vrijdag 25 januari 2008

Foto's Van Chitwan National Park


Een olifant! Geweldige beesten


Een ontsnappende baby-olifant!


Een olifant! Ik denk dat deze me in mijn kruis heeft gemept. De stiekemerd

Neushoorns in Chitwan National Park


De olifant beklimmen om een bad te nemen. Ik ben nogal redelijk bleek, je sais.

Bovenop een vrachtwagen op weg naar Chitwan National Park


In de kano terwijl olifanten de rivier oversteken


Gereed om te gaan raften hoeraa

Nog meer foto's! Het weeshuis en Lumbini

Bean, mijn huisvader. Toffe kerel en geweldige kok

Ikzelve, Dheepak en zijn zoon. De andere vrijwillgers en ik hadden Dheepak ontmoet in een thuk-thuk en hij had me uitgenodigd om thee te komen drinken bij hem. Wat ik dus heb gedaan. Best leuk om mijn Nepalees te oefenen want hij spreekt bijna geen Engels.

De kinderen in de keuken. Totale chaos hehe

Sonja de Zwitserse en Phrabat ("Gap") met zijn gebroken arm

Lumbini, de geboorteplaats van Boedha

De exacte geboorteplaats!

Mirte, mezelve, Nara en een vriend van hem in Lumbini

Reflecties enzo

En mijn favoriet boek! Een koekje voor diegene die de titel ontcijfert!

donderdag 24 januari 2008

Foto's van de muur! (Deel 2)

Een olifant! Niet slecht voor een 12-jarige he

Kinderarbeid, maar voor een goed doel.

2 Portugezen, Christina en Rita, bij de "Welcome wall". Momenteel staat er welkom in 6 talen. Met dan wat ruimte over voor toekomstige vrijwilligers uit verre landen.

Santosh met zijn bergdorpje

De handjes! Hierna is het wel misgelopen want de kinderen begonnen rond te lopen met hun hande vol verf.



Foto's van de muur! (Deel 1)


De muur voordat we begonnen met schilderen, inclusief ouide tekeningen.


De kruiwagen!


De ietwat wittere muur met links de school en rechts het weeshuis.


Santosh de leerkracht en de kindjes rondom de verpotten.


Ikzelve met, jawel, een stuk hout.

Lumbini, de muur, nieuwe vrijwilligers, Manakamana, Kathmandu, ...

Heyheyhey,

Wederom een bericht van uw lokale bouwvakker. Er valt weer vanalles te melden!

Ten eerste, het bezoekje aan Lumbini, de geboorteplaats van Boedha.

Ik ben eerst samen met Mirte naar Butwal gereisd om Narayan Silwal te ontmoeten. Hij is de broer van Raj, onze Nepali leerkracht in Belgie. Echt geweldige toffe kerel. Lumbini was best wel aangenaam, erg rustgevend enzo. Ik heb de steen gezien die de exacte geboorteplaats van Boedha aangeeft. Verder zijn er ook een heleboel tempels em kloosters die ze de laatste jaren hebben gebouwd. Normaal gezien ging ik de volgende dag al terug naar het weeshuis maar het bezoek is een beetje uitegelopen. Narayan had wat extra vrijaf genomen en dus zijn we nog met de bus naar een ander bergdorpje gegaan. Op het dak van de bus wederom, nogal koud mar geweldig uitzicht! Daar een nachtje gebleven en dan de volgende dag wat rond gewandeld. Het dorp noemt Tansen en de Maoisten hebben er in 2006 een paleis opgeblazen, ook de kogelgaten zijn nu nog zichtbaar. Wat een uistapje van 1 dag moest zijn is uitgelopen tot 3 dagen, maar het was erg aangenaam door het gezelschap van Narayan. Hij is trouwens de districtbaas van een andere vrijwilligersorganisatie en heeft dus nogal veel contacten. Hij gaat me proberen te helpen bij het regelen van mijn trekking, rafting, op zoek naar een nieuw project na het weeshuis, .. Hij wil zelf een paar weken vrijaf nemen om mij en mijn familie rond te leiden. Excellent!

Verder, de muur. Schiet al aardig op! Hij is helemaal wit geschilderd en vorig weekend zijn de kinderen begonnen met de tekeningen. Wat er soms ook wel uitziet alsof het is getekend door een kind maar in ieder geval erg leuk. Er staan wat dieren op, handafdrukken, bergdorpen, bloemen, zo een dingen. Ikzelve kan voor geen meter schilderen dus ik heb me maar bezig gehouden met letters en pijltjes, de makkelijke dingen. Soms was het natuurlijk wel totale chaos. Als 30 kinderen zich op de verfpotten en borstels storten, loopt het nogal snel uit de hand haha. Fotokes komen eraan!

En nieuwe mensen! Veel zelf!
Aangekomen: 4 Portugezen, 2 duitsers en een hollandse. Vertrokken: de Zwitserse en 1 van de 4 portugezen want ze bleef maar enkele dagen. En 1 van de 2 Duitsers vertrekt ook al volgende week denk ik.

Met de Portugezen heb ik me al geweldig geamuseerd! Vorig weekend zijn we op een daguitstapje geweest naar Manakamana, een boedhistische tempel die je moet bereiken met een cable car. Eigenlijk zijn vooral de busritten op het dak het beste deel van een uitstap, wat een uitzicht hier in Nepal.. Oh, en ze willen met me gaan trekken in Anapurna en binnen een paar weken gaan we naar Chitwan National Park. De Hollandse is nog maar een paar dagen geleden aangekomen, best wel grappig dat je aan de andere kant van de wereldbol nog Nederlands kunt babbelen. De duitsers en Mirte zitten in de tuin achterin het weeshuis dus die zie ik niet zo veel.

Maar bon, nu heb ik dus een hele ploeg voor mijn plannetjes! Ze helpen bij de muur, schilderen enzo. Aangezien ik nu diegene ben die het langst in het weeshuis is geweest, kan ik ze alles uitleggen. Gisteren hebben we ook een soort speurtocht georganiseerd voor de kinderen, allenmaal super leuk.

En vandaag ben ik dus aangekomen in Kathmandu samen met Mirte. De afgelopen dagen waren er betogingen door de brandstofprijzen maar die zijn gelukkig gisteren geeindigd. Anders was onze bus niet eens kunnen vertrekken. Ik ben er in geslaagd om mijn visum nog es voor een maand te verlengen, wat trouwens betekent dat ik hier al bijna 2 maanden vertoef! Morgen gaan we naar de broer van Raj om de familie te bezoeken enzo, wordt vast leuk.

Ter conclusie, het gaat hier goed. De koude douches neem ik ondertussen fluitend, dhaal-baat is nog steeds lekker, de weeskinderen zijn geweldig, de andere volunteers zijn dolle pret en ik moet niet in mijn eentje gaan trekken!

Kwestie van te klagen, ik heb soms nog wel wat last van mijn darmen en mijn neus. Naast knuffels en kadokes heb ik mogelijk ook luizen gekregen van de kinderen. Alle weeskinderen hebben in ieder geval luizen en ik denk dat ik na 1 maand prijs heb.. Verder is de bazin van het weeshuis een biatch, haar zoon vreselijk verwend en haar vader vreselijk luidruchtig.

Ik voel me hier in ieder geval erg goed, veel geluk in het Belgenland en hou me op de hoogte van jullie avonturen he!

Tot de volgende blog of mail of telefoon!

PS: baard vs. scheermes : 0 - 1

zaterdag 12 januari 2008

Heyhey!

Heyhey!

Dit bericht bereikt jullie vanuit de toekomst! In Nepal is dit het jaar 2064 volgens de Boedhistische kalender. Ook al voelt het soms eerder aan alsof ik in het verleden ben beland. Tis wederom een week ofzo geleden sinds mijn vorige post dus echt kort gaat het niet worden vrees ik.

Ten eerste, ik heb een nieuwe bezigheid gevonden tijdens mijn vrije tijd. Rond het weeshuis staat een muur met daarop wat vervaagde tekeningen van enkele jaren terug. Dus vorige week had ik bedacht dat ik de muur helemaal opnieuw wit kon schilderen, de kinderen nieuwe tekeningen op de muur laten zetten en een bloemenperkje rond te muur te zetten. Het is niet zo gemakkelijk als ik dacht maar ik ben samen met Sonja toch al een week hard aan het werken en het ziet er al een stuk beter uit.

De eerste 2 dagen ben ik bezig geweest met het terrein op te ruimen. Dus al de rommel die ik kon vinden; papier, plastic, sandalen, bakstenen, betonblokken, houten balken, een berg zand die tegen de muur stond, enz... Allemaal afgevoerd met een "Nepalese" kruiwagen, echt een vreselijk onding! Enorm log en onhandig, een van de wielen stond compleet scheef, je kon het ding niet eens vooruit duwen dus moest ik het achteruit sleuren. Een drol op wielen! Ik zal er wel ee foto van posten. Na afloop van de eerste dag had ik dus al enkele blijnen en lag het vel in reepjes van mijn vingers. Een beetje zoals Ferry zijn handen vroeger haha. (Sorry Ferry) Maar het gaf in ieder geval veel voldoening om bezig te zijn rond het weeshuis en alles op te knappen. De kinderen kwamen ook af en toe helpen, enorm schattig om 30 kindjes in de weer te zien met het verzamelen van al de rommel.

Op dag 3 hebben ik en Sonja geprobeerd de muur te kuisen met een staalborstel en water. Ik met 7 pleisters op mijn handen. Ging nogal moeizaam ahum. De laatste 3 dagen zijn we van 11 uur 's ochtends tot 4 uur s' middags steeds bezig geweest met het aanbrengen van enkele lagen witte verf-cement. Het begint er al goed uit te zien! Volgende week beginnen de kinderen dan met nieuwe tekeningen te schilderen op de muur. Ze zijn alvast razend enthousiast! De muur wordt verdeeld in stukken zodat we wat verschillende thema's kunnen maken. Ideen voor thema's zijn welkom! We dachten aan het alfabet, de jungle, de oceaan en een stuk waar de kinderen hun handafdruk en naam kunnen zetten. Nadien moet ik dan nog een soort bloemenperkje aanleggen en als al dat gedoe klaar is binnen enkele weken kan ik beginnen met het schilderen van de keuken hoeraa.

Ten tweede, een kindje is er in geslaagd zijn arm te breken. Wat nogal vreemde toestanden tot gevolg heeft. Normaal gezien betaalt RCDP voor de medische kosten als er iets gebeurd met de kinderen, maar enkel voor de weeskinderen. Het probleem is dat Gap, mijn favoriete kind, geen weeskind is maar de zoon van een van de kuisvrouwen. Dus betaalt RCDP niets. En zijn moeder verdient maar 1500 roepie (16.6 euro) per maand, dus ze kan de onkosten ook niet betalen. Vandaag zijn ze terug gekomen van het hospitaal en ze zegt dat ze 3500 roepie heeft moeten betalen, met geld dat ze heeft gekregen van haar volgende maandlonen en van haar familie. Dus tja, ik ben samen met Sonja gaan babbelen met de RCDP-baas in Rampur, maar ze blijven volhouden dat ze volgens de regels niets moeten betalen. Vreemde toestanden. Ik blijf in ieder geval volgen hoe het allemaal afloopt, desnoods haal ik mijn portefeuille wel boven.

Ten derde, om jullie een inzicht te verschaffen in de Nepalese cultuur; het Nepalese gedoe als een vrouw haar regels heeft.

Ze mag niet samen met de andere mensen aan tafel eten maar moet ergens apart op de grond zitten. Het bord met eten, of eender welk voorwep, wordt niet rechtstreeks aangegeven maar op de grond gezet zodat ze het kan pakken. Ze mag niet in de keuken komen, haar afwas moet ze zelf doen en apart houden van de andere borden. Lichamelijk contact met andere mensen is uit de boze! Op de eerste dag wordt haar lichaam ritueel gewassen. Als ze normaal gezien met andere mensen in bed slaapt moet ze op een matje op de grond slapen en nadien wordt de plaats waar ze heeft geslapen gereinigd. Enz.. Kortom, je lichaam wordt gedurende 4 dagen als onrein beschouwd en Blij dat ik geen vrouw ben ahum.

Verder kan ik nog melden dat ik vanaf 22 januari in Kathmandu ben voor een paar dagen. Ik moet mijn visum vernieuwen en samen met Mirte de familie de familie van Raj, onze Belgische Nepali-leraar, gaan bezoeken. Dus dan kan ik ook nieuwe foto's uploaden! Dit weekend ga ik ook Lumbini bezoeken, de geboorteplaats van Boeddha. Voor meer informatie, Google is uw vriend). Veel tempels enzo, wordt vast boeiend.

Tot zover mijn bericht, hopelijk stellen jullie het allemaal goed en tot de volgende!