog naar Tibet voor 2 weekjes maar dat zal niet door kunnen gaan door al dat gedoe ginder. Oh well. Enne, iedereen die zich geroepen voelt om mij te vergezellen is uiteraard welkom. Ahum. Ik besef ook wel dat een vliegticket nogal prijzig is, maar wie weet is er iemand van mijn vrienden toch zot genoeg haha. En anders, met Ryan Air raak je goedkoop in Zweden ahem :)

Dus tot zover mijn plan, wish me luck!
Oh, en een wereldkaartje om het wat grafisch voor te stellen.



PS: Mocht er iemand brieven, postkaarten, voedsel- en of overlevingspakketten willen sturen, stuur maar met vermelding van mijn naam richting:

NVCYE-Program Nepal, Kalanki-14, Tashindole Marga,
Kathmandu, Nepal.
Post Box No. 8957

Tot en met eind mei kan ik ze daar nog ophalen, nadien wordt het wat moeilijker.

PPS: Als ge een kaartje wilt ontvangen, moet ge uw adres maar es doormailen. Mocht ik het nog niet hebben natuurlijk.

Rondreis met de familie!

Heyhey!

De 2 weekjes met mijn familie zitten er alweer bijna op. Man, man, ... wat gaat het snel vooruit. Even een soort samenvatting!

Na een ontroerende hereniging aan de luchthaven (gullie ziet zo bleek, ge ziet zo bruin, ge lijkt op Tom Hanks uit Cast Away, ...) zijn we 4 daagjes in Kathmandu gebleven. Beetje rondhangen in Thamel en Durbur Square, mountain flight langs Mt. Everest (allright!), de grote tempels bezoeken, souvenirs aankopen, ...Zo een dingen allemaal. Ik denk dat ze Kathmandu wel aangenaam vonden, vorig jaar zijn we met zijn allen naar Sri Lanka geweest dus ze zijn wel gewend aan de drukte van een Aziatische grootstad. En Thamel is eigenlijk fantastisch als je niet te veel aantrekt van de straatverkopers. Je kan er fantastisch eten voor een kwart van de prijs in Belgie, winkels boordevol prullen voor een spotprijs, altijd wel wat te zien en wat te doen hoor.

Next stop Pokhara, waar we 2 daagjes zijn gebleven. Beetje raften op de rivier met Sam en ons vader (en ik ben er verdorie uitgevallen, merde!), wat klimmen naar de World Peace Pagoda en es met het bootje over Fewa Lake peddelen. Nadien richting Lumbini, de geboorteplaats van Boedha. Wegens een lokale busstaking zijn we er een dag langer gebleven als gepland maar tis er wel fijn. Samen met een Engels meisje van op onze bus hebben we er wat rondgewandeld en rondgefietst (tot plezier van ons vader hehe).

Dan, hoeraa hoeraa, terug naar het weeshuis voor 2 daagjes. Ik was in ieder geval erg blij ze allemaal terug te kunnen zien en andersom ook wel denk ik. Er vlogen er toch al een paar rond mijn nek bij aankomst. Het was erg leuk om samen met mijn familie terug wat te kunnen spelen met de kinderen en wat les te geven. De 2de dag hebben we een gigantisch pannenkoekenfestijn gehouden hoeraa! 2.5 uur staan bakken, good times.

De laatste stop voor Kathmandu was Chitwan National Park waar we terug 3 dagen zijn gebleven. Ik ben erin geslaagd ons moeder op een oifant te krijgen!. Het programma was eigenlijk hetzelfde als wat ik al es had gedaan. Rondrijden op een olifant, een bad nemen met een olifant, jungle walk, jeep safari, ... z'n dingen. We zijn nog weg gespoeld door een monsoen bui haha. Net toen ze ons kwamen halen met de jeep begon het onnoemelijk hard te regenen. Maar het was zo een open jeep dus qua beschermign tegen de regen viel dat wat tegen. En dan viel die ook nog in panne na 1 minuut merde! Dus wij in de gietende regen staan duwen tegen die jeep en dan uiteindelijk maar naar het hotel gewandeld. Iedereen compleet doorweekt, maar ik voelde me eigenlijk wel terug in Belgie voor een moment.

En nu dus terug Kathmandu. Gisteren hebben we in Veerle haar weeshuis spaghetti gegeten met de kinderen. Vandaag en morgen nog een beetje rondlummelen en dan keren mijn ouders en Sam terug naar Belgie. Terug afscheid nemen dus.

Meer nieuws ende foto's later!

PS: ik heb nieuwe foto's van India upgeload! Rep u richting deze link