Praise the lord! Hallelujah! Een dag na mijn vorige blog is het papierwerk zowaar in orde gebracht en heb ik kunnen werken! De mensen van het ministerie hebben me naar een hospitaal in Ibadan gebracht waar ik vervolgens 3,5 dag heb doorgebracht. Ik heb voor het eerst in 2 maanden weer kunnen rondwandelen in labojas en met latex handschoenen. Heerlijk. Ik heb er de verschillende HIV-testen van wat dichter kunnen bestuderen, wat erg interessant was. En ik kan nu ook bloedgroepen identificeren, altijd handig. We hebben voor de grap mijn eigen bloed onderzocht. Ik heb bloedgroep O positief en een hematocriet waarde van 47 (blijkbaar spectaculair veel). Verder wat rondgehangen met de dokters en geobserveerd terwijl ze HIV-counselling deden. Ik ben voor het eerst mensen tegengekomen in fase 4 (AIDS), wat niet zo een prettig zicht is. Was wel even slikken, ik werd er wat stil van. Het hospitaal was erg goed. Met voorsprong het beste labo dat ik hier heb gezien, alhoewel ze uiteraard ook elektriciteitsproblemen hadden ondanks de generator (je hebt weinig aan een “Ultra Low Freezer” als er geen power is). De dokters waren vriendelijk en meer dan bereid om me alles uit te leggen.
Maar na 3,5 dag was het dus al afgelopen spijtig genoeg. Het is nu zaterdagavond en ik zit in Abuja (de hoofdstad) deze blog te typen. Vanmorgen vroeg heb ik de bus genomen en ik ben een uur geleden hier aangekomen. De busrit was ongeveer 10 uur. Ze hebben 10 uur lang Nollywood films (niveau FC de Kampioenen) op me afgevuurd, maar ik heb er niet zo veel aandacht aan besteed. Beetje geslapen, beetje gelezen, wat uit het raam zitten staren naar het landschap. De tijd vloog voorbij en eigenlijk was het zo slecht niet om es een tijdje op mijn eentje te zijn en te peinzen. Op een normale zaterdagmiddag tijdens de zomervakantie zit ik wat te lummelen voor mijn computer, nu kan ik door Nigeria sjeezen op weg naar de volgende bestemming. Nice! Oh, en tijdens de tussenstop bij het tankstation heb ik een stuk of 5 nieuwe slogans op nummerplaten ontdekt! Ik zit aan 29 ondertussen, wie weet gaat het me nog lukken om ze alle 37 te vinden. Nog 2 weken te gaan!
De plek waar ik nu zit lijkt wel in orde. Mijn gastfamilie woont in een “estate” en er is me al verteld dat er een gym en een zwembad is. Feest! Ze zitten hier zeker niet om geld verlegen, en Nigerianen kunnen echt niet subtiel met rijkdom omgaan. “If you got it, you gotta show it.”
Morgen slepen ze me mee naar de kerk (uiteraard) en nadien weet ik het nog niet momenteel. Acht, maakt niet uit, ik dokter het morgen wel uit. Normaal gezien ga in Abuja 5 dagen in een weeshuis werken, de stad wat verkennen en rondhangen met vrienden.
Tot de volgende!
Yours truly
Bert
zondag 30 augustus 2009
maandag 24 augustus 2009
Nog 3 weken!
Liefste internetdagboek!
Vandaag ben ik terug langs geweest bij SACA om mijn papieren op te halen, maar wonder oh wonder, de verantwoordelijke was afwezig voor de hele dag. Dan maar gebeld met mijn “baas” (de pastoor die mijn vorige 2 internships heeft geregeld), die op zijn beurt heeft gebeld met mensen, die de taak hebben doorgegeven aan iemand anders, met wie ik dan heb gebeld en die me later nog gaat terugbellen. Of zoiets. Bekijk het maar, ik heb veel goesting om er mee te kappen en gewoon verder te bijles te geven in het centrum voor drugsverslaafden. Ik heb me al redelijk kwaad gemaakt vandaag, maar ik apprecieer wel dat de pastoor de boel nog probeert te redden. Das de enige reden waarom ik nog even willen proberen. Maar bon, echt leuk is anders.
Leuke verhalen dan maar. Ik ben dit weekend terug in Ife geweest. Terug naar de AIESECers die ik op de conferentie heb ontmoet en me geweldig geamuseerd met hen. In Ife zijn er 4 interns zoals mij (4 chinezen) en er waren ook nog 3 interns (2 Britten en een gigantisch irritante Pool) van een andere stad op bezoek. Dikke feest heel het weekend! De universiteit heeft een zoo dus daar zijn we zaterdag 2 keer na elkaar geweest. Man, man, een zoo in Europa is toch anders haha. Tis eerder een jungle met een paar vervallen kooien en betonnen kuilen in Ife. Van doodsangst voor de hyena in zijn kuil (als ie 1 meter kon springen was ie bij ons), tot aan het hek van de leeuwen rammelen tot ze het hek aanvallen, tot in lege kooien springen om leuke foto’s te maken. En steentjes naar de alligators gooien. Uiteraard. Fun!
We hebben ook terug een berg beklommen om van het uitzicht te genieten. En ’s avonds gezellig feesten en babbelen! Ife is geweldig man. Spijtig dat ik afscheid moest nemen van de hele groep, dit was mijn laatste kans om hen te bezoeken. De komende weken moet ik wel van meer mensen afscheid nemen, ik heb nog maar 3 weken hier. Zondag ben ik vroeg moeten opstaan zodat ik nog op tijd kon terug geraken in Ibadan. Mijn baas had me uitgenodigd om naar zijn kerk te komen, om 9 uur 's morgens, dus ik moest er wel zijn. Ik ben int slaap gevallen tegen de schouder van de mens naast me..
Mijn programma voor de komende 3 weken ziet er als volgt uit. De komende week blijf ik in Ibadan om te werken. Ofwel in het ministerie van gezondheid (mocht er een mirakel gebeuren), anders terug in het centrum voor drugsverslaafden. Vanaf zaterdag reis ik naar Abuja (de hoofdstad) om ginder 1 week te werken in een weeshuis. En de stad wat verkennen uiteraard. Nadien 1 dag naar een nationaal park, 3 dagen in Jos om den toerist uit te hangen en dan terug naar Ibadan. Mijn laatste 4 dagen ga ik doorbrengen in Ibadan zodat ik afscheid kan nemen van iedereen en kan afronden. En dan terug naar België! Fritten en Leffe!
Oh, en nog wat trivia voor ik afsluit. Er zijn 37 staten in Nigeria en elke staat heeft zijn eigen slogan. Elke slogan is terug te vinden op de nummerplaat van de auto’s, dus ik ben probeer ze nu allemaal te verzamelen. Een beetje zoals de flippo’s toen ik jong was! Ik ben er aan verslaafd geraakt haha. Momenteel heb ik 20 staten en ditto slogans, maar die andere 17 zijn “zeldzamer”. De meeste nummerplaten zijn van mijn eigen staat, Oyo (Pace Setter), de andere kom je minder snel tegen. Hoe verder de staat, hoe zeldzamer. Dus ik blijf maar naar elke nummerplaat kijken die ik tegenkom. Soms achtervolg ik auto’s om de kleine letters van de slogan te kunnen lezen. Ik ben al in proberen geraakt met mensen omdat ik hun nummerplaat probeerde te fotograferen.. Mijn favoriete slogans tot dusver. Abia – God’s own State, Edo – Heartbeat of Nigeria, Bauchi – Pearl of Tourism, Delta – The Big Heart,..Als je mijn familie een beetje kent, dan is waar ik me mee bezig houd niet eens zo gek. Vraag mijn papa maar es wat ie verzamelt haha. Of mijn broer.. :)
Tot gauw!
Bert
Vandaag ben ik terug langs geweest bij SACA om mijn papieren op te halen, maar wonder oh wonder, de verantwoordelijke was afwezig voor de hele dag. Dan maar gebeld met mijn “baas” (de pastoor die mijn vorige 2 internships heeft geregeld), die op zijn beurt heeft gebeld met mensen, die de taak hebben doorgegeven aan iemand anders, met wie ik dan heb gebeld en die me later nog gaat terugbellen. Of zoiets. Bekijk het maar, ik heb veel goesting om er mee te kappen en gewoon verder te bijles te geven in het centrum voor drugsverslaafden. Ik heb me al redelijk kwaad gemaakt vandaag, maar ik apprecieer wel dat de pastoor de boel nog probeert te redden. Das de enige reden waarom ik nog even willen proberen. Maar bon, echt leuk is anders.
Leuke verhalen dan maar. Ik ben dit weekend terug in Ife geweest. Terug naar de AIESECers die ik op de conferentie heb ontmoet en me geweldig geamuseerd met hen. In Ife zijn er 4 interns zoals mij (4 chinezen) en er waren ook nog 3 interns (2 Britten en een gigantisch irritante Pool) van een andere stad op bezoek. Dikke feest heel het weekend! De universiteit heeft een zoo dus daar zijn we zaterdag 2 keer na elkaar geweest. Man, man, een zoo in Europa is toch anders haha. Tis eerder een jungle met een paar vervallen kooien en betonnen kuilen in Ife. Van doodsangst voor de hyena in zijn kuil (als ie 1 meter kon springen was ie bij ons), tot aan het hek van de leeuwen rammelen tot ze het hek aanvallen, tot in lege kooien springen om leuke foto’s te maken. En steentjes naar de alligators gooien. Uiteraard. Fun!
We hebben ook terug een berg beklommen om van het uitzicht te genieten. En ’s avonds gezellig feesten en babbelen! Ife is geweldig man. Spijtig dat ik afscheid moest nemen van de hele groep, dit was mijn laatste kans om hen te bezoeken. De komende weken moet ik wel van meer mensen afscheid nemen, ik heb nog maar 3 weken hier. Zondag ben ik vroeg moeten opstaan zodat ik nog op tijd kon terug geraken in Ibadan. Mijn baas had me uitgenodigd om naar zijn kerk te komen, om 9 uur 's morgens, dus ik moest er wel zijn. Ik ben int slaap gevallen tegen de schouder van de mens naast me..
Mijn programma voor de komende 3 weken ziet er als volgt uit. De komende week blijf ik in Ibadan om te werken. Ofwel in het ministerie van gezondheid (mocht er een mirakel gebeuren), anders terug in het centrum voor drugsverslaafden. Vanaf zaterdag reis ik naar Abuja (de hoofdstad) om ginder 1 week te werken in een weeshuis. En de stad wat verkennen uiteraard. Nadien 1 dag naar een nationaal park, 3 dagen in Jos om den toerist uit te hangen en dan terug naar Ibadan. Mijn laatste 4 dagen ga ik doorbrengen in Ibadan zodat ik afscheid kan nemen van iedereen en kan afronden. En dan terug naar België! Fritten en Leffe!
Oh, en nog wat trivia voor ik afsluit. Er zijn 37 staten in Nigeria en elke staat heeft zijn eigen slogan. Elke slogan is terug te vinden op de nummerplaat van de auto’s, dus ik ben probeer ze nu allemaal te verzamelen. Een beetje zoals de flippo’s toen ik jong was! Ik ben er aan verslaafd geraakt haha. Momenteel heb ik 20 staten en ditto slogans, maar die andere 17 zijn “zeldzamer”. De meeste nummerplaten zijn van mijn eigen staat, Oyo (Pace Setter), de andere kom je minder snel tegen. Hoe verder de staat, hoe zeldzamer. Dus ik blijf maar naar elke nummerplaat kijken die ik tegenkom. Soms achtervolg ik auto’s om de kleine letters van de slogan te kunnen lezen. Ik ben al in proberen geraakt met mensen omdat ik hun nummerplaat probeerde te fotograferen.. Mijn favoriete slogans tot dusver. Abia – God’s own State, Edo – Heartbeat of Nigeria, Bauchi – Pearl of Tourism, Delta – The Big Heart,..Als je mijn familie een beetje kent, dan is waar ik me mee bezig houd niet eens zo gek. Vraag mijn papa maar es wat ie verzamelt haha. Of mijn broer.. :)
Tot gauw!
Bert
Aargh!
Ik ga even gal moeten spuwen. Maar het is niet omdat ik nu negatief doe, dat ik hier niet gelukkig ben. Anyway, ik denk dat ik een completer beeld geef van mijn verblijf in Nigeria als ik zowel de goede als de slechte dingen opbiecht. Soms werkt Nigeria op mijn zenuwen. 90 % van de tijd vind ik het hier geweldig, en als ik de eindbalans opmaakt gaat ie positief uitkomen, maar soms werkt alles hier op mijn zenuwen.
Vrijdag bijvoorbeeld, ik had een afspraak om 10 uur voor Home Based Care met HIV-positieve mensen. Dus ik spoed me om op tijd te zijn. Ik slaag zelf mijn ontbijt over zodat ik niet te laat zou aankomen. Om vervolgens 2,5 uur met mijn duimen te staan draaien. Aargh! Ik heb na een uur wachten gebeld, maar ze kwamen eraan hoor. Nog es 1,5 uur later ben ik het redelijk pissig afgetrapt. En dan bellen ze later uiteraard verbaasd om te vragen waarom ik er niet was. Maar serieus! Werkt ook nog op mijn zenuwen; afgezet worden door taxi-, bus- en motochauffeurs. Vooral motochauffeurs worden enthousiast als ik eraan kom. Die vragen vlot 3 keer de normale prijs zonder te blozen. Maar na 2 maanden weet ik hoeveel een rit kost, dus ik kan me constant bezighouden met ruzie maken en afbieden. Op dagen als vrijdag worden zelf onnozele dingen me teveel. Op straat worden nageroepen met “Hoibo” (witte), mensen die naar je fluiten om je aandacht te trekken. Soms wil je gewoon kunnen rondwandelen zonder op te vallen, maar das nogal lastig als blanke hier. Mijn vrienden hebben me schoensmeer gegeven als afscheidscadeau, ik overweeg het te gebruiken. Ook de dagelijkse discussie over religie begint op mijn zenuwen te werken. Steeds dezelfde vragen, argumenten, .. Ze vinden het hier moeilijk om te begrijpen dat ik niet religieus ben. En ze willen me ook allemaal bekeren, wat in het begin wel interessante discussies opleverde maar ondertussen ben ik het redelijk beu.
Maandag was ik begonnen aan een nieuwe internship voor 2 weken, althans dat dacht ik toch. Weken geleden had ik een overeenkomst gesloten met de mensen van SACA (State Action Comittee on AIDS) om een internship bij hen te komen doen. Dus al mijn officiële brieven enzo binnengegooid, overeen gekomen dat ze me geld gingen geven voor een maaltijd en transportkosten, al het papierwerk in orde gebracht, …Toen ik maandag aankwam bij SACA brachten ze me naar het ministerie van gezondheid, zodat ik daar kon werken voor 2 weken. Maar blijkbaar zijn ze vergeten die mensen te vertellen dat ik er kwam werken en hebben ze geen officiële brieven gegeven. Kortom, ze hebben me er afgekieperd zonder iets te zeggen. En dan beginnen de problemen dus. Nigerianen zijn namelijk dol op officiële brieven, stempeltjes, hiërarchie, protocol, … De eerste dag heb ik nog wel kunnen werken, maar nadien begonnen ze te klagen dat het papierwerk in orde moest zijn. Dus ik terug naar SACA om de officiële brieven die ik hen had gegeven op te vragen, maar dan blijkt dat de persoon die die heeft de hele week afwezig is. En zijn kantoor is op slot uiteraard... Resultaat, na 1 dag mag ik al stoppen met werken en ik moet wachten tot volgende week maandag eer ik mijn papieren terugkrijg zodat ik die kan afgeven bij het ministerie. Frustrerend! Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt. Maar bon, bekijk het maar, ik ga de rest van de week verder werken in het centrum voor drugsverslaafden. Daar kan ik tenminste werken zonder brieven met stempeltjes. Terug bijles geven aan mijn lichtjes mentaal gehandicapte jongen en tafeltennis spelen! Das vast gezonder dan me de rest van de week druk te maken over dit gezever. Vanaf maandag kan ik dan hopelijk 1 week werken bij het ministerie. Normaal gezien ging ik na deze internship naar Abuja om daar te werken, maar ik heb al enkele dagen niks meer gehoord van mijn contactpersoon, dus ik weet niet zeker of dat doorgaat. Mocht ik niet naar Abuja gaan, dan blijf ik gewoon verder werken in het ministerie. Of ik ga voort tafeltennis spelen, ik vind wel iets om me bezig te houden.
Tot de volgende! Binnen 4 weken ben ik terug.
Yours truly
George of the jungle
P.S.: Iemand heeft me vandaag aangesproken met “Hey Jackie Chan!”
P.P.S. De dame van Abuja heeft gebeld en ze zijn een weeshuis voor me aan het zoeken, hoeraa!
Vrijdag bijvoorbeeld, ik had een afspraak om 10 uur voor Home Based Care met HIV-positieve mensen. Dus ik spoed me om op tijd te zijn. Ik slaag zelf mijn ontbijt over zodat ik niet te laat zou aankomen. Om vervolgens 2,5 uur met mijn duimen te staan draaien. Aargh! Ik heb na een uur wachten gebeld, maar ze kwamen eraan hoor. Nog es 1,5 uur later ben ik het redelijk pissig afgetrapt. En dan bellen ze later uiteraard verbaasd om te vragen waarom ik er niet was. Maar serieus! Werkt ook nog op mijn zenuwen; afgezet worden door taxi-, bus- en motochauffeurs. Vooral motochauffeurs worden enthousiast als ik eraan kom. Die vragen vlot 3 keer de normale prijs zonder te blozen. Maar na 2 maanden weet ik hoeveel een rit kost, dus ik kan me constant bezighouden met ruzie maken en afbieden. Op dagen als vrijdag worden zelf onnozele dingen me teveel. Op straat worden nageroepen met “Hoibo” (witte), mensen die naar je fluiten om je aandacht te trekken. Soms wil je gewoon kunnen rondwandelen zonder op te vallen, maar das nogal lastig als blanke hier. Mijn vrienden hebben me schoensmeer gegeven als afscheidscadeau, ik overweeg het te gebruiken. Ook de dagelijkse discussie over religie begint op mijn zenuwen te werken. Steeds dezelfde vragen, argumenten, .. Ze vinden het hier moeilijk om te begrijpen dat ik niet religieus ben. En ze willen me ook allemaal bekeren, wat in het begin wel interessante discussies opleverde maar ondertussen ben ik het redelijk beu.
Maandag was ik begonnen aan een nieuwe internship voor 2 weken, althans dat dacht ik toch. Weken geleden had ik een overeenkomst gesloten met de mensen van SACA (State Action Comittee on AIDS) om een internship bij hen te komen doen. Dus al mijn officiële brieven enzo binnengegooid, overeen gekomen dat ze me geld gingen geven voor een maaltijd en transportkosten, al het papierwerk in orde gebracht, …Toen ik maandag aankwam bij SACA brachten ze me naar het ministerie van gezondheid, zodat ik daar kon werken voor 2 weken. Maar blijkbaar zijn ze vergeten die mensen te vertellen dat ik er kwam werken en hebben ze geen officiële brieven gegeven. Kortom, ze hebben me er afgekieperd zonder iets te zeggen. En dan beginnen de problemen dus. Nigerianen zijn namelijk dol op officiële brieven, stempeltjes, hiërarchie, protocol, … De eerste dag heb ik nog wel kunnen werken, maar nadien begonnen ze te klagen dat het papierwerk in orde moest zijn. Dus ik terug naar SACA om de officiële brieven die ik hen had gegeven op te vragen, maar dan blijkt dat de persoon die die heeft de hele week afwezig is. En zijn kantoor is op slot uiteraard... Resultaat, na 1 dag mag ik al stoppen met werken en ik moet wachten tot volgende week maandag eer ik mijn papieren terugkrijg zodat ik die kan afgeven bij het ministerie. Frustrerend! Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt. Maar bon, bekijk het maar, ik ga de rest van de week verder werken in het centrum voor drugsverslaafden. Daar kan ik tenminste werken zonder brieven met stempeltjes. Terug bijles geven aan mijn lichtjes mentaal gehandicapte jongen en tafeltennis spelen! Das vast gezonder dan me de rest van de week druk te maken over dit gezever. Vanaf maandag kan ik dan hopelijk 1 week werken bij het ministerie. Normaal gezien ging ik na deze internship naar Abuja om daar te werken, maar ik heb al enkele dagen niks meer gehoord van mijn contactpersoon, dus ik weet niet zeker of dat doorgaat. Mocht ik niet naar Abuja gaan, dan blijf ik gewoon verder werken in het ministerie. Of ik ga voort tafeltennis spelen, ik vind wel iets om me bezig te houden.
Tot de volgende! Binnen 4 weken ben ik terug.
Yours truly
George of the jungle
P.S.: Iemand heeft me vandaag aangesproken met “Hey Jackie Chan!”
P.P.S. De dame van Abuja heeft gebeld en ze zijn een weeshuis voor me aan het zoeken, hoeraa!
donderdag 13 augustus 2009
Ebi pami!
Liefste internetdagboek,
Bijna 2 maanden zijn al voorbij, nog amper 5 weken en ik ben terug in mijn Belgenland. De tijd vliegt, mijn dagen zijn geteld! Mogelijk is dit wat voorbarig, maar ik denk toch dat ik Nigeria ga missen. Het is hier fascinerend! Al het mooie, al het lelijke, al het absurde, … Anyway, ik zal maar stoppen voordat ik echt melig begin te doen.
Wat heb ik allemaal uitgespookt de laatste weken? Ik heb gewerkt zowaar! Ik heb mijn tijd doorgebracht in het centrum voor drugsverslaafden. Well euh, ik moet toegeven dat er momenteel maar 2 patienten zijn, maar tja... Tijdens mijn eerste dagen heb ik me bezig gehouden met de patienten en de staf te interviewen. Nu geef ik Engelse les aan de jongste patient. Hij is 21, was van huis weg gelopen enzo, en hij heeft wat mentale probleempjes. Hij doet geen vlieg kwaad, geen zorgen. Zijn Engels is niet zo best dus ik doe mijn best om hem bij te schaven. Zeg wel proberen, het is een geduldig werk. Het grootste probleem is dat ze hem kalmeringsmiddelen geven sinds ie uit de psychiatrische instelling is, waardoor ie meestal compleet groggy is. Soms kan ik hem wat bijleren, soms ben ik 3 uur bezig met dezelfde simpele opdracht en bakt ie er nog steeds niets van. Frustrerend! Verder speel ik veel tafeltennis. Dat is zowat de hoofdactiviteit in het centrum, en is iedereen is hier verbazingwekkend goed. Ik begin beter te worden, maar ik word nog steeds compleet ingemaakt elke keer.
De afgelopen 3 dagen ben ik blijven slapen in het centrum zodat ik alles hier kan meemaken. Oh trouwens, ik woonde de laatste tijd terug op de campus, als ik het was vergeten te melden. Ik heb 2,5 week bij de prins gewoond, maar nu zijn ze op reis naar de UK en US. Bye bye zwembad en luxe. Nu vrijdag ga ik een dag mee met een groep die aan “Home Based Care” doet. Dus thuis langsgaan bij mensen die HIV positief zijn. Wordt vast boeiend!
Mijn agenda voor de komende maand begint vorm aan te nemen. Maandag kan ik beginnen werken voor een nieuwe organisatie (SACA) voor 2 weken. Voor nadien ben ik een weekje Abuja aan het regelen met een andere organisatie, hopelijk kan ik via hen in een weeshuis werken. Nadien even Jos bezoeken, terug naar Ibadan om afscheid te nemen en dan is het al gedaan. Man man...
Ook nog gedaan; een weekendje in Ife! Ife is een studentenstad een half uurtje van Ibadan en ik ben er de AIESECers die ik op conferentie in Benin heb leren kennen gaan bezoeken. Dus heel het weekend rondgehangen met Nigerianen, Chinezen en een Senegalees. Fun! We hebben een “berg” beklommen die uitkeek over de universiteit van Ife. Echt ongelofelijk hoe groot universiteiten hier zijn, de campus is makkelijk 20 keer groter als die van de VUB. Er zijn ongeveer 40000 studenten en binnenkort gaan ze ook een luchthaven bouwen op de campus. Buiten bergbeklimmen hebben we vooral gefeest haha, mij hoor je niet klagen. Sterker nog, ik ga binnen 2 weken terug naar ginder! De Chinese interns vertrekken binnenkort en ik wil nog even gedag zeggen voor ze gaan. Dit weekend ga ik naar Lagos om wat vrienden te bezoeken en de stad te verkennen.
Nog trivia en willekeurige opmerkingen. Vandaag heeft iemand op straat me weer begroet met “Hey Michael Jackson!” En ik denk dat ik de vrouwelijke aandacht hier in Nigeria ga missen als ik terug ben in België. Als ik hier knipper met mijn ogen vallen er 3 vrouwen flauw haha. Belachelijke knappe vrouwen komen mijn nummer vragen om me dan ’s avonds op te bellen. “just to hear my voice” Man man…ik heb mijn vliegtickets voor de volgende zomer alvast geboekt!
En ik heb 7 weken nee kunnen zeggen, maar dit weekend is het toch iemand gelukt om vlechtjes in mijn haar te zetten. Gruwelijk, na 2 vlechten heb ik ze laten stoppen. Das echt niks voor mij man. Hum, en soms ga ik ook compleet de mist tijdens mijn pogingen om Yoruba te spreken. Het zijn die toonverschillen die me de das omdoen (spreekwoordelijk he). Ik zeg al heel de week “egba” tegen taxi- en buschauffeurs, denkend dat ik “Neem mijn geld aan” zeg. Maar door een subtiel toonverschil zeg ik niet “neem mijn geld aan”, maar “pindanootjes”. Daarom keken ze me dus raar aan…
Odabo!
Bert
Bijna 2 maanden zijn al voorbij, nog amper 5 weken en ik ben terug in mijn Belgenland. De tijd vliegt, mijn dagen zijn geteld! Mogelijk is dit wat voorbarig, maar ik denk toch dat ik Nigeria ga missen. Het is hier fascinerend! Al het mooie, al het lelijke, al het absurde, … Anyway, ik zal maar stoppen voordat ik echt melig begin te doen.
Wat heb ik allemaal uitgespookt de laatste weken? Ik heb gewerkt zowaar! Ik heb mijn tijd doorgebracht in het centrum voor drugsverslaafden. Well euh, ik moet toegeven dat er momenteel maar 2 patienten zijn, maar tja... Tijdens mijn eerste dagen heb ik me bezig gehouden met de patienten en de staf te interviewen. Nu geef ik Engelse les aan de jongste patient. Hij is 21, was van huis weg gelopen enzo, en hij heeft wat mentale probleempjes. Hij doet geen vlieg kwaad, geen zorgen. Zijn Engels is niet zo best dus ik doe mijn best om hem bij te schaven. Zeg wel proberen, het is een geduldig werk. Het grootste probleem is dat ze hem kalmeringsmiddelen geven sinds ie uit de psychiatrische instelling is, waardoor ie meestal compleet groggy is. Soms kan ik hem wat bijleren, soms ben ik 3 uur bezig met dezelfde simpele opdracht en bakt ie er nog steeds niets van. Frustrerend! Verder speel ik veel tafeltennis. Dat is zowat de hoofdactiviteit in het centrum, en is iedereen is hier verbazingwekkend goed. Ik begin beter te worden, maar ik word nog steeds compleet ingemaakt elke keer.
De afgelopen 3 dagen ben ik blijven slapen in het centrum zodat ik alles hier kan meemaken. Oh trouwens, ik woonde de laatste tijd terug op de campus, als ik het was vergeten te melden. Ik heb 2,5 week bij de prins gewoond, maar nu zijn ze op reis naar de UK en US. Bye bye zwembad en luxe. Nu vrijdag ga ik een dag mee met een groep die aan “Home Based Care” doet. Dus thuis langsgaan bij mensen die HIV positief zijn. Wordt vast boeiend!
Mijn agenda voor de komende maand begint vorm aan te nemen. Maandag kan ik beginnen werken voor een nieuwe organisatie (SACA) voor 2 weken. Voor nadien ben ik een weekje Abuja aan het regelen met een andere organisatie, hopelijk kan ik via hen in een weeshuis werken. Nadien even Jos bezoeken, terug naar Ibadan om afscheid te nemen en dan is het al gedaan. Man man...
Ook nog gedaan; een weekendje in Ife! Ife is een studentenstad een half uurtje van Ibadan en ik ben er de AIESECers die ik op conferentie in Benin heb leren kennen gaan bezoeken. Dus heel het weekend rondgehangen met Nigerianen, Chinezen en een Senegalees. Fun! We hebben een “berg” beklommen die uitkeek over de universiteit van Ife. Echt ongelofelijk hoe groot universiteiten hier zijn, de campus is makkelijk 20 keer groter als die van de VUB. Er zijn ongeveer 40000 studenten en binnenkort gaan ze ook een luchthaven bouwen op de campus. Buiten bergbeklimmen hebben we vooral gefeest haha, mij hoor je niet klagen. Sterker nog, ik ga binnen 2 weken terug naar ginder! De Chinese interns vertrekken binnenkort en ik wil nog even gedag zeggen voor ze gaan. Dit weekend ga ik naar Lagos om wat vrienden te bezoeken en de stad te verkennen.
Nog trivia en willekeurige opmerkingen. Vandaag heeft iemand op straat me weer begroet met “Hey Michael Jackson!” En ik denk dat ik de vrouwelijke aandacht hier in Nigeria ga missen als ik terug ben in België. Als ik hier knipper met mijn ogen vallen er 3 vrouwen flauw haha. Belachelijke knappe vrouwen komen mijn nummer vragen om me dan ’s avonds op te bellen. “just to hear my voice” Man man…ik heb mijn vliegtickets voor de volgende zomer alvast geboekt!
En ik heb 7 weken nee kunnen zeggen, maar dit weekend is het toch iemand gelukt om vlechtjes in mijn haar te zetten. Gruwelijk, na 2 vlechten heb ik ze laten stoppen. Das echt niks voor mij man. Hum, en soms ga ik ook compleet de mist tijdens mijn pogingen om Yoruba te spreken. Het zijn die toonverschillen die me de das omdoen (spreekwoordelijk he). Ik zeg al heel de week “egba” tegen taxi- en buschauffeurs, denkend dat ik “Neem mijn geld aan” zeg. Maar door een subtiel toonverschil zeg ik niet “neem mijn geld aan”, maar “pindanootjes”. Daarom keken ze me dus raar aan…
Odabo!
Bert
woensdag 5 augustus 2009
dinsdag 4 augustus 2009
Eh ku Jo ko Nigeria!
Heyhey!
Ik heb enorm veel gedaan deze week! Man man, echt dolle pret haha.
Eerst dinsdag naar Osogbo met Nick, de prof en vrienden van de prof. Wel, dat was eigenlijk niet het hoogtepunt. We hebben een "sacred groove" bezocht, gesticht door een Duitse vrouw die 50 jaar in Nigeria heeft gewoond. In essentie een stuk jungle met een verzameling spuuglelijke betonnen standbeelden ontworpen door een losgeslagen hippie. Niet mijn ding, maar blijkbaar erg populair in Nigeria. Nadien wel een waterval bezocht en daar wat rondgehangen. All in all, een erg fijne dag en het was ook mijn laatste dag met Nick de Amerikaan, mijn blanke broeder hier op de unief. Nu zit ie terug in de US, ik ga zijn gezelschap toch wat missen. Nu ben ik de enige bleekscheet op de campus.
Van woensdag tot zondag zat ik in Benin City voor een AIESEC conferentie. Super fijn! Er waren 350 mensen van over heel Nigeria en ook een paar buitenlands vrijwilligers. Ik heb me te pletter gebabbeld haha. 3 dagen lang heb ik workshops bijgewoond, presentaties beluisterd, enz... Ik heb ook een een kleine speech ingegeven in Yoruba(de lokale taal) voor 300 man, ze waren enthousiast haha. Verder ook elke avond een feestje, veel gedanst, dronken in een zwembad terecht gekomen, enorm veel mensen leren kennen, in kamers geslapen samen met 12 mensen, ... De kamers waren echt ongelofelijk! Minstens 7 man in een 2-persoons kamer! Welcome to Nigeria hum. Na 3 dagen was ik echt kapot, maar het was zwaar de moeite.
Sinds zondag ben ik terug en ik heb ook eindelijk wat kunne werken. Of toch het gevoel gehad dat ik nuttig bezig ben. Gisteren Group Focus Discussion over HIV met 10 ngo's. En vandaag een Market Rally! Wat betekent dat ik een stuk of 30 mensen heb gecounseled over HIV en ze heb voorbereid op hun HIV-test. We hebben ongeveer 200 mensen een graties HIV-test laten doen op de markt, ik voelde me nuttig haha.
Dus qua werk; er is niet echt een duidelijk programma maar via mijn huidige contact kan ik wel genoeg doen. Ze bedenken elke dag wel wat nieuws. Komt wel goed.
Qua rondreizen; ik wou naar het Noorden in September maar dat ik ga ik schrappen aangezien er net 700 doden zijn gevallen. Maar goed, ik ga wel weekendtrips doen en een kort reisje van een week. Maar geen zorgen, ik heb geen last van de rellen en ik niet naar gebieden waar ze kidnappen.
Qua pret; dik in orde!
Qua gezondheid; terug gezond! Wel 5 kilo afgevallen blijkbaar oeps.
Tot binnen 6 weken!
Bert
Ik heb enorm veel gedaan deze week! Man man, echt dolle pret haha.
Eerst dinsdag naar Osogbo met Nick, de prof en vrienden van de prof. Wel, dat was eigenlijk niet het hoogtepunt. We hebben een "sacred groove" bezocht, gesticht door een Duitse vrouw die 50 jaar in Nigeria heeft gewoond. In essentie een stuk jungle met een verzameling spuuglelijke betonnen standbeelden ontworpen door een losgeslagen hippie. Niet mijn ding, maar blijkbaar erg populair in Nigeria. Nadien wel een waterval bezocht en daar wat rondgehangen. All in all, een erg fijne dag en het was ook mijn laatste dag met Nick de Amerikaan, mijn blanke broeder hier op de unief. Nu zit ie terug in de US, ik ga zijn gezelschap toch wat missen. Nu ben ik de enige bleekscheet op de campus.
Van woensdag tot zondag zat ik in Benin City voor een AIESEC conferentie. Super fijn! Er waren 350 mensen van over heel Nigeria en ook een paar buitenlands vrijwilligers. Ik heb me te pletter gebabbeld haha. 3 dagen lang heb ik workshops bijgewoond, presentaties beluisterd, enz... Ik heb ook een een kleine speech ingegeven in Yoruba(de lokale taal) voor 300 man, ze waren enthousiast haha. Verder ook elke avond een feestje, veel gedanst, dronken in een zwembad terecht gekomen, enorm veel mensen leren kennen, in kamers geslapen samen met 12 mensen, ... De kamers waren echt ongelofelijk! Minstens 7 man in een 2-persoons kamer! Welcome to Nigeria hum. Na 3 dagen was ik echt kapot, maar het was zwaar de moeite.
Sinds zondag ben ik terug en ik heb ook eindelijk wat kunne werken. Of toch het gevoel gehad dat ik nuttig bezig ben. Gisteren Group Focus Discussion over HIV met 10 ngo's. En vandaag een Market Rally! Wat betekent dat ik een stuk of 30 mensen heb gecounseled over HIV en ze heb voorbereid op hun HIV-test. We hebben ongeveer 200 mensen een graties HIV-test laten doen op de markt, ik voelde me nuttig haha.
Dus qua werk; er is niet echt een duidelijk programma maar via mijn huidige contact kan ik wel genoeg doen. Ze bedenken elke dag wel wat nieuws. Komt wel goed.
Qua rondreizen; ik wou naar het Noorden in September maar dat ik ga ik schrappen aangezien er net 700 doden zijn gevallen. Maar goed, ik ga wel weekendtrips doen en een kort reisje van een week. Maar geen zorgen, ik heb geen last van de rellen en ik niet naar gebieden waar ze kidnappen.
Qua pret; dik in orde!
Qua gezondheid; terug gezond! Wel 5 kilo afgevallen blijkbaar oeps.
Tot binnen 6 weken!
Bert
Heyhey!
Niet te geloven, ik ben al bijna halverwege mijn tijd hier in Nigeria. Man man, wat gaat het allemaal snel voorbij. De afgelopen week heb ik mijn internship in ARFH (Association for Reproductive and Family Health) gedaan en dat was interessant! Eerst 2 dagen bij de “Research” afdeling, waar ze vooral sociologisch onderzoek deden. Daar heb ik me kunnen verdiepen in hun gigantische verzameling publicaties, enquêtes, boekskes, …Veel te weten gekomen over de HIV-situatie specifiek voor Nigeria, de verschillende HIV-programma’s van ARFH en hun effect, over traditionele gebruiken zoals vrouwenbesnijdenis, enz… Boeiend allemaal. Ook boeiend om de professor van statistiek te horen zeggen dat de gegevens over HIV in Nigeria niet erg betrouwbaar zijn. “Like trying to test the salinity of the Atlantic Ocean by taking 1 bucket”… Hum..
Na mijn 2 dagen bij Research heb ik 2 dagen doorgebracht in de “Youth Friendly Clinic” waar ze tests doen voor malaria, soa’s, HIV, … Dus veel vragen gesteld over wat ze daar doen, beetje toegekeken, gebabbeld met iedereen, … Zelf mag ik niks doen, het is enkel ter observatie. Tja, daar valt niets aan te doen, en ik snap het ook wel. Ik heb ook een HIV-test gedaan. Leek me wel logisch aangezien ik in een HIV-project werk en een deel van mijn job is studenten adviseren een HIV-test te doen. Dus ik ook en mijn test was negatief. Nu ja, ze zeggen niet positief of negatief, gewoon niet-reactief of wel reactief. Maar goed, ik moet me dus nergens zorgen om maken hoera.
De directeur van ARFH heeft me ook voorgesteld aan de “Youth Rescue Club”, een bende jongeren die mensen voorlichten over soa’s en HIV aan de hand van presentaties, zang en theater. Een beetje zoals het HIV-project van AIESEC, met als verschil dat de Youth Rescue Club wel degelijk wat uitvoert. Dus gebabbeld met hen, ze reageerden erg enthousiast op de bleekscheet die in hun midden verscheen. Ik heb ook een paar toespraakjes mogen doen over wat ik hier doe, over België en over zelfontwikkeling. Ik begin er zowaar aan gewoon te worden haha. Na de vergadering heb ik nog een half uur vragen beantwoord, mijn gsm-nummer en emailadres uitgedeeld, mijn haar laten aanraken.
De laatste dagen heb ik wat rondgehangen met Nick de Amerikaan, en een paar Fransmannen die we hier ontdekt hebben. Zondag zijn we gaan zwemmen, poolen en tafeltennisen. Man, het kan me eigenlijk niet zoveel schelen dat het hele werkgedoe niet zo goed lukt. De schuld ligt niet bij mezelve en ik heb me de afgelopen 6 weken uitstekend geamuseerd. Dus waarom zou ik me schuldig moeten voelen.
Deze week ga ik naar Osogbo met Nick en een prof van de unief, het zou de “Art capitol” van Nigeria moeten zijn en een interessante stad bij uitstek, dus dat komt vast wel goed. Hopelijk vind ik wat mooie souvenirs voor thuis. Van woensdag tot zondag zit ik Benin City voor een AIESEC conference, dus dat wordt vast leuk! Zo kan ik de andere interns nog es ontmoeten en AIESECers van over het hele land. En af en toe es een feestje :)
Hum, wat valt er verder nog te melden als trivia.. Ik kan nog es een Yoruba les geven, ik begin vordering te maken :)
• Ik heb honger: Ebi pami
• Ik heb dorst: Ofoe Gbemmi
• Geef me water aub: Eyo, Efoemiloemi
• Jij bent mooi: Ooh reh wah
• Ik heb een verkoudheid: Moo ni kataa
• Mijn naam is Bert: Uru ko mo ni Bert
• Wat is jouw naam?: Kilo roeku reh?
• Hoe gaat het met jou?: Bauwoni?
• Tot de volgende keer: Odabo
Odabo!
P.S. Ik heb iemand ontdekt die meer heeft gereisd als ik. De fransman die ik hier heb ontmoet heeft 27 landen bezocht. Merde! Maar hij is wel 28, dus ik heb nog 5 jaar om hem in te halen. Ik zit momenteel aan 24 landen, maar ik ben nog maar 23.
P.P.S. Ik heb Vaticaan stad mee geteld als land. En België is één van de 24.
Niet te geloven, ik ben al bijna halverwege mijn tijd hier in Nigeria. Man man, wat gaat het allemaal snel voorbij. De afgelopen week heb ik mijn internship in ARFH (Association for Reproductive and Family Health) gedaan en dat was interessant! Eerst 2 dagen bij de “Research” afdeling, waar ze vooral sociologisch onderzoek deden. Daar heb ik me kunnen verdiepen in hun gigantische verzameling publicaties, enquêtes, boekskes, …Veel te weten gekomen over de HIV-situatie specifiek voor Nigeria, de verschillende HIV-programma’s van ARFH en hun effect, over traditionele gebruiken zoals vrouwenbesnijdenis, enz… Boeiend allemaal. Ook boeiend om de professor van statistiek te horen zeggen dat de gegevens over HIV in Nigeria niet erg betrouwbaar zijn. “Like trying to test the salinity of the Atlantic Ocean by taking 1 bucket”… Hum..
Na mijn 2 dagen bij Research heb ik 2 dagen doorgebracht in de “Youth Friendly Clinic” waar ze tests doen voor malaria, soa’s, HIV, … Dus veel vragen gesteld over wat ze daar doen, beetje toegekeken, gebabbeld met iedereen, … Zelf mag ik niks doen, het is enkel ter observatie. Tja, daar valt niets aan te doen, en ik snap het ook wel. Ik heb ook een HIV-test gedaan. Leek me wel logisch aangezien ik in een HIV-project werk en een deel van mijn job is studenten adviseren een HIV-test te doen. Dus ik ook en mijn test was negatief. Nu ja, ze zeggen niet positief of negatief, gewoon niet-reactief of wel reactief. Maar goed, ik moet me dus nergens zorgen om maken hoera.
De directeur van ARFH heeft me ook voorgesteld aan de “Youth Rescue Club”, een bende jongeren die mensen voorlichten over soa’s en HIV aan de hand van presentaties, zang en theater. Een beetje zoals het HIV-project van AIESEC, met als verschil dat de Youth Rescue Club wel degelijk wat uitvoert. Dus gebabbeld met hen, ze reageerden erg enthousiast op de bleekscheet die in hun midden verscheen. Ik heb ook een paar toespraakjes mogen doen over wat ik hier doe, over België en over zelfontwikkeling. Ik begin er zowaar aan gewoon te worden haha. Na de vergadering heb ik nog een half uur vragen beantwoord, mijn gsm-nummer en emailadres uitgedeeld, mijn haar laten aanraken.
De laatste dagen heb ik wat rondgehangen met Nick de Amerikaan, en een paar Fransmannen die we hier ontdekt hebben. Zondag zijn we gaan zwemmen, poolen en tafeltennisen. Man, het kan me eigenlijk niet zoveel schelen dat het hele werkgedoe niet zo goed lukt. De schuld ligt niet bij mezelve en ik heb me de afgelopen 6 weken uitstekend geamuseerd. Dus waarom zou ik me schuldig moeten voelen.
Deze week ga ik naar Osogbo met Nick en een prof van de unief, het zou de “Art capitol” van Nigeria moeten zijn en een interessante stad bij uitstek, dus dat komt vast wel goed. Hopelijk vind ik wat mooie souvenirs voor thuis. Van woensdag tot zondag zit ik Benin City voor een AIESEC conference, dus dat wordt vast leuk! Zo kan ik de andere interns nog es ontmoeten en AIESECers van over het hele land. En af en toe es een feestje :)
Hum, wat valt er verder nog te melden als trivia.. Ik kan nog es een Yoruba les geven, ik begin vordering te maken :)
• Ik heb honger: Ebi pami
• Ik heb dorst: Ofoe Gbemmi
• Geef me water aub: Eyo, Efoemiloemi
• Jij bent mooi: Ooh reh wah
• Ik heb een verkoudheid: Moo ni kataa
• Mijn naam is Bert: Uru ko mo ni Bert
• Wat is jouw naam?: Kilo roeku reh?
• Hoe gaat het met jou?: Bauwoni?
• Tot de volgende keer: Odabo
Odabo!
P.S. Ik heb iemand ontdekt die meer heeft gereisd als ik. De fransman die ik hier heb ontmoet heeft 27 landen bezocht. Merde! Maar hij is wel 28, dus ik heb nog 5 jaar om hem in te halen. Ik zit momenteel aan 24 landen, maar ik ben nog maar 23.
P.P.S. Ik heb Vaticaan stad mee geteld als land. En België is één van de 24.
Abonneren op:
Posts (Atom)
