Heyhey!
Er beginnen wat dingen te veranderen ten aanzichte van mijn job hier. De presentaties voor studenten stoppen niet binnen 5 weken zoals ik eerst dacht. Dan schakelen we blijkbaar over op de “parttime” studenten, die nog voortstuderen tijdens de zomervakantie. Maar meer als een paar uur 2 keer per week gaat dat niet zijn. Om de rest van de week te vullen ga ik werken in een hospitaal om voor HIV-research. Dat is het plan toch. Ik heb al gesproken met de mensen van de NARL-kliniek, en daar kan ik beginnen als ik wil. Maar zoals ik al zei, ik ben nog sceptisch over die kliniek. Deze week ben ik gaan babbelen met een kliniek van de universiteit, en volgende woensdag moet ik terug voor de details van een internship te bespreken> Dus er is wel redelijke kans dat ik daar kan beginnen. Het lab zag er modern uit dus dat zie ik wel zitten. Er is ook nog een 3de kliniek waar we zijn geweest. Daar had ik de optie om het land wat rond te reizen voor HIV-projecten. Interessante optie. Ik ben benieuwd wat er uit de bus komt, maar ik moet even geduldig zijn eer alles geregeld is.
Om mensen te spreken over een mogelijke job ben ik zelf naar een kerk geweest hier, stel je voor. Tis blijkbaar de beste plek om contacten te leggen. Niet echt mijn natuurlijke habitat, maar er liepen wat dokters en proffen rond, dus ik was tevreden. Omdat ik “ne witte” ben verwachten ze allemaal van me dat ik christen ben, wat soms wat tegenvalt veronderstel ik. Een van de eerste vragen hier in Nigeria is meestal “Are you a christian?” Ik heb geen zin om me 3 maanden anders voor te doen als ik ben, dus ik leg dan uit dat ik wel christelijk ben opgevoed maar niet meer gelovig ben. Meestal kijken ze me dan ongelovig aan. En vervolgens proberen ze me te overtuigen om terug Christen te worden. Mensen zijn hier echt supergelovig, ongelofelijk. Er zijn enorm veel verschillende kerken (Jesus Covenant, The Redeemed Christian, The Mountain of Hope and Fire, Mount of Zion…) en je vind ze zowat in elke straat terug. Je vind ook winkels terug als “God’s own rental service”, “Christ’s bookstore”, … Kan je je zoiets voorstellen in België? De meeste AIESECers zijn natuurlijk ook christelijk, maar ik denk wel dat ze accepteren dat ik dat niet ben. Ze doen er niet echt lastig over. En zelf al heb ik een andere visie over zo’n dingen, ik heb nog steeds respect voor andere mensen hun geloof. We hebben er interessante gesprekken over gehad, en ik heb beloofd nog es mee te gaan naar de kerk. Ach, Afrikaanse kerkdiensten zijn sowieso wel boeiender dan de Vlaamsche. Ik heb ook een poging gedaan om een moskee binnen te gaan, uit nieuwsgierigheid, maar ze lieten me niet binnen. En vervolgens heeft een van de moslims me een uur lang proberen te overtuigen van de Islam. Boeiend haha. Een goeie moslim zou ik toch niet zijn, ik kan niet eens een deftige baard groeien man.
Hum, wat nog… Oh, ik heb een prins ontmoet! De oom van een van de AIESECers (Femi) heeft blijkbaar koninklijk bloed en we hebben zijn huis beloofd. Nu ja huis, het was echt gigantisch man. Een heus paleis. Een beetje vreemd in contrast met al die armoede die je ziet. Anyway, ik heb hoi gezegd tegen meneer de prins (en een kleine buiging gemaakt) en in een onbewaakt moment zelf bekent dat hij de eerste prins was die ik heb ontmoet (er was een stilte gevallen en dat was het beste dat ik kon bedenken haha). Femi heeft me ook voorgesteld aan zijn grootmoeder, die me prompt wat geld heeft toegeschoven haha. Wat lief! Iedereen is hier echt wel vriendelijk hoor. Ze blijven me maar trakteren en dingen cadeau doen, ik heb amper iets moeten betalen de aflopen 2 weken.
Alles dus wel goed hier. Er gebeurt veel rond me, ik ontdek veel nieuwe dingen, ik ontmoet veel nieuwe mensen wiens naam ik moeilijk kan onthouden. De laatste week heb ik de zoo en de botanishe tuin bezohte. Veder hang ik wat rond met de AIESECers en Nick de Amerikaan, beetje chillen met de homeboys. Ik hoor af en toe mensen voor de grap zeggen dat ze me gaan ontvoeren, maar das nooit ernstig hoor. Ik heb geen flauw idee wat er momenteel in de Nigerdelta gebeurt, daar hoor je hier niets van. Wat gebeurt er trouwens in België? Al een Vlaamse regering?
Qua afsluiter; een les pidgin! Pidgin is een soort bastaard engels, het taaltje dat ze hier op straat spreken. Alhoewel het nauw verwant is aan engels snap ik er meestal de ballen van. Wat ik wel snap:
• I wan chop: Ik wil iets eten
• How you dey?: Hoe gaat ie?
• How faa?: What’s up?
Groetjes
Bert
zaterdag 27 juni 2009
zondag 21 juni 2009
Ibadan University
Heyheyhey!!
Ik ben aangekomen op de universiteit van Ibadan, mijn nieuwe thuis voor de komende 3 maanden. Het is hier echt gigantisch groot man. Er staan bussen en taxi’s klaar bij de poort om mensen binnenin rond te rijden, te voet is het hier niet te doen blijkbaar. Oh, en ze hebben zelf een zoo! Hun leeuw wordt een paar keer week gevoed met een levende geit, dus dat moet ik echt es zien. Verder ook nog een zwembad, voetbalstadion, bibliotheken, botanische tuin, … Net wat groter dan de VUB dus. Ik heb nog 2 witte mensen hier ontdekt, en volgens de legende lopen er ook een paar Chinezen rond op de campus. Drie witte mensen op een campus met zesentwintigduizend Nigerianen haha.
Toen ik hier eerst aankwam ben ik terechtgekomen op een AIESEC meeting (AIESEC is die studentenvereniging waar ik deze internship mee doe dus). Na de meeting werd ik zo ongeveer bestormd door de hele bende, ze wilden allemaal hoi komen zeggen en weten hoe het met me ging. Enthousiaste bende haha. Ik heb uiteraard wat problemen met al die namen te onthouden, maar ik doe mijn best. De mensen die ik nu elke dag zie ken ik wel bij naam hoor. Velen hebben ook een christelijke naam, dus dat maakt het wat makkelijker om te onthouden.
En het HIV-project dan! Woensdag zijn we er al aan begonnen. Het project is blijkbaar een maand geleden begonnen, en momenteel bezoeken ze scholen om daar uitleg te geven over seksualiteit, soa’s en HIV. Er worden een paar leerlingen geselecteerd uit elke klas en het is de bedoeling dat ze de informatie die ze hebben gekregen doorgeven als “peer educators”. Dus woensdag hadden we een groep van 20 meisjes van 14 tot 16 jaar oud voor ons. Ik heb voornamelijk toegekeken hoe de rest van mijn groep zijn ding deed, maar ik ben even goed voor de leeuwen geworpen en heb me voorgesteld voor de groep en wat vragen beantwoord over HIV. Toch wel een kippenvelmoment toen ze begonnen aan het groepslied, erg aangrijpend. Het was boeiend om te zien hoe de mensen van mijn project de zaak aanpakten, ze zijn zeker wel gemotiveerd. De informatie die ze hebben is ook erg goed en afkomstig van een “board of experts” van de universiteit. De schoolfase van het project loopt nog voor de komende 5 weken, eindigend met een grote ASK-dag op 17 juli. De komende 2 weken gaat het wel wat rustig zijn, aangezien de mensen van mijn klas zich voorbereiden op hun examens. Maar goed, ondertussen kan ik wat rondkijken en een poging doen tot integratie. Na 17 juli ga ik mogelijk er even een week tussenuit knijpen om het Noorden van het land te verkennen tot 28 juli. Er is een grote 3-daagse AIESEC meeting in Benin City op 29 juli waar ik blijkbaar absoluut bij moet zijn.
Na de schoolfase kan ik beginnen in een lokaal hospitaal hier in Ibadan. Ik moet toegeven dat ik in den beginne nogal sceptisch was over het hospitaal, maar bon. Het is een privé-kliniek gespecialiseerd in natuurlijke medicijnen en ze beweren een medicijn te hebben dat HIV kan genezen. Ahum, daarom was ik dus nogal kritisch. Er is geen enkel bewijs dat er momenteel een middel is om HIV echt te genezen, dus ik geloof ook niet dat deze kliniek het kan. Maar via deze job krijg ik wel toegang tot al hun data en casefiles, met de vraag om er database van te maken. Op die manier kan ik in overleg met de universiteit van Ibadan en de VUB in Brussel proberen hun data te verifiëren en te zien wat er waar is van wat ze beweren. Tja, wie weet, het zou wel es een aidsremmer kunnen zijn, maar in een absolute genezing van HIV geloof ik niet. Naast het werken aan een database zou ik labowerk kunnen doen, me bezig houden met hun tests voor HIV en andere ziektes.
Hum, wat valt er verder nog te melden? Oh, ik heb een markt hier in Ibadan bezocht. Wat net iets spectaculairder wordt als je de enige bleekscheet bent. Ik heb net geen rel veroorzaakt denk ik. Een van de kinderen werd wel hysterisch bang toen ze me zag. Echt krijsend over de grond rollen enzo. En ik ben ook nog bestormd door een oudere vrouw die mijn hand wou kussen en vroeg om haar mee te nemen naar mijn land haha. Er was ook een albinokindje op de markt, daar kwam ik wel mee overeen. Die zag vast een gelijke in mij. Het Yoruba woord voor albino hier is “afi” en geloof me, ik hoor de mensen rond me me regelmatig afi noemen. Of “oibo pépé”, wat witte man betekent. Of “magaa”, de naam die Nigerianen geven aan de blanke mensen die in de email-valkuil lopen. U ziet, ik leer heel wat bij
Qua dingen die anders zijn hier, de lijst is eigenlijk eindeloos. Maar ik amuseer me in ieder geval wel. De mensen van AIESEC zorgen wel goed voor me en iedereen is echt vriendelijk. Het eten is meestal lekker, alhoewel ik die gerechten met cassave (een wortel zoals yam) echt niet lust. De mensen zijn onderling weer erg aanhankelijk en fysiek, hoewel je nooit koppels zult zien kussen of vrouwen zult zien met onthullende kledij. Eigenlijk net zoals toen in Nepal. Bij mijn aankomst aan de luchthaven had ik al direct de fout gemaakt Wura op de wang te kussen als begroeting, wat niet gebruikelijk is in Nigeria. Maar bon, als witte kan je er nog wel mee weg geraken. Ze klagen ook allemaal steen en been over de corruptie in het land en de slechte leiders. Als ik ze vertel over wat wij horen van de Niger-delta moeten ze lachen. Blijkbaar vinden ze dat hele gedoe overdreven en moet ik me er geen zorgen over maken, het is echt wel ver verwijderd van de stad waar ik nu zit. Hum, wat nog.. Veel vrouwen dragen hier een pruik, dat vond ik wel vreemd. En ze vinden mijn haar wel cool, meestal zijn ze jaloers omdat het zacht is haha. 99 % van de Nigeriaanse mannen hebben kort haar, negers met lang haar zijn artistiek, marginaal of homo. Maar opnieuw, als witte kan je ermee weg geraken. We zijn sowieso nogal raar in hun ogen. Tis ook erg grappig dat me de meeste mannen die ik hier ontmoet zeggen dat ze een vrouw voor me gaan zoeken. Man man, het wordt een heuse harem als ik de beloftes mag geloven.
Laatste ding voor ik deze nogal lang uitgevallen blog afsluit; een les Yoruba!
• Tot nog es: Odabo
• Tot morgen: Odaro
• Goedemorgen: Ekaaro
• Goedemiddag: Ekase
• Goedeavond: Ekale
• Dankjewel (voor vrienden): Oshé
• Dankjewel (voor vrienden): Eshé
• Je bent belachelijk: Oshi (dit heb ik ontdekt toen ik dankjewel probeerde te zeggen tegen een oudere vrouw…oeps)
• Ik ben voldaan met deze maaltijd: Motiyo
• Het is zoet: Odun
Volgende keer meer nieuws! Ik blijf regelmatig blogs schrijven op mijn laptop, maar ik geraak niet zoveel op het internet om ze te publiceren. Dus ook sorry als het wat lang duurt eer ik jullie emails beantwoord.
Doei!
Bert
Ik ben aangekomen op de universiteit van Ibadan, mijn nieuwe thuis voor de komende 3 maanden. Het is hier echt gigantisch groot man. Er staan bussen en taxi’s klaar bij de poort om mensen binnenin rond te rijden, te voet is het hier niet te doen blijkbaar. Oh, en ze hebben zelf een zoo! Hun leeuw wordt een paar keer week gevoed met een levende geit, dus dat moet ik echt es zien. Verder ook nog een zwembad, voetbalstadion, bibliotheken, botanische tuin, … Net wat groter dan de VUB dus. Ik heb nog 2 witte mensen hier ontdekt, en volgens de legende lopen er ook een paar Chinezen rond op de campus. Drie witte mensen op een campus met zesentwintigduizend Nigerianen haha.
Toen ik hier eerst aankwam ben ik terechtgekomen op een AIESEC meeting (AIESEC is die studentenvereniging waar ik deze internship mee doe dus). Na de meeting werd ik zo ongeveer bestormd door de hele bende, ze wilden allemaal hoi komen zeggen en weten hoe het met me ging. Enthousiaste bende haha. Ik heb uiteraard wat problemen met al die namen te onthouden, maar ik doe mijn best. De mensen die ik nu elke dag zie ken ik wel bij naam hoor. Velen hebben ook een christelijke naam, dus dat maakt het wat makkelijker om te onthouden.
En het HIV-project dan! Woensdag zijn we er al aan begonnen. Het project is blijkbaar een maand geleden begonnen, en momenteel bezoeken ze scholen om daar uitleg te geven over seksualiteit, soa’s en HIV. Er worden een paar leerlingen geselecteerd uit elke klas en het is de bedoeling dat ze de informatie die ze hebben gekregen doorgeven als “peer educators”. Dus woensdag hadden we een groep van 20 meisjes van 14 tot 16 jaar oud voor ons. Ik heb voornamelijk toegekeken hoe de rest van mijn groep zijn ding deed, maar ik ben even goed voor de leeuwen geworpen en heb me voorgesteld voor de groep en wat vragen beantwoord over HIV. Toch wel een kippenvelmoment toen ze begonnen aan het groepslied, erg aangrijpend. Het was boeiend om te zien hoe de mensen van mijn project de zaak aanpakten, ze zijn zeker wel gemotiveerd. De informatie die ze hebben is ook erg goed en afkomstig van een “board of experts” van de universiteit. De schoolfase van het project loopt nog voor de komende 5 weken, eindigend met een grote ASK-dag op 17 juli. De komende 2 weken gaat het wel wat rustig zijn, aangezien de mensen van mijn klas zich voorbereiden op hun examens. Maar goed, ondertussen kan ik wat rondkijken en een poging doen tot integratie. Na 17 juli ga ik mogelijk er even een week tussenuit knijpen om het Noorden van het land te verkennen tot 28 juli. Er is een grote 3-daagse AIESEC meeting in Benin City op 29 juli waar ik blijkbaar absoluut bij moet zijn.
Na de schoolfase kan ik beginnen in een lokaal hospitaal hier in Ibadan. Ik moet toegeven dat ik in den beginne nogal sceptisch was over het hospitaal, maar bon. Het is een privé-kliniek gespecialiseerd in natuurlijke medicijnen en ze beweren een medicijn te hebben dat HIV kan genezen. Ahum, daarom was ik dus nogal kritisch. Er is geen enkel bewijs dat er momenteel een middel is om HIV echt te genezen, dus ik geloof ook niet dat deze kliniek het kan. Maar via deze job krijg ik wel toegang tot al hun data en casefiles, met de vraag om er database van te maken. Op die manier kan ik in overleg met de universiteit van Ibadan en de VUB in Brussel proberen hun data te verifiëren en te zien wat er waar is van wat ze beweren. Tja, wie weet, het zou wel es een aidsremmer kunnen zijn, maar in een absolute genezing van HIV geloof ik niet. Naast het werken aan een database zou ik labowerk kunnen doen, me bezig houden met hun tests voor HIV en andere ziektes.
Hum, wat valt er verder nog te melden? Oh, ik heb een markt hier in Ibadan bezocht. Wat net iets spectaculairder wordt als je de enige bleekscheet bent. Ik heb net geen rel veroorzaakt denk ik. Een van de kinderen werd wel hysterisch bang toen ze me zag. Echt krijsend over de grond rollen enzo. En ik ben ook nog bestormd door een oudere vrouw die mijn hand wou kussen en vroeg om haar mee te nemen naar mijn land haha. Er was ook een albinokindje op de markt, daar kwam ik wel mee overeen. Die zag vast een gelijke in mij. Het Yoruba woord voor albino hier is “afi” en geloof me, ik hoor de mensen rond me me regelmatig afi noemen. Of “oibo pépé”, wat witte man betekent. Of “magaa”, de naam die Nigerianen geven aan de blanke mensen die in de email-valkuil lopen. U ziet, ik leer heel wat bij
Qua dingen die anders zijn hier, de lijst is eigenlijk eindeloos. Maar ik amuseer me in ieder geval wel. De mensen van AIESEC zorgen wel goed voor me en iedereen is echt vriendelijk. Het eten is meestal lekker, alhoewel ik die gerechten met cassave (een wortel zoals yam) echt niet lust. De mensen zijn onderling weer erg aanhankelijk en fysiek, hoewel je nooit koppels zult zien kussen of vrouwen zult zien met onthullende kledij. Eigenlijk net zoals toen in Nepal. Bij mijn aankomst aan de luchthaven had ik al direct de fout gemaakt Wura op de wang te kussen als begroeting, wat niet gebruikelijk is in Nigeria. Maar bon, als witte kan je er nog wel mee weg geraken. Ze klagen ook allemaal steen en been over de corruptie in het land en de slechte leiders. Als ik ze vertel over wat wij horen van de Niger-delta moeten ze lachen. Blijkbaar vinden ze dat hele gedoe overdreven en moet ik me er geen zorgen over maken, het is echt wel ver verwijderd van de stad waar ik nu zit. Hum, wat nog.. Veel vrouwen dragen hier een pruik, dat vond ik wel vreemd. En ze vinden mijn haar wel cool, meestal zijn ze jaloers omdat het zacht is haha. 99 % van de Nigeriaanse mannen hebben kort haar, negers met lang haar zijn artistiek, marginaal of homo. Maar opnieuw, als witte kan je ermee weg geraken. We zijn sowieso nogal raar in hun ogen. Tis ook erg grappig dat me de meeste mannen die ik hier ontmoet zeggen dat ze een vrouw voor me gaan zoeken. Man man, het wordt een heuse harem als ik de beloftes mag geloven.
Laatste ding voor ik deze nogal lang uitgevallen blog afsluit; een les Yoruba!
• Tot nog es: Odabo
• Tot morgen: Odaro
• Goedemorgen: Ekaaro
• Goedemiddag: Ekase
• Goedeavond: Ekale
• Dankjewel (voor vrienden): Oshé
• Dankjewel (voor vrienden): Eshé
• Je bent belachelijk: Oshi (dit heb ik ontdekt toen ik dankjewel probeerde te zeggen tegen een oudere vrouw…oeps)
• Ik ben voldaan met deze maaltijd: Motiyo
• Het is zoet: Odun
Volgende keer meer nieuws! Ik blijf regelmatig blogs schrijven op mijn laptop, maar ik geraak niet zoveel op het internet om ze te publiceren. Dus ook sorry als het wat lang duurt eer ik jullie emails beantwoord.
Doei!
Bert
Lemme break it down for ya
Liefste internetdagboek,
Ik ben veilig aangekomen! Na een vlucht ongeveer zo turbulent als mijn liefdesleven ben ik uiteindelijk middenin een storm geland in Lagos, Nigeria. Maar serieus, coolste turbulentie ooit! Ik heb vroeger wel es meegemaakt dat het vliegtuig een beetje trilde ofzo, maar deze keer werd ik zo wat uit mijn stoel gewipt haha. Hum, na dan nog even tegengehouden te worden door de douane ben ik uit de luchthaven geraakt, waar ik werd opgewacht door Wura en haar vriend Femi. Leuk volk! Vannacht ben ik blijven logeren bij Wura haar familie hier in Lagos. En ik heb me echt al serieus geamuseerd hehe. Er wordt me vanalles geleerd over de gebruiken hier, en de uitdrukkingen in Engels, Yoruba en pidgin. Ik kan ondertussen al “goedemorgen”, “danku” en “tis lekker” zeggen in yoruba “de lokale taal” en via gebarentaal kan ik nu mensen hun moeder zwaar beledigen. Altijd handig De verplichte fotosessie met “Westside!” en gangsta gebaren hebben we ook al achter de rug.
Als ik hier buitenwandel heb ik niet echt het gevoel dat ik bekeken word. En het is godverdomme heet! Echt zo een kleverige hitte waar niet aan te ontsnappen valt ugh. Maar goed, het zal wennen zeker. Verdere eerste indrukken en dingen die me opvielen. Het verkeer is absoluut waanzinning, ze gebruiken grappige nicknames voor autos (baby boy, end of discussion, discusson continued, ..), Wura en haar broer luisteren constant naar hiphop en zo praten ze dan ook, er is geen douche in huis (enkel koud water in emmertjes), elektriciteit werkt maar 30 % van de tijd, mensen zijn hier echt wel zwart en zwarte mensen zijn moeilijk te fotograferen haha (ik ga nog es een wit-balans preset moeten maken voor Nigerianen), gefrituurde koeienhuid is lekker wordt me verteld, kerken zijn ook na 12 PM open en ze maken erg veel lawaai, …
Straks gaan we met de bus naar Ibadan, de stad waar ik 3 maanden ga verblijven. Daar krijg ik dan een kamer op de universiteit en krijg ik meer uitleg over het project. Ik kijk echt uit naar het project, ik ben absoluut niet van plan om hier 3 maanden op mijn gat te zitten. Ik wil me echt wel voor 110 % inzetten voor dit gedoe. Maar bon, eerst even de situatie verkennen en meer uitleg vergaren. Het onnozele is wel dat de middelbare scholen binnen 5 weken sluiten voor de zomervakantie, maar ik veronderstel dat we dan naar ziekenhuizen gaan ofzo? Aargh, ik heb meer info nodig.
Anyway, om af te sluiten en samen te vatten. De eerste indruk is goed, ik amuseer me te pletter met de mensen rond en ik smelt zowat terwijl ik erbij sta.
Yours truly,
Bert
PS: ik heb al een nieuwe sim-card gescoord dus vanaf ben ik te bereiken op 002348050200704. Als ik weet wat mijn adres is op de unief dan laat ik het weten. Voor post- en voedselpaketten!
Ik ben veilig aangekomen! Na een vlucht ongeveer zo turbulent als mijn liefdesleven ben ik uiteindelijk middenin een storm geland in Lagos, Nigeria. Maar serieus, coolste turbulentie ooit! Ik heb vroeger wel es meegemaakt dat het vliegtuig een beetje trilde ofzo, maar deze keer werd ik zo wat uit mijn stoel gewipt haha. Hum, na dan nog even tegengehouden te worden door de douane ben ik uit de luchthaven geraakt, waar ik werd opgewacht door Wura en haar vriend Femi. Leuk volk! Vannacht ben ik blijven logeren bij Wura haar familie hier in Lagos. En ik heb me echt al serieus geamuseerd hehe. Er wordt me vanalles geleerd over de gebruiken hier, en de uitdrukkingen in Engels, Yoruba en pidgin. Ik kan ondertussen al “goedemorgen”, “danku” en “tis lekker” zeggen in yoruba “de lokale taal” en via gebarentaal kan ik nu mensen hun moeder zwaar beledigen. Altijd handig De verplichte fotosessie met “Westside!” en gangsta gebaren hebben we ook al achter de rug.
Als ik hier buitenwandel heb ik niet echt het gevoel dat ik bekeken word. En het is godverdomme heet! Echt zo een kleverige hitte waar niet aan te ontsnappen valt ugh. Maar goed, het zal wennen zeker. Verdere eerste indrukken en dingen die me opvielen. Het verkeer is absoluut waanzinning, ze gebruiken grappige nicknames voor autos (baby boy, end of discussion, discusson continued, ..), Wura en haar broer luisteren constant naar hiphop en zo praten ze dan ook, er is geen douche in huis (enkel koud water in emmertjes), elektriciteit werkt maar 30 % van de tijd, mensen zijn hier echt wel zwart en zwarte mensen zijn moeilijk te fotograferen haha (ik ga nog es een wit-balans preset moeten maken voor Nigerianen), gefrituurde koeienhuid is lekker wordt me verteld, kerken zijn ook na 12 PM open en ze maken erg veel lawaai, …
Straks gaan we met de bus naar Ibadan, de stad waar ik 3 maanden ga verblijven. Daar krijg ik dan een kamer op de universiteit en krijg ik meer uitleg over het project. Ik kijk echt uit naar het project, ik ben absoluut niet van plan om hier 3 maanden op mijn gat te zitten. Ik wil me echt wel voor 110 % inzetten voor dit gedoe. Maar bon, eerst even de situatie verkennen en meer uitleg vergaren. Het onnozele is wel dat de middelbare scholen binnen 5 weken sluiten voor de zomervakantie, maar ik veronderstel dat we dan naar ziekenhuizen gaan ofzo? Aargh, ik heb meer info nodig.
Anyway, om af te sluiten en samen te vatten. De eerste indruk is goed, ik amuseer me te pletter met de mensen rond en ik smelt zowat terwijl ik erbij sta.
Yours truly,
Bert
PS: ik heb al een nieuwe sim-card gescoord dus vanaf ben ik te bereiken op 002348050200704. Als ik weet wat mijn adres is op de unief dan laat ik het weten. Voor post- en voedselpaketten!
donderdag 18 juni 2009
Aangekomen!
Even heel snel, ik ben aangekomen en ik leef nog! Momenteel zit ik op de unief en ik ben al wat meer te weten gekomen over mijn projecten hier. Het internet is hier retetraag en ik ben iemand anders zijn laptop aan het misbruiken dus de langere verhalen zullen voor later zijn. Maar geen zorgen, alles is goed :)
maandag 1 juni 2009
New beginnings
Heyhey!
Daar gaan we weer! Nog 2 weken en dan vertrek ik naar Nigeria, om ginder 3 maanden te werken in een HIV/aids-project. 15 juni vertrek ik, 16 september keer ik terug. Wat ik ginder exact moet doen is nog niet zo duidelijk, maar daar kan ik binnenkort wel meer over vertellen. Maar onder andere gaan praten in scholen en ziekenhuizen. Presentaties geven, mensen informeren en sensibiliseren. Mensen opleiden tot “peer-educators” zodat ze hun kennis doorgeven aan anderen. Ik kijk er zeker naar uit, het zal sowieso wel boeiend worden.
Ik heb mijn tickets, mijn visum, mijn inentingen tegen zo ongeveer elke mogelijk ziekte, .. ik ben er klaar voor. Volgende bericht vanuit Nigeria
Bert
Daar gaan we weer! Nog 2 weken en dan vertrek ik naar Nigeria, om ginder 3 maanden te werken in een HIV/aids-project. 15 juni vertrek ik, 16 september keer ik terug. Wat ik ginder exact moet doen is nog niet zo duidelijk, maar daar kan ik binnenkort wel meer over vertellen. Maar onder andere gaan praten in scholen en ziekenhuizen. Presentaties geven, mensen informeren en sensibiliseren. Mensen opleiden tot “peer-educators” zodat ze hun kennis doorgeven aan anderen. Ik kijk er zeker naar uit, het zal sowieso wel boeiend worden.
Ik heb mijn tickets, mijn visum, mijn inentingen tegen zo ongeveer elke mogelijk ziekte, .. ik ben er klaar voor. Volgende bericht vanuit Nigeria
Bert
Abonneren op:
Posts (Atom)
