Heyheyhey!
Het laatste hoofdstuk!Momenteel zit ik in Bangkok,mijn laatste volledige dag te verdoen met shoppen, rondhoppen en nog wat laatste dingen regelen. Even 10 dagen terug!
Na mijn vorige blog vanuit Vientiane, de hoofdstad van Laos, ben ik opnieuw Jef en Els tegengekomen (die 2 Belgen die ik al eerder had ontmoet bij de 4000 islands). Die zaten uiteraard weer in hetzelfde hotel als mij hehe. Na wat gevulde kikkers en Laotiaanse pinten hebben we dan maar besloten een einde te maken aan al die toevalligheden en voor een tijdje samen verder te reizen.
Na Vientiane zijn we verder gereisd naar Vang Vieng, een stadje dat vooral bekend staat om "tubing". Het concept van tubing: gezeten in de binnenband van een tractor ronddobberen op een rivier, terwijl bars aan de oever je met lasso's en stokken proberen op te vissen zodat je iets drinkt bij hen voor je verder drijft. Maar helaas! We hebben het niet kunnen proberen omdat het te gevaarlijk was geworden door het regenseizoen. Vlak voordat we arriveerden was er een meisje verdronken dus hebben ze tubing voor een tijdje afgeschafd. En het was ook echt wel gevaarlijk op die rivier. Het regende zoveel dat er tijdens ons verblijf 4 bungalows van ons guesthouse in de rivier zijn gestort door een grondverschuiving. En 2 grote houten bruggen zijn meegesleurd door de stroming... Misschien toch niet de moment om rond te dobberen in een rubberen bandje. Dus in plaats daarvan hebben we dan maar wat tochtjes door de jungles gemaakt en Friends en Family Guy gezien in de TV-bars.
Na Vang Vieng was Luang Prabang aan de beurt, een oude hoofdstad die bekend staat om haar mooie tempels. Wegens algemene tempelitis hebben we de tempels maar gelaten voor wat het was. Dan maar een beetje door de stad wandelen, es een massage proberen en de nachtmarkt bekijken. Omdat er in heel Laos een avondklok is ingesteld om 11.30 sluiten alle cafes dan. Maar in Luang Prabang is er 1 plaats die blijkbaar de avondklok heeft omzeild, de lokale bowlingzaal. Dus tussen 12 en 3 uur 's nachts zit het daar vol met dronken jongeren die proberen te bowlen. Waaronder wij hehe. En ik heb gewonnen van 9 andere zatlappen hoeraa! Bowlen gaat gewoon makkelijker als je de pins dubbel ziet. Na 5 dagen pret met Jef en Els heb ik dan afscheid genomen en ben ik aan een 2-daagse bootreis op de Mekong begonnen, richting Thailand. Mensen die Jef en Els kenden zaten op dezelfde boot, dus ik had al onmiddelijk nieuw gezelschap van 3 Belgen hoeraa. En onderweg op den boot was het wel heel mooi natuurlijk, tussen de jungle en de heuvels enzo.
Na 2 dagen op de boot en een halve dag op bus zijn we dan aangekomen in het noorden van Thailand, in Chiang Mai. Daar zijn ze dan de volgende dag begonnen aan 1.5 dag mediteren in een Boeddhistisch klooster. Dus iedereen een te groot wit pakje aan, even wat instructies en dan maar proberen te mediteren. Ik denk dat het bij Boeddhisme de bedoeling is je emoties te bedwingen, onnodige gedachten vermijden en dingen niet te analyseren maar te aanvaarden. Wat me niet zo best lukt ahem. We moesten onze ogen sluiten en proberen aan niets te denken. Gewoon ons op onze ademhaling concentreren. Soms lukte het wel hoor maar ik denk toch niet dat er een carriere als monnik voor me is weg gelegd. Dagdromem is zo ongeveer een hobbie voor mij, dus als ik mijn ogen sloot begon ik de helft van den tijd te denken en te dromen, of ik viel gewoon doodleuk in slaap haha.
Na wederom een afscheid heb ik een nachtbus richting Bangkok genomen en hier zit ik nu. Morgen vertrek ik naar huis en dan zit mijn reis van 8 maanden erop. Als je op zoek bent naar een melige conclusie moet ik je teleurstellen. Laten we gewoon zeggen dat ik me 8 maanden geweldig heb geamuseerd en dat ik het allemaal opnieuw zou doen.
Maar nu heb ik gewoon zin om mijn familie en vrienden terug te zien!
Dus slacht het vetgemeste kalf almaar, de verloren zoon keert terug! En gelieve het kalf te serveren met een belachelijke hoeveelheid fritten. Ik kan geen rijst meer zien!!! Overmorgen sta ik er terug. Bruiner, blonder, armer, rijker...
Tot sebiet!!!!
maandag 28 juli 2008
woensdag 16 juli 2008
Laos!
Heyhey!
Tis ondertussen al dag 227 van mijn reis en dus ben ik in minder als 2 weken al thuis!
De voorbije week heb ik Laos verkend ende goedgekeurd. De eerste stop was Don Khet, een van de "4000 islands' vlakbij de Cambodjaanse grens. De Mekong rivier heeft in deze streek een breedte van 14 kilometer en is gevuld met 4000 eilandjes (ongeveer he). Dus ben ik samen met een Amerikaanse en 2 Belgen geland op een van de eilandjes en heb ik me zo een bungalow van 2 dollar veroverd. Don Khet is via een brug verbonden met Don Khon en er loopt een spoorweg over deze 2 eilanden, het enige stukje spoorweg in heel Laos, gebouwd door de Fransen. Wat een beetje stom overkomt op 2 eialndjes van een zakdoek groot. Ik ben er 2 dagen gebleven en heb vooral wat rond gewandeld, watervallen bekeken en mijn hangmat beter leren kennen. Oh, en ik ben samen met de andere Belg de Mekong over gezwommen! De stroming hadden we een beetje onderschat, maar tis gelukt en het was leutig! Wel een lens verloren in de Mekong merde,
Na de eilandjes ben ik naar Champasack vetrokken, waar er een Angkoriaanse tempel te bezichten valt. 's Morgens ben ik met het fietske naar de tempel vertrokken met de bedoeling de zonsopgang te zien maar die heb ik een beetje gemist. Het was toch verder fietsen als gedacht hum. Maar wel gratis binnen geraakt via een zij-ingang! Na een initiele 'What the fuck...' bleek de tempel toch de moeite te zijn en het was vooral leuk dat ik de enige toerist ginder was. One on one time with an Angkorian temple hurray.
Tegen 's middags mijn spreekwoordelijke valiezen gepakt en via een moto, een ferry, een bus een een mini-van tot in Pakse geraakt. Vanwaar ik dan weer de nachtbus tot in Vientiane, de hoofdstad van Laos, heb genomen. De nachtbus was nog wel grappig. Ik moest mijn bed delen met 3 andere mensen en nee, het waren geen mooie vrouwen. Gelukkig ben ik niet in lepeltjeshouding wakker geworden naast die oude kerel haha. Nu zit ik dus i Vientiane. Morgen ga ik naar Vang Vieng waar ik kan 'tuben' (uitleg volgt later) en rotsklimmen.
Alrighty, tot de volgende!!
Tis ondertussen al dag 227 van mijn reis en dus ben ik in minder als 2 weken al thuis!
De voorbije week heb ik Laos verkend ende goedgekeurd. De eerste stop was Don Khet, een van de "4000 islands' vlakbij de Cambodjaanse grens. De Mekong rivier heeft in deze streek een breedte van 14 kilometer en is gevuld met 4000 eilandjes (ongeveer he). Dus ben ik samen met een Amerikaanse en 2 Belgen geland op een van de eilandjes en heb ik me zo een bungalow van 2 dollar veroverd. Don Khet is via een brug verbonden met Don Khon en er loopt een spoorweg over deze 2 eilanden, het enige stukje spoorweg in heel Laos, gebouwd door de Fransen. Wat een beetje stom overkomt op 2 eialndjes van een zakdoek groot. Ik ben er 2 dagen gebleven en heb vooral wat rond gewandeld, watervallen bekeken en mijn hangmat beter leren kennen. Oh, en ik ben samen met de andere Belg de Mekong over gezwommen! De stroming hadden we een beetje onderschat, maar tis gelukt en het was leutig! Wel een lens verloren in de Mekong merde,
Na de eilandjes ben ik naar Champasack vetrokken, waar er een Angkoriaanse tempel te bezichten valt. 's Morgens ben ik met het fietske naar de tempel vertrokken met de bedoeling de zonsopgang te zien maar die heb ik een beetje gemist. Het was toch verder fietsen als gedacht hum. Maar wel gratis binnen geraakt via een zij-ingang! Na een initiele 'What the fuck...' bleek de tempel toch de moeite te zijn en het was vooral leuk dat ik de enige toerist ginder was. One on one time with an Angkorian temple hurray.
Tegen 's middags mijn spreekwoordelijke valiezen gepakt en via een moto, een ferry, een bus een een mini-van tot in Pakse geraakt. Vanwaar ik dan weer de nachtbus tot in Vientiane, de hoofdstad van Laos, heb genomen. De nachtbus was nog wel grappig. Ik moest mijn bed delen met 3 andere mensen en nee, het waren geen mooie vrouwen. Gelukkig ben ik niet in lepeltjeshouding wakker geworden naast die oude kerel haha. Nu zit ik dus i Vientiane. Morgen ga ik naar Vang Vieng waar ik kan 'tuben' (uitleg volgt later) en rotsklimmen.
Alrighty, tot de volgende!!
dinsdag 15 juli 2008
Byebye Cambodja!
Heyhey!
Ik sta weer 2 weken achter met de berichtgeving, maar hier komt ie dan!
Na de vorige blog ben ik nog ongeveer een weekje in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, gebleven. De eerste dagen nog samen met Veerle, daarna in mijn uppie. Veerle haar vakantie zat er vorige week op dus die zit ondertussen al terug thuis chocolade te eten. ;)
Van alle dingen die ik in Phnom Pemh heb gezien (en geloof me, das een heleboel) was het S.21 musuem het indrukwekkendste. Deze voormalige school is tijdens het Khmer Rouge regime omgevormd tot een ondervragings- en foltercentrum. Tienduizenden mensen zijn hier gepasseerd tijdens de 3 jaren dat het regime duurde. Je kan nu door de schoollokalen wandelen waar alles nog is gelaten zoals het werd aangetroffen door het Vietnamese leger. En er is een grote fototentoonstelling met honderden foto's van de mensen die ondervraagd zijn en later hier of op de Killing Fields zijn vermoord. Verder ook nog heel veel informatie over het regime van Pol Pot. Erg ontstellend allemaal.
Maar goed, nadat Veerle was vetrokken heb ik nog enkele dagen in Phnom Penh door gebracht, wachtend op mijn visum voor Laos. Best wel een beetje vreemd om zo plots in je eentje te zijn. Daar sta je dan, in je uppie, in een of andere Aziatische hoofdstad. De voorbije 7 maanden was ik altijd omringd door andere vrijwilligers, mensen vam mijn organisatie, ... Maar bon, na ongeveer 2 daagjes van niet goed weten wat met mezelf aan te vangen was ik terug in orde hoor. En geen zorgen, in je eentje reizen is niet zo angstaanjagend als het lijkt, ik heb ondertussen al een heleboel tof volk leren kennen.
Phnom Penh is best een aangename stad. Tis er fijn om rond te wandelen en er is een heleboel te zien en te doen. Tuurlijk, om de 5 minuten wordt je wel aangesproken door een kind dat je boeken wilt verkopen. Ook constant te horen "Hey man, you want tuk-tuk? Cheap Cheap" of "You want moto?". Werkt best wel op de zenuwen op een mindere dag. En mensen in een rolstoel rijden net niet over je tenen om je aandacht te trekken! Als het wat donkerder wordt, bieden ze je natuurlijk maruhuana, skank, cocaine, heroine, opium, ... enzovoort aan. Begint een beetje op "Fear and Loathing Phnom Penh" te lijken. Oh, en in zowat elk restaurant staat er "Happy pizza" en "Happy shake" op het menu. Nee, dat betekent niet dat er extra stukjes ananas op je pizza zitten. Eerder paddestoelen en/marihuana. Ik kan me best inbeelden dat er onschuldige zielen niet snappen waarom ze plots roze oliafntjes zien.
Na Phnom Penh ben ik naar het Noorden van Cambodja getrokken, naar Ban Lung. Dus 12 uur op een bus over een hobbelweg, mijn kont heeft het me nog steeds niet vergeven haha. Vooral het laatste stuk was door de moesson veranderd in een modderfestijn. Anyway, ik ben heelhuids aangekomen in Ban Lung en ben de volgende dag op verkenning getrokken. Samen met een gids op een motortje langs 3 watervallen, een meer in een vulkanische krater (zalig zwemmen!), een etnisch dorp (de inwonders waren blijkbaar ergens anders etnisch aan het doen, compleet verlaten merde), een Boeddha standbeeld (ik heb het zo stilaan wel gehad met standbeelden, tempels en watervallen) en een rubberfabriek. We zijn een paar keer bijna onderuit gegaan in de modder maar het bleef allemaal grappig)
En dan richting Laos hoeraa!! Nog es 12 uur op de bus, maar nog wel te doen. En mijn Cambodjaanse buurvrouw op de bus heeft me getracteerd! Ze is 2 keer bij een pauze uit de bus gestapt om wat eten voor me te kopen, ik moet er te mager uit zien ofzo. Lief menske.
Ik sta weer 2 weken achter met de berichtgeving, maar hier komt ie dan!
Na de vorige blog ben ik nog ongeveer een weekje in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, gebleven. De eerste dagen nog samen met Veerle, daarna in mijn uppie. Veerle haar vakantie zat er vorige week op dus die zit ondertussen al terug thuis chocolade te eten. ;)
Van alle dingen die ik in Phnom Pemh heb gezien (en geloof me, das een heleboel) was het S.21 musuem het indrukwekkendste. Deze voormalige school is tijdens het Khmer Rouge regime omgevormd tot een ondervragings- en foltercentrum. Tienduizenden mensen zijn hier gepasseerd tijdens de 3 jaren dat het regime duurde. Je kan nu door de schoollokalen wandelen waar alles nog is gelaten zoals het werd aangetroffen door het Vietnamese leger. En er is een grote fototentoonstelling met honderden foto's van de mensen die ondervraagd zijn en later hier of op de Killing Fields zijn vermoord. Verder ook nog heel veel informatie over het regime van Pol Pot. Erg ontstellend allemaal.
Maar goed, nadat Veerle was vetrokken heb ik nog enkele dagen in Phnom Penh door gebracht, wachtend op mijn visum voor Laos. Best wel een beetje vreemd om zo plots in je eentje te zijn. Daar sta je dan, in je uppie, in een of andere Aziatische hoofdstad. De voorbije 7 maanden was ik altijd omringd door andere vrijwilligers, mensen vam mijn organisatie, ... Maar bon, na ongeveer 2 daagjes van niet goed weten wat met mezelf aan te vangen was ik terug in orde hoor. En geen zorgen, in je eentje reizen is niet zo angstaanjagend als het lijkt, ik heb ondertussen al een heleboel tof volk leren kennen.
Phnom Penh is best een aangename stad. Tis er fijn om rond te wandelen en er is een heleboel te zien en te doen. Tuurlijk, om de 5 minuten wordt je wel aangesproken door een kind dat je boeken wilt verkopen. Ook constant te horen "Hey man, you want tuk-tuk? Cheap Cheap" of "You want moto?". Werkt best wel op de zenuwen op een mindere dag. En mensen in een rolstoel rijden net niet over je tenen om je aandacht te trekken! Als het wat donkerder wordt, bieden ze je natuurlijk maruhuana, skank, cocaine, heroine, opium, ... enzovoort aan. Begint een beetje op "Fear and Loathing Phnom Penh" te lijken. Oh, en in zowat elk restaurant staat er "Happy pizza" en "Happy shake" op het menu. Nee, dat betekent niet dat er extra stukjes ananas op je pizza zitten. Eerder paddestoelen en/marihuana. Ik kan me best inbeelden dat er onschuldige zielen niet snappen waarom ze plots roze oliafntjes zien.
Na Phnom Penh ben ik naar het Noorden van Cambodja getrokken, naar Ban Lung. Dus 12 uur op een bus over een hobbelweg, mijn kont heeft het me nog steeds niet vergeven haha. Vooral het laatste stuk was door de moesson veranderd in een modderfestijn. Anyway, ik ben heelhuids aangekomen in Ban Lung en ben de volgende dag op verkenning getrokken. Samen met een gids op een motortje langs 3 watervallen, een meer in een vulkanische krater (zalig zwemmen!), een etnisch dorp (de inwonders waren blijkbaar ergens anders etnisch aan het doen, compleet verlaten merde), een Boeddha standbeeld (ik heb het zo stilaan wel gehad met standbeelden, tempels en watervallen) en een rubberfabriek. We zijn een paar keer bijna onderuit gegaan in de modder maar het bleef allemaal grappig)
En dan richting Laos hoeraa!! Nog es 12 uur op de bus, maar nog wel te doen. En mijn Cambodjaanse buurvrouw op de bus heeft me getracteerd! Ze is 2 keer bij een pauze uit de bus gestapt om wat eten voor me te kopen, ik moet er te mager uit zien ofzo. Lief menske.
donderdag 3 juli 2008
Cambodge...douze points!
Heyheyhey!
Tis weeral 2 weken geleden dat ik nog wat geschreven heb, dus even wat bijwerken!
Na de laatste blog zijn we eerst nog 2 dagen in Bangkok gebleven. We hebben zo een georganiseerde uitstap van 1 dagje gedaan met een bezoek aan een drijvende markt (nogal toeristisch), de brug over de Kwai rivier (zoals in de film!) en de "tijger tempel" waar je een tijger kan knuffelen. Veerle is in haar kont gebeten door nen kleine tijger!
De volgende dag dan de bustocht naar Siem Reap, de stad naast Angkor Wat. Wederom van 's morgens tot 's avonds op een bus, een taxi (die is stil gevallen onderweg) en een bus maar we zijn er uiteindelijk toch geraakt.
De eerste indrukken van Cambodja: tis er een stuk armer als in Thailand. De steden waar alle toeristen langskomen (Siem Reap, Phnom Penh en Sihanouk Ville) zijn wel modern, maar onderweg door het land zie je vooral rijstvelden en huttekes. En de wegen trekken op niet veel. Tis er ook wel aan te merken dat dit land vroeger een Franse kolonie was. Koloniale gebouwen, restaurants en hotels met franse namen, .. En bij de busstanden staan ze te zwaaien met stokbrood en "La vache qui rit" (serieus!, zo grappig om te zien!). De Amerikaanse dollar is hier almachtig, hun eigen munteenheid (4000 real = 1 $) wordt ook wel gebruikt maar de meeste prijzen staan in dollars. Tis hier gelukkig wel terug goedkoop, voor 2 dollar kunnen we blijven slapen, voor 3 dollar kun je wat eten en drinken. Cambodjaans (Khmer) eten is trouwens fantastisch! (Alhoewel ik octopus op een stokje afraad) Het begint hier eerder op een culinaire rondreis te lijken haha. Hum, wat nog... Net als in Thailand terug veel sekstoeristen. Oude en niet zo oude kerels die met een jonge Cambodjaanse naast hen paraderen. Een voorbeeld van een van die kerels, geweldig t-shirt hoor.
Maar hey, de reden waarom we naar Siem Reap zijn gekomen: het Angkor tempel complex! Gewoon Angkor Wat zeggen is niet echt correct. Angkor Wat is maar een van de tempels in het complex van 40 vierkante kilometer, er zijn dus nog massa's tempels, vijvers en paleizen rond. We hebben maar een 3-dagen pas gekocht zodat we rustig konden rondwandelen. 2 dagen op ons eigen wat rondgefietst en 1 dag met een gids. Echt ongelofelijk allemaal. Angkor Wat is inderdaad indrukwekkend! Het is een gigantische tempelstad met een soort slotgracht er rond. Schitterende bas reliefs op de muren, ongelofelijk architectuur, ... Ach ja, je moet de fotos maar bekijken. Tis moeilijk uit te leggen. Ook Angkor Tom met de Bayon tempel is dik de moeite. Tis er ook eentje dat ik van de postkaartjes herkende. Die tempel met al die grote gezichten. Blijkt dat er 54 torens staan (voor de 54 provincies van Cambodja toen) en elke toren heeft 4 lachende gezichten. 4 verschillende glimlachen voor verschillende gevoelens uit te beelden!). Zaligen tempel! Ook Ta Phrom was ongelofelijk. Dien tempel hadden ze nog in zijn oorspronkelijke staat gelaten, dus zoals ie ontdekt is geweest. Overal gigantische bomen die door tempelmuren breken enzo...
Fotos van Angkor en de andere tempels hier ende hier
Nog in Siem Reap hebben we een drijvend dorp bezocht... met een drijvende hoofdstraat, 2 kerken, een paar scholen en een basketbalveld (!)...alles dobberend op de rivier. Best boeiend. Er zijn 6000 inwoners, meestal arme vissers die zich geen huis kunnen veroorloven en dus op zo'n woonboot wonen, terwijl er toeristen langsvaren.
Na Siem Reap zijn we met de bus naar Sihanouk Ville vertrokken, een naar de voormalige koning genoemde stad aan de kust. Waar we vooral aan het strand hebben gelegen eerlijk gezegd. Best wel een enorm vreemd strand hoor. Letterlijk om de minuut kwam er wel iemand langs bij ons. Kindjes met armbandjes om te verkopen, kinderen om je lege blikje op te halen, vrouwen met fruitschotels of gebakken octopus op een stokje, vrouwen voor een manicure of een massage (ik heb me laten scheren en masseren op het strand jawel), slachtoffers van landmijnen die zich over strand slepen tot bij je strandstoel, vrouwend die komen zeggen dat ze HIV hebben, ... beetje hallucinant na een tijdje. En mijn ipod is gepikt door 2 van die rotzakjes! Eentje was aan het babbelen met Veerle, terwijl nummer 2 achter haar rug er met mijn ipod vandoor ging. Dikke merde! Dus moet ik nog 1 maand verder zonder muziek...
Momenteel zitten we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Binnen 3 dagen gaat Veerle terug naar Bangkok en dan naar Belgie, terwijl ik naar het Noorden van Cambodja trek en nadien naar Laos. Na 10 dagen Laos ga ik terug naar Noord Thailand en dan terug naar huis. Yup, naar huis. Nog 4 weken en ik ben er terug!
Tot de volgende!
P.S. Enorm veel Cambodjaanse vrouwen lopen hier overdag rond in hun pyjama. Komen ze net terug van een pyjama feestje? Als ik meer weet laat ik het jullie wel weten.
Tis weeral 2 weken geleden dat ik nog wat geschreven heb, dus even wat bijwerken!
Na de laatste blog zijn we eerst nog 2 dagen in Bangkok gebleven. We hebben zo een georganiseerde uitstap van 1 dagje gedaan met een bezoek aan een drijvende markt (nogal toeristisch), de brug over de Kwai rivier (zoals in de film!) en de "tijger tempel" waar je een tijger kan knuffelen. Veerle is in haar kont gebeten door nen kleine tijger!
De volgende dag dan de bustocht naar Siem Reap, de stad naast Angkor Wat. Wederom van 's morgens tot 's avonds op een bus, een taxi (die is stil gevallen onderweg) en een bus maar we zijn er uiteindelijk toch geraakt.
De eerste indrukken van Cambodja: tis er een stuk armer als in Thailand. De steden waar alle toeristen langskomen (Siem Reap, Phnom Penh en Sihanouk Ville) zijn wel modern, maar onderweg door het land zie je vooral rijstvelden en huttekes. En de wegen trekken op niet veel. Tis er ook wel aan te merken dat dit land vroeger een Franse kolonie was. Koloniale gebouwen, restaurants en hotels met franse namen, .. En bij de busstanden staan ze te zwaaien met stokbrood en "La vache qui rit" (serieus!, zo grappig om te zien!). De Amerikaanse dollar is hier almachtig, hun eigen munteenheid (4000 real = 1 $) wordt ook wel gebruikt maar de meeste prijzen staan in dollars. Tis hier gelukkig wel terug goedkoop, voor 2 dollar kunnen we blijven slapen, voor 3 dollar kun je wat eten en drinken. Cambodjaans (Khmer) eten is trouwens fantastisch! (Alhoewel ik octopus op een stokje afraad) Het begint hier eerder op een culinaire rondreis te lijken haha. Hum, wat nog... Net als in Thailand terug veel sekstoeristen. Oude en niet zo oude kerels die met een jonge Cambodjaanse naast hen paraderen. Een voorbeeld van een van die kerels, geweldig t-shirt hoor.
Maar hey, de reden waarom we naar Siem Reap zijn gekomen: het Angkor tempel complex! Gewoon Angkor Wat zeggen is niet echt correct. Angkor Wat is maar een van de tempels in het complex van 40 vierkante kilometer, er zijn dus nog massa's tempels, vijvers en paleizen rond. We hebben maar een 3-dagen pas gekocht zodat we rustig konden rondwandelen. 2 dagen op ons eigen wat rondgefietst en 1 dag met een gids. Echt ongelofelijk allemaal. Angkor Wat is inderdaad indrukwekkend! Het is een gigantische tempelstad met een soort slotgracht er rond. Schitterende bas reliefs op de muren, ongelofelijk architectuur, ... Ach ja, je moet de fotos maar bekijken. Tis moeilijk uit te leggen. Ook Angkor Tom met de Bayon tempel is dik de moeite. Tis er ook eentje dat ik van de postkaartjes herkende. Die tempel met al die grote gezichten. Blijkt dat er 54 torens staan (voor de 54 provincies van Cambodja toen) en elke toren heeft 4 lachende gezichten. 4 verschillende glimlachen voor verschillende gevoelens uit te beelden!). Zaligen tempel! Ook Ta Phrom was ongelofelijk. Dien tempel hadden ze nog in zijn oorspronkelijke staat gelaten, dus zoals ie ontdekt is geweest. Overal gigantische bomen die door tempelmuren breken enzo...
Fotos van Angkor en de andere tempels hier ende hier
Nog in Siem Reap hebben we een drijvend dorp bezocht... met een drijvende hoofdstraat, 2 kerken, een paar scholen en een basketbalveld (!)...alles dobberend op de rivier. Best boeiend. Er zijn 6000 inwoners, meestal arme vissers die zich geen huis kunnen veroorloven en dus op zo'n woonboot wonen, terwijl er toeristen langsvaren.
Na Siem Reap zijn we met de bus naar Sihanouk Ville vertrokken, een naar de voormalige koning genoemde stad aan de kust. Waar we vooral aan het strand hebben gelegen eerlijk gezegd. Best wel een enorm vreemd strand hoor. Letterlijk om de minuut kwam er wel iemand langs bij ons. Kindjes met armbandjes om te verkopen, kinderen om je lege blikje op te halen, vrouwen met fruitschotels of gebakken octopus op een stokje, vrouwen voor een manicure of een massage (ik heb me laten scheren en masseren op het strand jawel), slachtoffers van landmijnen die zich over strand slepen tot bij je strandstoel, vrouwend die komen zeggen dat ze HIV hebben, ... beetje hallucinant na een tijdje. En mijn ipod is gepikt door 2 van die rotzakjes! Eentje was aan het babbelen met Veerle, terwijl nummer 2 achter haar rug er met mijn ipod vandoor ging. Dikke merde! Dus moet ik nog 1 maand verder zonder muziek...
Momenteel zitten we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Binnen 3 dagen gaat Veerle terug naar Bangkok en dan naar Belgie, terwijl ik naar het Noorden van Cambodja trek en nadien naar Laos. Na 10 dagen Laos ga ik terug naar Noord Thailand en dan terug naar huis. Yup, naar huis. Nog 4 weken en ik ben er terug!
Tot de volgende!
P.S. Enorm veel Cambodjaanse vrouwen lopen hier overdag rond in hun pyjama. Komen ze net terug van een pyjama feestje? Als ik meer weet laat ik het jullie wel weten.
zondag 29 juni 2008
zaterdag 21 juni 2008
Nieuwe fotokes van Thailand!
Van o.a. de floating market, de brug over de rivier Kwai (van de film!) en van de Tiger Temple.
Alhier!
vrijdag 20 juni 2008
Green cully!
Heyheyhey!
Ik ben sinds vannacht terug in Bangkok na 2 weekjes op de tropische eilanden. Was nice! Even samenvatten!
Nog over de laatste dagen die we in Bangkok hebben doorgebracht voor we naar Ko Thao zijn vertrokken... Ehm, wat hebben we nog allemaal uitgestoken? Ik heb es een Thaise massage geprobeerd! Een uur lang bewerkt door een lief oud vrouwtje dat niet bang was haar ellebogen en knieen in mijn lijf te planten. Best wel pijnlijk af en toe, maar het deed deugd. Verder nog een heleboel tempeljes bezocht, ze hebben hier belachelijk veel Boedhas in alle kleuren en maten. De fotokes staan op Facebook! We hebben ook nog een georganiseerd fietstochtje gedaan door de achterbuurten van Bangkok, wat echteg leuk was. Een meisje dat bij mij in het weeshuis heeft gewerkt was ook in Thailand dus daar hebben nog een avondje mee afgesproken.
Zo 2 weken na datum nog alles opschrijven is ietwat moeilijk, dus ik zal het maar op hoogtepunten en indrukken houden, volzinnen gaan er niet meer inzitten.
Ze verkopen fantastisch eten op straat, hoeraa voor Thais eten met stokjes! En yup, Thaise mensen hebben wel degelijk last om de 'r' uit te spreken. Dus ze hebben het over 'gleen cully with flied lice' enzo. De eerste keren heb ik er hard mee gelachen maar ik kan me al inhouden tegenwoordig. Nog dingen die anders zijn hier, eten met stokjes. Beetje oefenen in het begin maar begint al te lukken haha. Oh, en het zijn hier overal van die schuifdeuren wat me in de war brengt, ik ben er al een paar keer tegen gelopen ahum.
Na een dag of 4 hebben Veerle en ik Bangkok verlaten en zijn met met de bus en de boot naar een tropische eilandje vertrokken. We zijn een week op Koh Tao gebleven waar een 4-daagse duikcursus hebben gevolgd. Dus nu heb ik mijn Open Water Dive diploma! Ginder duiken was echt fantastisch! Tis een van de beste plekken om te duiken ter wereld, met kristalhelder water, koralen, tropische viskes.... Op 18 meter onder de zeespiegel een beetje over de bodem vissen achterna huppen, tis geweldig leuk. Voor de rest van de week zijn we nog wat gaan snorkelen en hebben we ons op belachelijk mooie tropische stranden gelegd. Met een cocktail met zo een klein parapluutje. :)
Next stop, Kho Phanyan. Wederom een tropisch eiland, maar het is beroemd om de full moon feestjes die er elke maand worden gehouden. De dagen voor het feestje zijn we nog es een dag gaan duiken, weeral zalig. Verder zo een beetje het eiland verkend en op het strand gelegen. Ok, vooral op het strand gelegen.
Het Full Moon feestje zelf dan. Best wel indrukwekkend. Tienduizend mensen die naar het strand komen om er de hele nacht te dansen en te drinken. Cocktails worden er per emmertje verkocht ahum. Het grappigste was nog dat er veel mensen van zattigheid int slaap vielen op het strand. Veerle en ik hebben er een stuk of 10 compleet ingegraven! En versierd met rietjes en lege flessen! Na enkele uren op het strand te slapen zijn we dan 's morgens terug naar Bangkok vertrokken. 18 uur op den boot en de bus hoeraa!
Dus nu even 2 dagen in Bangkok en dan overmorgen naar Cambodja, ik kijk er zo hard naar uit. Angkor Wat!!! Morgen doen we een daguitstapje met als activiteiten een drijvende markt, tijgers knuffelen en een bezoek aan de brug over de Kwai rivier (die van de film!)
Wat kan ik verder nog melden? Ehm, ik ben al redelijk bruin geworden. Nu ja, voor zo ver ik bruin kan worden. En ik sta vol met wondjes. Aan mijn voeten van het koraal in zee, en aan mijn hand omdat wegens gebroken zand toen we iemand aan het ingraven waren...
Oh, en ik heb een ticket naar huis geboekt! 30 juli kom ik 's morgen aan in Parijs en dan ben ik tegen 's avonds terug in Kalmthout. Begin al maar een kalf vet te mesten, uw zoon komt terug naar huis! En een grote friet met stoofvlees saus!!!!
Fotokes hier en hier
vrijdag 13 juni 2008
Heyhey!
Even laten weten dat ik nog leef! Int kort, tis hier allemaal geweldig maar omdat ik op een tropisch eiland zit vragen ze een pak meer geld voor even op het internet te kunnen. Dus als ik vanaf den 20ste terug in bangkok zit, zal ik uitgebreid mails beantwoorden, bloggen en fotos uploaden.
Tropische groeten! En veel geluk met jullie examens en op de werkvloer! :)
Even laten weten dat ik nog leef! Int kort, tis hier allemaal geweldig maar omdat ik op een tropisch eiland zit vragen ze een pak meer geld voor even op het internet te kunnen. Dus als ik vanaf den 20ste terug in bangkok zit, zal ik uitgebreid mails beantwoorden, bloggen en fotos uploaden.
Tropische groeten! En veel geluk met jullie examens en op de werkvloer! :)
maandag 2 juni 2008
Thailand!
Hoihoihoi!
Ik ben aangekomen in Thailand! Wederom niet verdwaald en niks kwijt gespeeld, sterk bezig! Zondag hebben Veerle en ik afscheid genomen van de mensen van RCDP en dan richting luchthaven. We hebben zelf eerste klas kunnen vliegen omdat er te weinig volk op de vlieger zat. Is nice! Oh, en toen ze me fouilleerden in de luchthaven hebben ze zelf mijn haar gecontroleerd! De 3 weeskinderen die ik daar had verstopt hebben ze gelukkig niet gevonden.
Na een tussenstop in Bangladesh (HEET!!) zijn we dan 's avonds aangekomen in Bangkok. Best wel een enorm verschil met Kathmandu. Tis er allemaal veel moderner en groter en toeristischer. Toch wel even wennen. En ik snap ook niet wat die sekstoeristen bzield, Thaise vrouwen zijn lelijk man. Geef mij maar de Nepalese vrouwen. In Nepal hebben ze ook een pak meer kleren aan, hier zie je overal mini-rokjes en naalhakken. Maar bon, we zitten in de toeristenbuurt dus er zijn gewoon veel prostituees, regelamtig zie je ook zo een blanke toerist met zijn Thaise vriendin paraderen.
Hmmm. wat valt er nog te melden... Thais eten is wel lekker. De koning is waanzinnig populair, blijkbaar is ie ook de langstregerende vorst van de wereld. Cocktails worden per emmertje verkocht. Er lopen veel freaks (Thais en westers) rond over de straten. De dikke oude man zonder t-shirt, met zo'n koplamp op zijn hoofd, met een superman-short en rijdend op een gemotoriseerde step.. die wint voorlopig. Oh, en een kamer is 250 bhaat (65 bhaat is 1 euro) voor 2 personen, exclusief prostituee.
Meer indrukken volgen later!
PS: Oh, en Veerle was in India een Hollander tegen gekomen die rond de wereld aan het fietsen is. Hij is nadien naar Kathmandu gefietst waar ik hem heb rondgeleid. En nu zijn we hem toevallig hier in Bangkok terug tegen het lijf gelopen! De wereld is een zakdoek groot.
Ik ben aangekomen in Thailand! Wederom niet verdwaald en niks kwijt gespeeld, sterk bezig! Zondag hebben Veerle en ik afscheid genomen van de mensen van RCDP en dan richting luchthaven. We hebben zelf eerste klas kunnen vliegen omdat er te weinig volk op de vlieger zat. Is nice! Oh, en toen ze me fouilleerden in de luchthaven hebben ze zelf mijn haar gecontroleerd! De 3 weeskinderen die ik daar had verstopt hebben ze gelukkig niet gevonden.
Na een tussenstop in Bangladesh (HEET!!) zijn we dan 's avonds aangekomen in Bangkok. Best wel een enorm verschil met Kathmandu. Tis er allemaal veel moderner en groter en toeristischer. Toch wel even wennen. En ik snap ook niet wat die sekstoeristen bzield, Thaise vrouwen zijn lelijk man. Geef mij maar de Nepalese vrouwen. In Nepal hebben ze ook een pak meer kleren aan, hier zie je overal mini-rokjes en naalhakken. Maar bon, we zitten in de toeristenbuurt dus er zijn gewoon veel prostituees, regelamtig zie je ook zo een blanke toerist met zijn Thaise vriendin paraderen.
Hmmm. wat valt er nog te melden... Thais eten is wel lekker. De koning is waanzinnig populair, blijkbaar is ie ook de langstregerende vorst van de wereld. Cocktails worden per emmertje verkocht. Er lopen veel freaks (Thais en westers) rond over de straten. De dikke oude man zonder t-shirt, met zo'n koplamp op zijn hoofd, met een superman-short en rijdend op een gemotoriseerde step.. die wint voorlopig. Oh, en een kamer is 250 bhaat (65 bhaat is 1 euro) voor 2 personen, exclusief prostituee.
Meer indrukken volgen later!
PS: Oh, en Veerle was in India een Hollander tegen gekomen die rond de wereld aan het fietsen is. Hij is nadien naar Kathmandu gefietst waar ik hem heb rondgeleid. En nu zijn we hem toevallig hier in Bangkok terug tegen het lijf gelopen! De wereld is een zakdoek groot.
zondag 1 juni 2008
Laatste dag weeshuis
Hoihoihoi!
Even een laatste verslagje over mijn laatste dag in het weeshuis in Swayambu. Normaal gezien ging ik nog wat prostituees interviewen die dag maar blijkbaar had de politie net een raid gehouden en waren een aantal van hen aangehouden. Dus het is niet kunnen doorgaan, oh well. Verder ben ik met mijn klein mannen naar Swayambunath (Monkey Temple) gewandeld. Tempels die op de top van een heuvel liggen en kinderen in een rolstoel, tis niet zo'n geweldige combinatie haha. Anyway, we hebben de rolstoeltjes naar boven geduwd via de asfaltweg en de laatste 10 minuten heb ik ze gedragen. Eerst Kamal helemaal naar boven gesleurd, toer rond de tempel, terug naar beneden, Monisha naar boven gesleurd, ditto. Ik denk wel dat ze het leuk vonden, het was de eerste keer dat ze de tempel van dichtbij zagen.
Nog wat rondgespeeld ginder en ijsjes gekocht voor heel de bende. Ikzelve heb geen ijsje gegeten uiteraard, 1 voedselvergiftiging was wel genoeg hoor.
In de loop van de dag begon het al wat moeilijk te worden. Ze hingen aan mijn armen en vonden dat ik nog een laatste nacht moest blijven enzo. Na mijn laatste dhaal-baat heb ik dan toch maar afscheid genomen. Iedereen een dikke knuffel gegeven, traditionele sjaals in ontvangst genomen. Er waren er een paar aan het huilen, maar ik kon me nog sterk houden. Tot ik afscheid moest nemen van Kamal.. Ik kwam echt heel goed overeen met dat ventje en toen ik hem zo ontroostbaar zag huilen, kon ik het ook niet meer aan. Dus heb ik een traan gelaten. Of eerder 3 emmers vol. Ok, ik heb zitten huilen als een klein meisje... En ik heb in geen 2 jaar gehuild. Man, ik zie die mannekes graag.. Ik ga absoluut mijn best doen om ze te blijven steunen en ervoor te zorgen dat ze een goede toekomst hebben. En dan binnen een paar jaar kom ik wel terug. Goh, wie weet kan Kamal dankzij fysiotherapie me dan wel tegemoet lopen, stel je voor...
Er is dus wel een soort plan om geld in te zamelen in Belgie voor diverse projecten hier in Nepal. Meer daarover later.
Tot de volgende!
Even een laatste verslagje over mijn laatste dag in het weeshuis in Swayambu. Normaal gezien ging ik nog wat prostituees interviewen die dag maar blijkbaar had de politie net een raid gehouden en waren een aantal van hen aangehouden. Dus het is niet kunnen doorgaan, oh well. Verder ben ik met mijn klein mannen naar Swayambunath (Monkey Temple) gewandeld. Tempels die op de top van een heuvel liggen en kinderen in een rolstoel, tis niet zo'n geweldige combinatie haha. Anyway, we hebben de rolstoeltjes naar boven geduwd via de asfaltweg en de laatste 10 minuten heb ik ze gedragen. Eerst Kamal helemaal naar boven gesleurd, toer rond de tempel, terug naar beneden, Monisha naar boven gesleurd, ditto. Ik denk wel dat ze het leuk vonden, het was de eerste keer dat ze de tempel van dichtbij zagen.
Nog wat rondgespeeld ginder en ijsjes gekocht voor heel de bende. Ikzelve heb geen ijsje gegeten uiteraard, 1 voedselvergiftiging was wel genoeg hoor.
In de loop van de dag begon het al wat moeilijk te worden. Ze hingen aan mijn armen en vonden dat ik nog een laatste nacht moest blijven enzo. Na mijn laatste dhaal-baat heb ik dan toch maar afscheid genomen. Iedereen een dikke knuffel gegeven, traditionele sjaals in ontvangst genomen. Er waren er een paar aan het huilen, maar ik kon me nog sterk houden. Tot ik afscheid moest nemen van Kamal.. Ik kwam echt heel goed overeen met dat ventje en toen ik hem zo ontroostbaar zag huilen, kon ik het ook niet meer aan. Dus heb ik een traan gelaten. Of eerder 3 emmers vol. Ok, ik heb zitten huilen als een klein meisje... En ik heb in geen 2 jaar gehuild. Man, ik zie die mannekes graag.. Ik ga absoluut mijn best doen om ze te blijven steunen en ervoor te zorgen dat ze een goede toekomst hebben. En dan binnen een paar jaar kom ik wel terug. Goh, wie weet kan Kamal dankzij fysiotherapie me dan wel tegemoet lopen, stel je voor...
Er is dus wel een soort plan om geld in te zamelen in Belgie voor diverse projecten hier in Nepal. Meer daarover later.
Tot de volgende!
zaterdag 31 mei 2008
Bye bye, zwaai zwaai
Even om af te sluiten, lijstjes!
Uno: Een lijstje van dingen die geweldig leuk zijn om te doen in Nepal! Of dingen die toch minstens interessant zijn om mee te maken..
# Achterop een moto door Kathmandu scheuren, de wind door mijn snorharen.
# Wekenlang klagen over de lastige snorren in het weeshuis, omdat het Nepali woord voor vliegen maar 1 letter verschilt van dat voor snorren.
# Op het dak van een bus zitten, toerend langs ravijnen en rivieren.
# 11 dagen lang zonder gids of porter door de Himalaya trekken. En amper verdwalen!
# Een poging doen tot gezichtsbegroeiing. Wat uiteraard niet goed lukt, maar er waren geen belgische vrienden in de buurt om het me af te raden.
# Voor het eerste ontdekken dat ik een compleet gesprek in het Nepalees aan het voeren was.
# Ontdekken dat ik in het Engels aan het denken ben ipv van in het Nederlands.
# Kunnen werken als trainee fotojournalist.
# Doen alsof ik een echte journalist ben en op eigen houtje interviews regelen met 3 politieke leiders, prostituees, straatkinderen, drugsverslaafden, drugsdealers, straatpushers, ...
# Iets kunnen bijdragen in mijn weeshuis en ervoor zorgen dat mijn disabled kids een beter leven hebben.
# Gaan raften en canyoningen. Geweldig!
# Me vol kunnen vreten voor 1 euro.
# Bovenop een olifant door de jungle trekken en neushoorns spotten.
# Een bad nemen met een olifant.
# 27.000 keer mogen vertellen dat ik van Belgie ben.
# In Thamel om de 10 seconden worden aangesproken of ik wil gaan trekken of raften, voor marihuana, coke, vrouwen, een taxirit, een rikshaw, fucking tijgerbalsem, fluiten, ...
# Eindeloos mogen onderhandelen met taxi-chauffeurs, winkeluitbaters, enz.. omdat ze het driedubbele van de prijs vragen als je blank bent.
# Me buiten met koud water wassen aan de waterton terwijl er 10 kinderen commentaar staan te leveren over mijn bleekheid.
# Blonde haren en blauwe ogen hebben in een land waar iedereen zwart haar en bruine ogen heeft.
# Me groot voelen omdat Nepalese mensen kleine opdondertjes zijn.
# Tegen elke deuropening mijn hoofd stoten om dezelfde reden.
# Toekijken terwijl ze voor mijn ogen een geit slachten en dissecteren, en vervolgens mee helpen het beest op te eten.
# Tegemoet gelopen worden door mijn weeskinderen als ik terugkwam naar het weeshuis.
# Waanzinnige Nepalese actiefilms bekijken in de cinema terwijl mensen rond me stonden te roepen naar het scherm en spuugden op de vloer.
# Me zorgen maken of ik geen luizen of schurft kreeg van mijn kinderen.
# Dostejevsky en Oscar Wilde voorlezen aan gehandicapte kinderen.
# Samen met mijn kinderen door de jungle wandelen op zoek naar een waterval.
# In het kruis gemept worden door een olifant.
# Een sneeuwman maken op 4130 meter hoogte
# Ongelofelijke mensen ontmoeten...
# Dhaal-baat binnenlepelen bij een gehandicapt meisje met als enige dank een huilbui.
# Een ijsje eten en vervolgens 4 keer overgeven en dan rillend op de vloer in foetushouding wachten op de dokter.
# .........
Duo: dingen die anders zijn in Nepal. Behoorlijk veel ahum
# Eten met je hand ipv bestek (geweldig leuk, moet ik in belgie ook doen!) Enkel de rechterhand mag gebruikt worden omdat je met je linkerhand je kont afveegt.
# Een gat in de vloer ipv een zit-toilet.
# Een klein emmertje water naast de wc ipv een rol zacht, drielagig wc-papier.
# Je neus met je hand snuiten ipv met een zakdoek. (Ziet er vies uit, maar ik begin me wel af te vragen waarom ik eigenlijk snot in mijn broekzak bewaar.)
# Ze laten 1 van hun vingernagels lang groeien en de rest houden ze kort.
# Ze rochelen alsof hun leven ervan afhangt, maakt niet uit waar of wie er in de buurt staat.
# Het onvoorstelbare verkeer en openbaar vervoer. Complete fucking waanzin! En onvoorstelbaar hoeveel mensen ze in een microbus kunnen proppen!
# Op het dak van een bus mogen zitten!
# Nepal heeft een hoogteverschil van 8700 meter. Take that Belgium!
# Bomaanslagen, ontvoeringen en moorden ipv wat communautair gezever.
# Ze spreken iedereen aan als broer of zus.
# Ze krijgen namen als goden (Krisnah, Shiva en Ganesh zijn hier vrienden van me), of namen als Hoop, Werkelijkheid, Droom, Ontmoeting, Het licht van de kaarsvlam (?)... Bende hippies!
# Je kan niet zomaar knuffelen of kussen met meisjes van je leeftijd zonder een gigantische familierel te veroorzaken.
# Iedereen wilt een babbeltje met je omdat je er anders uitziet. Zie ik in belgie neit direct gebeuren haha.
# Het waanzinnig getoeter in de steden.
# Mensen die op straat staan te pissen en kakken.
# Marihuana dat gewoon langs de straatkant groeit.
# Koeien die midden op de weg liggen te maffen.
# Zelden warm water om je te wassen En traditioneel ook geen douche of bad, maar gewoon een kraantje buiten.
# 2 keer per dag dezelfde maaltijd, elke dag.
# 50 uur per week geen stroom.
# De standaarbegroeting in Nepal is "Heb je al gegeten?", een beetje zoals "Hoe gaat ie?"
# Ze wiebelen wat met hun hoofd als ze OK bedoelen.
# Het geweldige "missed calls" systeem. Als je wilt laten weten dat je aan iemand denkt of iemand mist, laat je gewoon de telefoon een paar keer rinkelen.
# Ze raken met linkerhand hun rechterelleboog aan als ze op een respectvolle manier iets willen geven aan je.
# Niets aannemen, geven of in je mond stoppen met je linkerhand.
# Niet met je voeten in de richting van een afbeelding van de goden slapen. De voeten zijn het onreinste deel van het lichaam. Het is dus ook verboden over iemand te stappen, iets aan te raken met je voeten of je voetzool aan iemand tonen.
# Het hoofd daarentegen is het heiligste deel van het lichaam, dus is het verboden iemadn anders zijn hoofd aan te raken.
# Britney Spears, Mariah Carey, Shakira, ... ze zijn allemaal nog waanzinning populair in Nepal en het is cool om er een t-shirt van te dragen zelf al ben je dan een 16-jarige jongen.
# Minstens even populair: worstelaars als John Cena, Batista, The Undertaker...
# Werkelijk alles wat je koopt is fake. De films, de kleren, de gsm's, ...
# Ze begroeten mekaar door hun handen ter hoogte van hun gezicht te vouwen en 'Namaste' te zeggen.
# De sieraden die vrouwen dragen. Neusringen, oorringen, ... rode armbanden om te tonen dat je getrouwd bent...
# de traditionele tatoos waar veel vrouwen en mannen mee rond lopen .
# het gedoe als een vrouw haar maandstonden krijgt. Ze mag 4 dagen niet koken, niemand aanraken, ze moet apart slapen en eten, ...
# de traditionele topi's (hoedjes) die de mannen dragen.
# De geregelde huwelijken
# ...
Uno: Een lijstje van dingen die geweldig leuk zijn om te doen in Nepal! Of dingen die toch minstens interessant zijn om mee te maken..
# Achterop een moto door Kathmandu scheuren, de wind door mijn snorharen.
# Wekenlang klagen over de lastige snorren in het weeshuis, omdat het Nepali woord voor vliegen maar 1 letter verschilt van dat voor snorren.
# Op het dak van een bus zitten, toerend langs ravijnen en rivieren.
# 11 dagen lang zonder gids of porter door de Himalaya trekken. En amper verdwalen!
# Een poging doen tot gezichtsbegroeiing. Wat uiteraard niet goed lukt, maar er waren geen belgische vrienden in de buurt om het me af te raden.
# Voor het eerste ontdekken dat ik een compleet gesprek in het Nepalees aan het voeren was.
# Ontdekken dat ik in het Engels aan het denken ben ipv van in het Nederlands.
# Kunnen werken als trainee fotojournalist.
# Doen alsof ik een echte journalist ben en op eigen houtje interviews regelen met 3 politieke leiders, prostituees, straatkinderen, drugsverslaafden, drugsdealers, straatpushers, ...
# Iets kunnen bijdragen in mijn weeshuis en ervoor zorgen dat mijn disabled kids een beter leven hebben.
# Gaan raften en canyoningen. Geweldig!
# Me vol kunnen vreten voor 1 euro.
# Bovenop een olifant door de jungle trekken en neushoorns spotten.
# Een bad nemen met een olifant.
# 27.000 keer mogen vertellen dat ik van Belgie ben.
# In Thamel om de 10 seconden worden aangesproken of ik wil gaan trekken of raften, voor marihuana, coke, vrouwen, een taxirit, een rikshaw, fucking tijgerbalsem, fluiten, ...
# Eindeloos mogen onderhandelen met taxi-chauffeurs, winkeluitbaters, enz.. omdat ze het driedubbele van de prijs vragen als je blank bent.
# Me buiten met koud water wassen aan de waterton terwijl er 10 kinderen commentaar staan te leveren over mijn bleekheid.
# Blonde haren en blauwe ogen hebben in een land waar iedereen zwart haar en bruine ogen heeft.
# Me groot voelen omdat Nepalese mensen kleine opdondertjes zijn.
# Tegen elke deuropening mijn hoofd stoten om dezelfde reden.
# Toekijken terwijl ze voor mijn ogen een geit slachten en dissecteren, en vervolgens mee helpen het beest op te eten.
# Tegemoet gelopen worden door mijn weeskinderen als ik terugkwam naar het weeshuis.
# Waanzinnige Nepalese actiefilms bekijken in de cinema terwijl mensen rond me stonden te roepen naar het scherm en spuugden op de vloer.
# Me zorgen maken of ik geen luizen of schurft kreeg van mijn kinderen.
# Dostejevsky en Oscar Wilde voorlezen aan gehandicapte kinderen.
# Samen met mijn kinderen door de jungle wandelen op zoek naar een waterval.
# In het kruis gemept worden door een olifant.
# Een sneeuwman maken op 4130 meter hoogte
# Ongelofelijke mensen ontmoeten...
# Dhaal-baat binnenlepelen bij een gehandicapt meisje met als enige dank een huilbui.
# Een ijsje eten en vervolgens 4 keer overgeven en dan rillend op de vloer in foetushouding wachten op de dokter.
# .........
Duo: dingen die anders zijn in Nepal. Behoorlijk veel ahum
# Eten met je hand ipv bestek (geweldig leuk, moet ik in belgie ook doen!) Enkel de rechterhand mag gebruikt worden omdat je met je linkerhand je kont afveegt.
# Een gat in de vloer ipv een zit-toilet.
# Een klein emmertje water naast de wc ipv een rol zacht, drielagig wc-papier.
# Je neus met je hand snuiten ipv met een zakdoek. (Ziet er vies uit, maar ik begin me wel af te vragen waarom ik eigenlijk snot in mijn broekzak bewaar.)
# Ze laten 1 van hun vingernagels lang groeien en de rest houden ze kort.
# Ze rochelen alsof hun leven ervan afhangt, maakt niet uit waar of wie er in de buurt staat.
# Het onvoorstelbare verkeer en openbaar vervoer. Complete fucking waanzin! En onvoorstelbaar hoeveel mensen ze in een microbus kunnen proppen!
# Op het dak van een bus mogen zitten!
# Nepal heeft een hoogteverschil van 8700 meter. Take that Belgium!
# Bomaanslagen, ontvoeringen en moorden ipv wat communautair gezever.
# Ze spreken iedereen aan als broer of zus.
# Ze krijgen namen als goden (Krisnah, Shiva en Ganesh zijn hier vrienden van me), of namen als Hoop, Werkelijkheid, Droom, Ontmoeting, Het licht van de kaarsvlam (?)... Bende hippies!
# Je kan niet zomaar knuffelen of kussen met meisjes van je leeftijd zonder een gigantische familierel te veroorzaken.
# Iedereen wilt een babbeltje met je omdat je er anders uitziet. Zie ik in belgie neit direct gebeuren haha.
# Het waanzinnig getoeter in de steden.
# Mensen die op straat staan te pissen en kakken.
# Marihuana dat gewoon langs de straatkant groeit.
# Koeien die midden op de weg liggen te maffen.
# Zelden warm water om je te wassen En traditioneel ook geen douche of bad, maar gewoon een kraantje buiten.
# 2 keer per dag dezelfde maaltijd, elke dag.
# 50 uur per week geen stroom.
# De standaarbegroeting in Nepal is "Heb je al gegeten?", een beetje zoals "Hoe gaat ie?"
# Ze wiebelen wat met hun hoofd als ze OK bedoelen.
# Het geweldige "missed calls" systeem. Als je wilt laten weten dat je aan iemand denkt of iemand mist, laat je gewoon de telefoon een paar keer rinkelen.
# Ze raken met linkerhand hun rechterelleboog aan als ze op een respectvolle manier iets willen geven aan je.
# Niets aannemen, geven of in je mond stoppen met je linkerhand.
# Niet met je voeten in de richting van een afbeelding van de goden slapen. De voeten zijn het onreinste deel van het lichaam. Het is dus ook verboden over iemand te stappen, iets aan te raken met je voeten of je voetzool aan iemand tonen.
# Het hoofd daarentegen is het heiligste deel van het lichaam, dus is het verboden iemadn anders zijn hoofd aan te raken.
# Britney Spears, Mariah Carey, Shakira, ... ze zijn allemaal nog waanzinning populair in Nepal en het is cool om er een t-shirt van te dragen zelf al ben je dan een 16-jarige jongen.
# Minstens even populair: worstelaars als John Cena, Batista, The Undertaker...
# Werkelijk alles wat je koopt is fake. De films, de kleren, de gsm's, ...
# Ze begroeten mekaar door hun handen ter hoogte van hun gezicht te vouwen en 'Namaste' te zeggen.
# De sieraden die vrouwen dragen. Neusringen, oorringen, ... rode armbanden om te tonen dat je getrouwd bent...
# de traditionele tatoos waar veel vrouwen en mannen mee rond lopen .
# het gedoe als een vrouw haar maandstonden krijgt. Ze mag 4 dagen niet koken, niemand aanraken, ze moet apart slapen en eten, ...
# de traditionele topi's (hoedjes) die de mannen dragen.
# De geregelde huwelijken
# ...
donderdag 29 mei 2008
Laatste dag Nepal..
Heyhey,
Even om te laten weten dat ik niet al raftend ben omgekomen. Het was behoorlijk wild en spannend, het regensseizoen was begonnen dus veel water, maar mijn bootje is niet omgeslagen! We waren vertrokken met 3 boten en de andere 2 zijn es gecrasht, ik denk dat ongeveer de helft van de deelnemers is mogen gaan zwemmen haha. De vorige keren da ik hier ben gaan raften was het grade 3, maar nu dus grade 4 wat best spectaculair was. Ben wel gigantisch verbrand merde. Ook canyonging was echt leuk, moet ik Europa ook es proberen. 35 meter abseilen, een sprong van 7 meter, zo'n dingen.
Verder ben ik hier aan het afsluiten. Gisteren ben ik langs geweest bij veerle haar weeshuis om wat fotos te maken(Zo'n schattige kinders!). Straks ga ik langs bij mijn eigen weeshuis om afscheid te nemen en morgenmiddag nemen we de vlieger naar Thailand. Veerle vertrekt wel al na 5 weken, dus dan ga ik nog 3 weken alleen rondtrekken.
En jawel, Nepal is niet langer een monarchie,iedereen is er hier wel blij om denk ik. De koning is niet populair en hij is onder dubieuze omstandigheden aan de macht gekomen. Er is enorm veel volk op straat, ook heel veel politie om alles onder controle te houden. Donderdag waren er wel rellen tussen het volk en de oproerpolitie toen het volk probeerde de vlag van de de koning te vervangen door de landsvlag. Er zijn ook wel weer wat kleine bomaanslagen geweest in Kathmandu, maar voorlopig niet te ernstig.
Ander nieuws, Navina is terug bij haar mama. Navina is 1 van de 4 disabled kids en het meest hopeloze geval. Maar bon, nu is ze dus terug bij haar moeder, hopelijk lukt dat.
En yup, 6 maanden Nepal zit erop. Tis best vreemd hoor. De tijd is voorbij gevlogen, ik heb me geweldig geamuseerd en ik heb dingen gedaan waar ik trots op ben. Binnen een paar jaar wil ik heus nog wel es terug om mijn kindjes terug te zien! Een lange, melige conclusie over hoeveel ik wel niet ben veranderd gaat er niet inzitten, maar ik ben echt tevreden hoor. Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik het direct doen. Om af te sluiten, in de volgende blog nog wat lijstjes, omdat lijstjes tof zijn. En wss nog een blog over het afscheid in het weeshuis vanuit Thailand. En dat was het dan.. Namaste Nepal! De Disneyfilm over mijn verblijf in Nepal komt eraan in 2010, Denzel Washington speelt de hoofdrol!
Even om te laten weten dat ik niet al raftend ben omgekomen. Het was behoorlijk wild en spannend, het regensseizoen was begonnen dus veel water, maar mijn bootje is niet omgeslagen! We waren vertrokken met 3 boten en de andere 2 zijn es gecrasht, ik denk dat ongeveer de helft van de deelnemers is mogen gaan zwemmen haha. De vorige keren da ik hier ben gaan raften was het grade 3, maar nu dus grade 4 wat best spectaculair was. Ben wel gigantisch verbrand merde. Ook canyonging was echt leuk, moet ik Europa ook es proberen. 35 meter abseilen, een sprong van 7 meter, zo'n dingen.
Verder ben ik hier aan het afsluiten. Gisteren ben ik langs geweest bij veerle haar weeshuis om wat fotos te maken(Zo'n schattige kinders!). Straks ga ik langs bij mijn eigen weeshuis om afscheid te nemen en morgenmiddag nemen we de vlieger naar Thailand. Veerle vertrekt wel al na 5 weken, dus dan ga ik nog 3 weken alleen rondtrekken.
En jawel, Nepal is niet langer een monarchie,iedereen is er hier wel blij om denk ik. De koning is niet populair en hij is onder dubieuze omstandigheden aan de macht gekomen. Er is enorm veel volk op straat, ook heel veel politie om alles onder controle te houden. Donderdag waren er wel rellen tussen het volk en de oproerpolitie toen het volk probeerde de vlag van de de koning te vervangen door de landsvlag. Er zijn ook wel weer wat kleine bomaanslagen geweest in Kathmandu, maar voorlopig niet te ernstig.
Ander nieuws, Navina is terug bij haar mama. Navina is 1 van de 4 disabled kids en het meest hopeloze geval. Maar bon, nu is ze dus terug bij haar moeder, hopelijk lukt dat.
En yup, 6 maanden Nepal zit erop. Tis best vreemd hoor. De tijd is voorbij gevlogen, ik heb me geweldig geamuseerd en ik heb dingen gedaan waar ik trots op ben. Binnen een paar jaar wil ik heus nog wel es terug om mijn kindjes terug te zien! Een lange, melige conclusie over hoeveel ik wel niet ben veranderd gaat er niet inzitten, maar ik ben echt tevreden hoor. Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik het direct doen. Om af te sluiten, in de volgende blog nog wat lijstjes, omdat lijstjes tof zijn. En wss nog een blog over het afscheid in het weeshuis vanuit Thailand. En dat was het dan.. Namaste Nepal! De Disneyfilm over mijn verblijf in Nepal komt eraan in 2010, Denzel Washington speelt de hoofdrol!
maandag 26 mei 2008
dinsdag 20 mei 2008
Oep a datte!
Oioioi,
Even terug een update!
Ik heb maandag nog es goed nagedacht over mijn verdere reisplan, alles afgewogen, alles op een rijtje gezet. Ik ga, ik ga niet, ik ga.. ik ga niet? De beslissing is dat ik niet naar China/Mongolie/Rusland ga, maar naar Thailand/Cambodja en Laos voor 7 weken.
Door alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd in China is het gewoon geen goed idee meer om er heen te gaan. De Chinese regering maakt het me belachelijk moeilijk om aan een visum te geraken, een regio die ik wil bezoeken is getroffen door een aardbeving en modderstromen. En ik kan slechts 30 dagen ginder blijven, wat belachelijk kort is voor zo een gigantisch land. Mijn China-reisplan is hopeloos ingewikkeld en als het ergens zou mislopen zou ik mijn financiele pijngrens nogal serieus overschrijden.
Ik vind het natuurlijk wel wat kut om een plan op te geven, maar dit is wel een goede beslissing denk ik. Tis ook een reden om zeker terug te keren naar Azie en het hele continent door te reizen. Maar hey, Thailand/Cambodja/Laos is zeker geen slecht B-plan! Luxe-problemen en hun luxe-oplossingen haha. Nu kan ik naar 3 andere mooie landen, ik heb goed gezelschap (Veerle van de trekking) en er zijn geen visumproblemen hoeraa. Ik zou ook een stuk vroeger terug zijn, begin augustus ergens. Dus dan kan ik nog op zoek naar een kot, interimwerk zoeken en festivals doen!
Verder nog te melden. De verhuis naar het nieuwe weeshuis hebben we 1 dag moeten uitgestellen wegens algemene staking in Kathmandu. Leden van de Maoisten hebben een zakenman ontvoerd, gemarteld en vermoord dus was er een grote protestactie tegen de Maoisten... en geen vervoer om de kindjes te verhuizen.
Maar hoeraa, donderdag is het gelukt! Ik heb de 4 kinderen, al hun gerief en de dingen die ik had gekocht verhuisd naar het nieuwe weeshuis. Narayan zag er niet zo gelukkig uit maar het zal mij worst wezen bij wije van spreke. Kamal kon achterop de moto zitten, zijn droom! Hij zat heel de tijd te lachen en gilletjes te slaken haha. Donderdag, vrijdag en zaterdag ben ik in het weeshuis gebleven en tis in orde hoor. De disabled kids waren blij om hun oude vriendjes terug te zien en ik was een beetje ontroerd toen Kamal les kreeg van de prive-lerares. Ik ben echt blij voor die jongen. Zondag gaan 3 van hen dan naar de prive-school, ook Kamal. We gaan es proberen of ie het kan want hij heeft mentale problemen maar wie weet. Hij zal wel de enige 14-jarige zijn in de kleuterklas. Ik heb nieuwe bedden gekocht voor hen, nieuwe kleren en een schooluniform. En vandaag omdat ik ongeveer afscheid neem heb ik ze nog wat knikkers en wrestling-cards gegeven. Volgende week zaterdag kom ik nog even terug voor de laatste keer, dan moet ik echt gedag zeggen.
Wel een beetje stom dat de kuisvrouw uiteindelijk niet mee is gekomen. Ik snap er niks van want zo zou ze haar kinderen terug kunnen zien, maar ze wou niet mee naar het nieuwe weeshuis. Tja, ze is groot genoeg dus ze moet het zelf maar weten. En Narayan gaat godzijdank geen nieuw weeshuis beginnen, maar gaat een soort kaarsenfabriekje beginnen. Mij best hoor.
Verder heb ik vrijdag belachelijk veel mensen geinterviewd. 4 prostituees, een ex-drugsverslaafde en 2 Maoistenleiders! Geweldige combinatie! Maar dus eh, de prostituees. Er zit wel degelijk een soort plan achter, ik doe dit niet zomaar. Ik en de nieuwe baas van het weeshuis willen een nieuw project beginnen, met de hulp van zijn andere sponsors enzo. Het plan is om de prostituees van straat te halen, in een tehuis te plaatsen en daar krijgen ze dan de mogelijkheid een stiel te leren. Kaarsjes maken, kleren verstellen, schoonheidsalon training, thankas (traditionele schilderijen) maken, enz.. Kortom ze een training geven zodat ze een alternatief hebben om geld te verdienen. Als ze hun studie willen afmaken of er een willen beginnen kunnen ze dat ook. En diezelfde soort training willen we ook aanbieden voor gehandicapten. Fijn plan en mijn nieuwe baas heeft behoorlijk veel sponsors dus het zal wel lukken. Er is nog een plan om geld te verzamelen voro het project, maar dat zal ik de volgende keer wel es uitleggen.
We hebben dus met 4 van het gepraat. Boeiend maar best wel wrede verhalen uiteraard. Een vrouw die toen ze 21 was door haar man in de steek werd gelaten en dan in haar eentje voor haar 2 kinderen moest zorgen.. Een vrouw die tot haar 31 jaar getrouwd was en een restaurant had, maar dan ging het restaurant failliet en haar man ervandoor.. Ook 2 meisjes van 18 en 21 die thuis zijn weg gelopen. Met dit nieuwe project zouden we hen een tweede kans kunnen geven.
De ex-drugsverslaafde was 5 jaar lang zwaar verslaafd en werkt nu voor een soort rehab-organisatie. Hij gaat praten met mensen, vertelt zijn verhaal en probeert anderen te motiveren ook te stoppen. Dat was het zowat in het kort, ik heb even geen zin om het allemaal uit te typen.
En dan de 2 Maoistenleiders hehe. Normaal gezien was het er maar eentje maar hij had gezelschap meegebracht. Samen waren ze verantwoordelijk voor 1 van de 75 districten in Nepal. De dokter was sinds het begin actief bij de Maoisten en was een schoolkameraadje van de leider. Hij heeft dus zijn hele levensverhaal uit de doeken gedaan en uitgelegd wat de belangrijkste doelstellingen waren in zijn districten. Het bevrijden van de semi-slaven, land afnemen van de feudale landheren en herverdelen onder de landbouwers, de levensstandaard van het proletariaat verbeteren. Gelijke rechten voor alle mensen ongeacht hun geloof, kaste of geslacht. Ehm, als ik het allemaal moet uit typen zit ik hier morgen nog.. Even in het kort dus. We hebben nog gebabbeld over wat communisme vooor hem betekent (vrijheid zei hij, wat ik altijd wat tegenstrijdig vind), over andere communistische regimes (Hij vond dat ze fouten hebben gemaakt. De baas van de YCL daarentegen vond Pol Pot wel "nen toffe"). Over vrijheid van meningsuiting en persvrijheid (een maximaal vrijheid, niet totaal. beetje zorgwekkend) Over het geweldadige imago en of geweld nodig voor de revolutie (Hij zei dat leden van zijn partij fouten hebben begaan en dat ze probeerden het geweld onder controle te krijgen. Anderzijds vond ie wel dat geweld soms nodig is voor de revolutie.) Hij heeft me ook uitleg gegeven over diverse geweldadige incidenten die de laatste maanden hebben plaats gevonden. Wat erg boeind was.
Over het algemeen was ie een stuk minder griezelig als de leider van de YCL. Zijn basis ideeen zijn best goed, de levensstandaard van delandbouwers verbeteren enzo. Vrijheid voor iedereen. Maar sl je dan wat dieper graaft..En de manier waarop het gebeurt is een andere zaak. Een maximum level voor de vrijheid van meningsuiting, de ontelbare geweldadige incidenten, .. Tis zorgwekkend als je dan denkt aan voorgangers als Pol Pot en zijn vriendjes. Anyway, hij beweerde dat de partij een aan de Nepalese situatie aangepaste versie van het communisme hanteert en dat ze een stuk progressiever zijn dan andere regimes. Toen ik vertelde over de socialistische partij in Belgie en iets vermelde over homos in Belgie (geen discriminatie en huwelijken enzo) was ie wel geschokt. Hij is Christen en in zijn ogen zijn homos onrein, een schande, schadelijk voor de maatschappij, verspreiden ze HIV enzo. Dus eh, daar waren we het behoorlijk over oneens. Vrijheid en gelijke rechten voor iedereen, of toch niet iedereen blijkbaar.
Verder nog te melden. Dinsdag ga ik canyoning doen, woensdag en donderdag raften! De vlieger naar Thailand vertrekt 2 of 3 juli, maandag moet ik nog even een ticket boeken. Volgende week zaterdag gaan we terug een lading prostituees interviewen en mogelijke wat dugdealers als het lukt. Als ik zo bedenk wat ik tijdens een standaardweek in Belgie uitvoer is dit toch wel een stuk boeiender haha.
Tot de volgende!
Even terug een update!
Ik heb maandag nog es goed nagedacht over mijn verdere reisplan, alles afgewogen, alles op een rijtje gezet. Ik ga, ik ga niet, ik ga.. ik ga niet? De beslissing is dat ik niet naar China/Mongolie/Rusland ga, maar naar Thailand/Cambodja en Laos voor 7 weken.
Door alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd in China is het gewoon geen goed idee meer om er heen te gaan. De Chinese regering maakt het me belachelijk moeilijk om aan een visum te geraken, een regio die ik wil bezoeken is getroffen door een aardbeving en modderstromen. En ik kan slechts 30 dagen ginder blijven, wat belachelijk kort is voor zo een gigantisch land. Mijn China-reisplan is hopeloos ingewikkeld en als het ergens zou mislopen zou ik mijn financiele pijngrens nogal serieus overschrijden.
Ik vind het natuurlijk wel wat kut om een plan op te geven, maar dit is wel een goede beslissing denk ik. Tis ook een reden om zeker terug te keren naar Azie en het hele continent door te reizen. Maar hey, Thailand/Cambodja/Laos is zeker geen slecht B-plan! Luxe-problemen en hun luxe-oplossingen haha. Nu kan ik naar 3 andere mooie landen, ik heb goed gezelschap (Veerle van de trekking) en er zijn geen visumproblemen hoeraa. Ik zou ook een stuk vroeger terug zijn, begin augustus ergens. Dus dan kan ik nog op zoek naar een kot, interimwerk zoeken en festivals doen!
Verder nog te melden. De verhuis naar het nieuwe weeshuis hebben we 1 dag moeten uitgestellen wegens algemene staking in Kathmandu. Leden van de Maoisten hebben een zakenman ontvoerd, gemarteld en vermoord dus was er een grote protestactie tegen de Maoisten... en geen vervoer om de kindjes te verhuizen.
Maar hoeraa, donderdag is het gelukt! Ik heb de 4 kinderen, al hun gerief en de dingen die ik had gekocht verhuisd naar het nieuwe weeshuis. Narayan zag er niet zo gelukkig uit maar het zal mij worst wezen bij wije van spreke. Kamal kon achterop de moto zitten, zijn droom! Hij zat heel de tijd te lachen en gilletjes te slaken haha. Donderdag, vrijdag en zaterdag ben ik in het weeshuis gebleven en tis in orde hoor. De disabled kids waren blij om hun oude vriendjes terug te zien en ik was een beetje ontroerd toen Kamal les kreeg van de prive-lerares. Ik ben echt blij voor die jongen. Zondag gaan 3 van hen dan naar de prive-school, ook Kamal. We gaan es proberen of ie het kan want hij heeft mentale problemen maar wie weet. Hij zal wel de enige 14-jarige zijn in de kleuterklas. Ik heb nieuwe bedden gekocht voor hen, nieuwe kleren en een schooluniform. En vandaag omdat ik ongeveer afscheid neem heb ik ze nog wat knikkers en wrestling-cards gegeven. Volgende week zaterdag kom ik nog even terug voor de laatste keer, dan moet ik echt gedag zeggen.
Wel een beetje stom dat de kuisvrouw uiteindelijk niet mee is gekomen. Ik snap er niks van want zo zou ze haar kinderen terug kunnen zien, maar ze wou niet mee naar het nieuwe weeshuis. Tja, ze is groot genoeg dus ze moet het zelf maar weten. En Narayan gaat godzijdank geen nieuw weeshuis beginnen, maar gaat een soort kaarsenfabriekje beginnen. Mij best hoor.
Verder heb ik vrijdag belachelijk veel mensen geinterviewd. 4 prostituees, een ex-drugsverslaafde en 2 Maoistenleiders! Geweldige combinatie! Maar dus eh, de prostituees. Er zit wel degelijk een soort plan achter, ik doe dit niet zomaar. Ik en de nieuwe baas van het weeshuis willen een nieuw project beginnen, met de hulp van zijn andere sponsors enzo. Het plan is om de prostituees van straat te halen, in een tehuis te plaatsen en daar krijgen ze dan de mogelijkheid een stiel te leren. Kaarsjes maken, kleren verstellen, schoonheidsalon training, thankas (traditionele schilderijen) maken, enz.. Kortom ze een training geven zodat ze een alternatief hebben om geld te verdienen. Als ze hun studie willen afmaken of er een willen beginnen kunnen ze dat ook. En diezelfde soort training willen we ook aanbieden voor gehandicapten. Fijn plan en mijn nieuwe baas heeft behoorlijk veel sponsors dus het zal wel lukken. Er is nog een plan om geld te verzamelen voro het project, maar dat zal ik de volgende keer wel es uitleggen.
We hebben dus met 4 van het gepraat. Boeiend maar best wel wrede verhalen uiteraard. Een vrouw die toen ze 21 was door haar man in de steek werd gelaten en dan in haar eentje voor haar 2 kinderen moest zorgen.. Een vrouw die tot haar 31 jaar getrouwd was en een restaurant had, maar dan ging het restaurant failliet en haar man ervandoor.. Ook 2 meisjes van 18 en 21 die thuis zijn weg gelopen. Met dit nieuwe project zouden we hen een tweede kans kunnen geven.
De ex-drugsverslaafde was 5 jaar lang zwaar verslaafd en werkt nu voor een soort rehab-organisatie. Hij gaat praten met mensen, vertelt zijn verhaal en probeert anderen te motiveren ook te stoppen. Dat was het zowat in het kort, ik heb even geen zin om het allemaal uit te typen.
En dan de 2 Maoistenleiders hehe. Normaal gezien was het er maar eentje maar hij had gezelschap meegebracht. Samen waren ze verantwoordelijk voor 1 van de 75 districten in Nepal. De dokter was sinds het begin actief bij de Maoisten en was een schoolkameraadje van de leider. Hij heeft dus zijn hele levensverhaal uit de doeken gedaan en uitgelegd wat de belangrijkste doelstellingen waren in zijn districten. Het bevrijden van de semi-slaven, land afnemen van de feudale landheren en herverdelen onder de landbouwers, de levensstandaard van het proletariaat verbeteren. Gelijke rechten voor alle mensen ongeacht hun geloof, kaste of geslacht. Ehm, als ik het allemaal moet uit typen zit ik hier morgen nog.. Even in het kort dus. We hebben nog gebabbeld over wat communisme vooor hem betekent (vrijheid zei hij, wat ik altijd wat tegenstrijdig vind), over andere communistische regimes (Hij vond dat ze fouten hebben gemaakt. De baas van de YCL daarentegen vond Pol Pot wel "nen toffe"). Over vrijheid van meningsuiting en persvrijheid (een maximaal vrijheid, niet totaal. beetje zorgwekkend) Over het geweldadige imago en of geweld nodig voor de revolutie (Hij zei dat leden van zijn partij fouten hebben begaan en dat ze probeerden het geweld onder controle te krijgen. Anderzijds vond ie wel dat geweld soms nodig is voor de revolutie.) Hij heeft me ook uitleg gegeven over diverse geweldadige incidenten die de laatste maanden hebben plaats gevonden. Wat erg boeind was.
Over het algemeen was ie een stuk minder griezelig als de leider van de YCL. Zijn basis ideeen zijn best goed, de levensstandaard van delandbouwers verbeteren enzo. Vrijheid voor iedereen. Maar sl je dan wat dieper graaft..En de manier waarop het gebeurt is een andere zaak. Een maximum level voor de vrijheid van meningsuiting, de ontelbare geweldadige incidenten, .. Tis zorgwekkend als je dan denkt aan voorgangers als Pol Pot en zijn vriendjes. Anyway, hij beweerde dat de partij een aan de Nepalese situatie aangepaste versie van het communisme hanteert en dat ze een stuk progressiever zijn dan andere regimes. Toen ik vertelde over de socialistische partij in Belgie en iets vermelde over homos in Belgie (geen discriminatie en huwelijken enzo) was ie wel geschokt. Hij is Christen en in zijn ogen zijn homos onrein, een schande, schadelijk voor de maatschappij, verspreiden ze HIV enzo. Dus eh, daar waren we het behoorlijk over oneens. Vrijheid en gelijke rechten voor iedereen, of toch niet iedereen blijkbaar.
Verder nog te melden. Dinsdag ga ik canyoning doen, woensdag en donderdag raften! De vlieger naar Thailand vertrekt 2 of 3 juli, maandag moet ik nog even een ticket boeken. Volgende week zaterdag gaan we terug een lading prostituees interviewen en mogelijke wat dugdealers als het lukt. Als ik zo bedenk wat ik tijdens een standaardweek in Belgie uitvoer is dit toch wel een stuk boeiender haha.
Tot de volgende!
maandag 19 mei 2008
Oepdate!
Hoihoi,
Mogelijk was ik de vorige keer ietwat onduidelijk over het weeshuis en wat er aan de hand is. Toen ik de vorige keer berichtte had ik een klacht ingediend bij RCDP (mijn organisatie in Nepal) en had ik met de baas van het nieuwe weeshuis (Dawa) gebabbeld. Hij wou de weeskinderen en de werkvrouw bij zich nemen enzo, maar de baas van het oude weeshuis (Narayan) wist nog niet dat ik de kinderen wou verhuizen. Het weeshuis was dus nog niet gesloten ofzo.
Nu zijn we een week verder. Ik heb nog een aantal keer gebabbeld met de baas van het nieuwe weeshuis, zodat ik zeker wist dat de disabled kids en de werkvrouw er goed terecht zouden komen. Aangezien de baas van het oude weeshuis geen Engels kan en ik te weinig Nepali spreek, was ik niet van plan in mijn eentje hem uit te leggen wat er allemaal aan de hand was en gewoon even te wachten tot de vergadering zodat iemand kon tolken voor me. Maar hey, toen ik deze zaterdag aankwam in het weeshuis bleek er een 4de kindje aangekomen te zijn.. Wat ik totaal niet had verwacht. Ik heb dan in mijn beste Nepali alles er uit gegooid en gezegd wat ik vond van hem en zijn weeshuis. Dat ik zijn weeshuis wou sluiten, dat de kindjes moeten verhuizen, ...
Vandaag hebben ik, Narayan en Dawa dan eindelijk samen vergaderd. Dawa heeft alles wat ik wou zeggen kunnen vertalen en na 1.5 uur babbelen zijn we overeen gekomen dat de kindjes en werkvrouw dus inderdaad verhuizen. Hoeraa!
En geloof me, dit is een hele verbetering voor die mannekes. In het oude weeshuis gingen ze niet naar school, ze kregen geen prive-les, ze kregen geen fysiotherapie, noppes... Geen boeken, geen speelgoed, .. Nu kunnen Anjana en het nieuwe kindje (Monisha) naar een prive-school, Kamal krijgt prive-les (hij is een beetje mentaal gehandicapt)en tja voor Navina kunnen we weinig doen. Er komt een professionele fysiotherapeut, wat vooral Kamal zo hard nodig heeft. De werkvrouw is terug herenigd met haar 3 eigen kinderen en nu krijgt ze 2000 roepies per maand ipv noppes. De baas van het oude weeshuis betaalde haar al 4 jaar niet, hij had haar juwelen en land verkocht om te gebruiken voor het weeshuis en ze had ook nog es betaald voor de meeste spullen in het weeshuis.
We waren van plan de baas van het oude weeshuis een nieuwe job te geven, om hem te overtuigen en om hem in het oog te kunnen houden, maar hij wil niet. Hij gaat dus een nieuw project beginnen ergens, wat me wel dwars zit maar tja... deze kinderen zijn tenminste al veilig. Morgen of overmorgen verhuizen de kindjes hoeraa!
Verder nog belachelijk veel ziekenhuizen bezocht. Woensdag met Kamal naar het disabled ziekenhuis voor een fenol-injectie. Hij heeft cp (dus even geen zuurstof gekregen bij de geboorte), is erg spastisch en dankzij die injectie zou hij minder spastisch zijn gedurende 5 maanden. Als ie intensieve fysiotherapie krijgt kan ie mss zelf wandelen! Een van de redenen waarom ik hem absoluut weg wou uit het oude weeshuis. Dus heb ik hem naar het ziekenhuis gedragen, maar aangezien hij slecht reageerde zijn we een stuk langer gebleven als ik had gedacht. Hij bleef steeds maar overgeven, dus uiteindelijk zijn we een nacht gebleven en nog een groot stuk van de volgende dag. Maar best grappig om wat tijd door te brengen in het ziekenhuis! Zowat iedereen die uit zijn bed kon op onze afdeling is langs geweest voor een babbeltje dus ik heb mijn beste Nepalees mogen bovenhalen. Ik heb de kinderafdeling wat geentertained, er waren een hoop internationale vrijwilligers om mee te babbelen... Bst leuk! Voor Kamal was het wel een stuk minder leuk ahem. Uiteindelijk zijn we ontslagen uit het ziekenhuis, maar op de terugweg heeft ie nog es 5 keer overgegeven. Ook de volgende dag bleef ie overgeven, dus opnieuw een ziekenhuis in... Ondertussen is ie in orde hoor, maar hij is toch 3 dagen flink ziek geweest. Ook met de kinderen van het andere ziekenhuis ben ik nog es langs geweest voor een check-up, niemand met scabies deze keer hoeraa.
Verder nog gedaan; samen met Dawa naar Thamel voor fotos en interviews met de straatkinderen. Boeiend! En ik heb nog fotos kunnen maken van een Tibetaanse protestactie. Eindelijk haha, er zijn er verdomme elke dag maar ik zie ze nooit. Volgende week kan ik nog een leider van de Maoisten interviewen, hij is verantwoordelijk voor 9 districten in Nepal en was er sinds de oprichtng van de partij bij. Louter toeval dag ik hem kan interviewen uiteraard, hij is de dokter die me heeft geholpen toen ik mijn laatste voedselvergiftiging had. Oh, en ik heb een traditionele Nepalese outfit besteld bij de kleermaker, zou best grappig moeten zijn hehe. Vast leuk voor wat fotokes en als souvenir. En ik heb een huwelijksaanzoek gekregen ahem.
Qua reisplannen, vandaag is de deadline voor mijn beslissing dus eh.. ik zal morgen ofzo wel laten weten hoe het zit. Blijkt wel dat ik in Mongolie geen Russisch visum kan krijgen dus dan moet ik dat in Hong Kong scoren... Ik zal er nog es allemaal goed over nadenken vandaag.
Doei!
maandag 12 mei 2008
Update!
Heyhey!
Het is weeral eventjes geleden sinds de vorige update dus het wordt een nogal lang bericht ahem. Maar dus, nieuws vanuit Nepal! Voor de duidelijkheid, ik werkte in een weeshuis met 3 disabled kids en 10 weeskinderen maar de weeskinderen zijn recent verhuist naar een nieuw weeshuis. Dus ik pendel tussen de 2 projecten.
Over het weeshuis.. Er is best wel een heleboel gebeurt sinds het vorige bericht. De laatste 2 weken heb ik een heleboel ziekenhuisbezoeken gedaan met de kinderen. 2 keer naar een hospitaal voor gehandicapten, dat erg vervelend ver weg is. Het is 2.5 uur met de bus en te voet tot daar, en het valt niet mee om Kamal te moeten dragen. En hij heeft 2 keer overgegeven in de bus op de terugweg! Nepalezen worden blijkbaar erg snel wagenziek.. Maar het was wel fijn dat de disabled kids es buitenkwamen. Normaal gezien blijven ze altijd in het weeshuis maar nu zaten ze verbaasd naar buiten te staren in de bus. En toen we met Navina naar het hospitaal gingen ging haar moeder ook mee. Ik wist niet eens dat ze een moeder had, maar het was in ieder geval een ontroerend weerzien. Navina was zelf aan het lachen, iets wat ik haar nooit heb zien doen.. mooi hoor. Maar bon, de kindjes zijn onderzocht enzo. Voor Anjana zijn er nieuwe speciale schoentjes besteld (voor 350 roepies! Tis echt geen geld) Voor Kamal hebben ze me wat fysiotherapie aangeleerd, dus nu doen we samen 2-3 keer per dag stretching oefeningen. Hij heeft blijkbaar cp, wat betekent dat hij bij zijn geboorte een tijdje geen zuurstof heeft gekregen, wat grote gevolgen had voor zijn mentale en fysieke capaciteiten.
Met 11 kindjes uit het andere weeshuis ben ik ondertussen ook al een paar keer naar een ander ziekenhuis geweest voor de gratis medical check-up. Niets al te ernstig aan de hand, buiten dat Navindra scabies heeft. Wat nogal kut is, aangezien scabies erg besmettelijk is en ik dat kindje regelmatig een knuffel geef en hij constant aan mijn armen hang. Bon, even na laten of ik nu ook geen scabies heb...Vandaag ben ik terug langs geweest naar het ziekenhuis met 11 "stool samples" van de kinderen (wat ze niet leuk vonden natuurlijk haha), zaterdag ga ik terug met nog es 3 kinderen terug. Met een ander kindje moet ik naar nog een ander hospitaal voor een oogonderzoek. En woensdag terug naar het disabled ziekenhusi met Kamal! Veel ziekenhuizen!
Verder ben ik ook nog met de kindjes van het nieuwe weeshuis naar de cinema geweest, gigantisch leuk! Die klein mannen beginnen te roepen en te applaudiseren als de "hero" in beeld komt en tja, ik doe mee hehe.
Maar er zijn ook dingen die me dwars zitten over mijn gehandicapten-project. In het kort, het is gewoon geen goede plek voor de kinderen en het is de schuld van Narayan, de baas ginder. We noemen officieel "National Vocational Center For Training and Rehabilitation Of Disabled" (sic). Het nationale center, en we hebben 3 kinderen! En een centrum voor training en rehabiliation, er gebeurt net niks qua rehabilitatie! Wat een waanzin.. Sinds deze weeks doe ik fysiotherapie met de kinderen, maar binnen 1.5 week ben ik weg en dan gebeurt er terug niks... Ik heb zitten babbelen met de baas van het nieuwe weeshuis, dat trouwens veel beter is. Ik was nogal skeptisch in het begin, maar tis een hele verbetering voor de kinderen. Ze gaan nu naar een prive school, er wordt een stuk beter voor hen gezorgd, enz.. Via de baas van het nieuwe weeshuis ben ik te weten gekomen dat Narayan geld aftroggelt van de gezinnen waar ie kinderen van aanneemt, dat ie in de gevangenis heeft gezeten, ... Ik wil best wel geloven dat Narayan zijn best doet om voor de kinderen te zorgen, maar hij kan het niet. Hij heeft geen sponsors en hij kan niet met geld om. De werkvrouw heeft ie trouwens al in 4 jaar niet meer betaald.
Plus, zaterdag heb ik me nog behoorlijk kwaad gemaakt. Ik bewaar mijn geld en mijn paspoort in een tas onder de matras van mijn bed. Toen ik voor een paar uur weg was heeft ie er 2000 roepies uit genomen, omdat hij het dringend nodig had. Ik kon er niet bepaald mee lachen.. Hij zei dat het een emergency was en ik had ook wel binnen de 3 uur terug omdat ik me kwaad heb gemaakt, maar zoiets doe je gewoon niet. Als ie een paar uur had gewacht had ie mijn toestemming kunnen vragen voor geld te lenen. Vandaag heb ik de mensen van RCDP erbij gehaald en ik heb een klacht ingediend over alles wat ik net heb geschreven. Dat er niet goed wordt gezorgd voor de kinderen en dat Narayan als baas op geen kloten trekt. Na een babbel met de baas van het andere weeshuis vandaag ziet het ernaar uit dat we de 3 disabled kids en de werkvrouw gaan verhuizen naar ginder. Zodat ze terug hereningd zijn met de andere kinderen en dat er tenminste goed voor hen wordt gezorgd. "Le fin" voor Narayan's Disabled Center, alhoewel ik zeker weet dat ie gewoon opnieuw begint.
Qua fotojournalisme doe ik eigenlijk niet zo enorm veel de laatse weken. Ik heb het nogal druk met de weeshuizen en er zijn ook gewoon te weinig assignments.
En reisnieuws! Ingewikkeld ahum.. Laten we zeggen dat ik er veel over nadenk en om de paar dagen van gedachten verander. Nu weet ik hoe een vrouw zich voelt haha. Ik heb zelf er even over nagedacht om gewoon terug naar huis te keren. Maar geen zorgen, ik heb mijn testikels terug gevonden en ga nog een laatste poging ondernemen om mijn originele reisplan uit te voeren. Maar man man, makkelijk is het niet. China en Rusland zijn zowat de moeilijkste landen om een visum voor te krijgen en de Chinese regering is de laatse maand knettergek geworden. Een andere reden waarom ik wou afzien van mijn plan is dat ik met Veerle (die van de trekking) naar Thailand, Cambodja en Loas kan. 7 weken wat rondtrekken door mooie landen, goed gezelschap, visums aan de grens! Zo makkelijk...
Het huidige plan (en geloof me, dat kan veranderen..) is dat ik binnen 3 weken hier in Katmandu een visum voor Mongolie koop en dan naar Hong Kong vlieg. Dat is de enige plaats ter wereld waar het nog mogelijk is om een Chinees visum te krijgen zonder al dat gedoe met vliegtickets en hotelreservaties. Mits je een reisagentschap betaalt natuurlijk. Dus ik ga er proberen een double-entry 60 days visum te scoren. Als dat niet lukt, dan hoor je me wel vloeken tot in Antwerpen en dan vlieg ik naar Thailand waar ik dan 7 weken met Veerle rondtrek. Ik ga ervan uit dat het me wel lukt. Mensen die ik Kathmandu heb leren kennen zijn 1 week geleden naar Hong Kong gevlogen en ze zijn China binnen geraakt. Okay, dus stel dat ik China binnen geraak dan blijk ik daar 30 dagen en ga ik vervolgens voor 30 dagen naar Mongolie. Wat schitterend zou zijn aangezien ik dan het grootste festival van het jaar ginder kan meemaken! Zodra ik in Mongolie aankom ga ik proberen een Russisch visum te scoren. Hier in Kathmandu kreeg ik een "Njet" als antwoord. De Russische regering zijn ook geen lieverdjes, ze willen treintickets + hotelereservaties + een toeristvoucher zien. Allemaal originele bewijzen natuurlijk en hier in Nepal is dat onmogelijk te regelen. Dus in Mongolie ga ik proberen dat allemaal te fixen en zo een Russisch visum te ontvangen. Lukt dat dan trek ik voor 3 weken door Rusland, vervolgens via Estland naar Zweden en dan terug naar Belgie. Lukt dat niet dan hoor je me opnieuw vloeken tot in Antwerpen en dan keer ik terug naar China dankzij mij double-entry visum. Na nog es 3 weken China zou ik dan de vlieger nemen van Beijing naar Brussel.
Ingewikkeld? En om even aan te tonen hoe leuk de Chinese regering is, ze hebben de Trans Siberian Express tussen Beijing en Ulaan Baatar voor 3 maanden afgeschaft. Mijn trein! En er zijn geruchten dat ze alle landgrenzen gaan afsluiten tijdens de Olympische Spelen... zodat ik dus de vlieger naar Mongolie zou moeten pakken... Wie weet wat ze nog gaan bedenken, tis om zot van te worden.. Anyway, als er de komende 2weken niets onverwacht gebeurt dan koop ik een ticket naar Hong Kong en waag ik mijn kans. Bedenkt de Chinese regering nog iets leuks, dan blaas ik het hele plan af en ga ik gewoon naar Thailand met Veerle. Wish me luck...
In other news, voor ik vertrek uit Nepal ga ik nog enkele dagen raften en canyoning met Veerle! Wat geweldig zou moeten zijn aangezien het regenseizoen is begonnen en de rivieren wat wilder worden. Het regent best wel veel de laatste tijd, doet me een beetje aan Belgie denken hehe. Oh, en ik nog een voedselvergifting opgelopen! De werkvrouw van het weeshuis had een ijsje voor me gekocht en ik was te vertederd om nee te zeggen. Dus later die dag heb ik 4 keer overgegeven en lag ik rillend in foetushouding op de vloer tot ze de dokter erbij hebben gehaald. Zeg nee tegen ijsjes in Nepal. En mijn 6 maanden Nepal zijn bijna afgelopen, best vreemd...
Tot de volgende!
PS: ik denk dat ik een nieuwe studie heb gevonden! Aan de Brusselse universiteit geven ze nog wel "Moleculaire Biology" dus ik heb een email gestuurd voor meer informatie. Hopelijk kan ik daar beginnen in September!
Het is weeral eventjes geleden sinds de vorige update dus het wordt een nogal lang bericht ahem. Maar dus, nieuws vanuit Nepal! Voor de duidelijkheid, ik werkte in een weeshuis met 3 disabled kids en 10 weeskinderen maar de weeskinderen zijn recent verhuist naar een nieuw weeshuis. Dus ik pendel tussen de 2 projecten.
Over het weeshuis.. Er is best wel een heleboel gebeurt sinds het vorige bericht. De laatste 2 weken heb ik een heleboel ziekenhuisbezoeken gedaan met de kinderen. 2 keer naar een hospitaal voor gehandicapten, dat erg vervelend ver weg is. Het is 2.5 uur met de bus en te voet tot daar, en het valt niet mee om Kamal te moeten dragen. En hij heeft 2 keer overgegeven in de bus op de terugweg! Nepalezen worden blijkbaar erg snel wagenziek.. Maar het was wel fijn dat de disabled kids es buitenkwamen. Normaal gezien blijven ze altijd in het weeshuis maar nu zaten ze verbaasd naar buiten te staren in de bus. En toen we met Navina naar het hospitaal gingen ging haar moeder ook mee. Ik wist niet eens dat ze een moeder had, maar het was in ieder geval een ontroerend weerzien. Navina was zelf aan het lachen, iets wat ik haar nooit heb zien doen.. mooi hoor. Maar bon, de kindjes zijn onderzocht enzo. Voor Anjana zijn er nieuwe speciale schoentjes besteld (voor 350 roepies! Tis echt geen geld) Voor Kamal hebben ze me wat fysiotherapie aangeleerd, dus nu doen we samen 2-3 keer per dag stretching oefeningen. Hij heeft blijkbaar cp, wat betekent dat hij bij zijn geboorte een tijdje geen zuurstof heeft gekregen, wat grote gevolgen had voor zijn mentale en fysieke capaciteiten.
Met 11 kindjes uit het andere weeshuis ben ik ondertussen ook al een paar keer naar een ander ziekenhuis geweest voor de gratis medical check-up. Niets al te ernstig aan de hand, buiten dat Navindra scabies heeft. Wat nogal kut is, aangezien scabies erg besmettelijk is en ik dat kindje regelmatig een knuffel geef en hij constant aan mijn armen hang. Bon, even na laten of ik nu ook geen scabies heb...Vandaag ben ik terug langs geweest naar het ziekenhuis met 11 "stool samples" van de kinderen (wat ze niet leuk vonden natuurlijk haha), zaterdag ga ik terug met nog es 3 kinderen terug. Met een ander kindje moet ik naar nog een ander hospitaal voor een oogonderzoek. En woensdag terug naar het disabled ziekenhusi met Kamal! Veel ziekenhuizen!
Verder ben ik ook nog met de kindjes van het nieuwe weeshuis naar de cinema geweest, gigantisch leuk! Die klein mannen beginnen te roepen en te applaudiseren als de "hero" in beeld komt en tja, ik doe mee hehe.
Maar er zijn ook dingen die me dwars zitten over mijn gehandicapten-project. In het kort, het is gewoon geen goede plek voor de kinderen en het is de schuld van Narayan, de baas ginder. We noemen officieel "National Vocational Center For Training and Rehabilitation Of Disabled" (sic). Het nationale center, en we hebben 3 kinderen! En een centrum voor training en rehabiliation, er gebeurt net niks qua rehabilitatie! Wat een waanzin.. Sinds deze weeks doe ik fysiotherapie met de kinderen, maar binnen 1.5 week ben ik weg en dan gebeurt er terug niks... Ik heb zitten babbelen met de baas van het nieuwe weeshuis, dat trouwens veel beter is. Ik was nogal skeptisch in het begin, maar tis een hele verbetering voor de kinderen. Ze gaan nu naar een prive school, er wordt een stuk beter voor hen gezorgd, enz.. Via de baas van het nieuwe weeshuis ben ik te weten gekomen dat Narayan geld aftroggelt van de gezinnen waar ie kinderen van aanneemt, dat ie in de gevangenis heeft gezeten, ... Ik wil best wel geloven dat Narayan zijn best doet om voor de kinderen te zorgen, maar hij kan het niet. Hij heeft geen sponsors en hij kan niet met geld om. De werkvrouw heeft ie trouwens al in 4 jaar niet meer betaald.
Plus, zaterdag heb ik me nog behoorlijk kwaad gemaakt. Ik bewaar mijn geld en mijn paspoort in een tas onder de matras van mijn bed. Toen ik voor een paar uur weg was heeft ie er 2000 roepies uit genomen, omdat hij het dringend nodig had. Ik kon er niet bepaald mee lachen.. Hij zei dat het een emergency was en ik had ook wel binnen de 3 uur terug omdat ik me kwaad heb gemaakt, maar zoiets doe je gewoon niet. Als ie een paar uur had gewacht had ie mijn toestemming kunnen vragen voor geld te lenen. Vandaag heb ik de mensen van RCDP erbij gehaald en ik heb een klacht ingediend over alles wat ik net heb geschreven. Dat er niet goed wordt gezorgd voor de kinderen en dat Narayan als baas op geen kloten trekt. Na een babbel met de baas van het andere weeshuis vandaag ziet het ernaar uit dat we de 3 disabled kids en de werkvrouw gaan verhuizen naar ginder. Zodat ze terug hereningd zijn met de andere kinderen en dat er tenminste goed voor hen wordt gezorgd. "Le fin" voor Narayan's Disabled Center, alhoewel ik zeker weet dat ie gewoon opnieuw begint.
Qua fotojournalisme doe ik eigenlijk niet zo enorm veel de laatse weken. Ik heb het nogal druk met de weeshuizen en er zijn ook gewoon te weinig assignments.
En reisnieuws! Ingewikkeld ahum.. Laten we zeggen dat ik er veel over nadenk en om de paar dagen van gedachten verander. Nu weet ik hoe een vrouw zich voelt haha. Ik heb zelf er even over nagedacht om gewoon terug naar huis te keren. Maar geen zorgen, ik heb mijn testikels terug gevonden en ga nog een laatste poging ondernemen om mijn originele reisplan uit te voeren. Maar man man, makkelijk is het niet. China en Rusland zijn zowat de moeilijkste landen om een visum voor te krijgen en de Chinese regering is de laatse maand knettergek geworden. Een andere reden waarom ik wou afzien van mijn plan is dat ik met Veerle (die van de trekking) naar Thailand, Cambodja en Loas kan. 7 weken wat rondtrekken door mooie landen, goed gezelschap, visums aan de grens! Zo makkelijk...
Het huidige plan (en geloof me, dat kan veranderen..) is dat ik binnen 3 weken hier in Katmandu een visum voor Mongolie koop en dan naar Hong Kong vlieg. Dat is de enige plaats ter wereld waar het nog mogelijk is om een Chinees visum te krijgen zonder al dat gedoe met vliegtickets en hotelreservaties. Mits je een reisagentschap betaalt natuurlijk. Dus ik ga er proberen een double-entry 60 days visum te scoren. Als dat niet lukt, dan hoor je me wel vloeken tot in Antwerpen en dan vlieg ik naar Thailand waar ik dan 7 weken met Veerle rondtrek. Ik ga ervan uit dat het me wel lukt. Mensen die ik Kathmandu heb leren kennen zijn 1 week geleden naar Hong Kong gevlogen en ze zijn China binnen geraakt. Okay, dus stel dat ik China binnen geraak dan blijk ik daar 30 dagen en ga ik vervolgens voor 30 dagen naar Mongolie. Wat schitterend zou zijn aangezien ik dan het grootste festival van het jaar ginder kan meemaken! Zodra ik in Mongolie aankom ga ik proberen een Russisch visum te scoren. Hier in Kathmandu kreeg ik een "Njet" als antwoord. De Russische regering zijn ook geen lieverdjes, ze willen treintickets + hotelereservaties + een toeristvoucher zien. Allemaal originele bewijzen natuurlijk en hier in Nepal is dat onmogelijk te regelen. Dus in Mongolie ga ik proberen dat allemaal te fixen en zo een Russisch visum te ontvangen. Lukt dat dan trek ik voor 3 weken door Rusland, vervolgens via Estland naar Zweden en dan terug naar Belgie. Lukt dat niet dan hoor je me opnieuw vloeken tot in Antwerpen en dan keer ik terug naar China dankzij mij double-entry visum. Na nog es 3 weken China zou ik dan de vlieger nemen van Beijing naar Brussel.
Ingewikkeld? En om even aan te tonen hoe leuk de Chinese regering is, ze hebben de Trans Siberian Express tussen Beijing en Ulaan Baatar voor 3 maanden afgeschaft. Mijn trein! En er zijn geruchten dat ze alle landgrenzen gaan afsluiten tijdens de Olympische Spelen... zodat ik dus de vlieger naar Mongolie zou moeten pakken... Wie weet wat ze nog gaan bedenken, tis om zot van te worden.. Anyway, als er de komende 2weken niets onverwacht gebeurt dan koop ik een ticket naar Hong Kong en waag ik mijn kans. Bedenkt de Chinese regering nog iets leuks, dan blaas ik het hele plan af en ga ik gewoon naar Thailand met Veerle. Wish me luck...
In other news, voor ik vertrek uit Nepal ga ik nog enkele dagen raften en canyoning met Veerle! Wat geweldig zou moeten zijn aangezien het regenseizoen is begonnen en de rivieren wat wilder worden. Het regent best wel veel de laatste tijd, doet me een beetje aan Belgie denken hehe. Oh, en ik nog een voedselvergifting opgelopen! De werkvrouw van het weeshuis had een ijsje voor me gekocht en ik was te vertederd om nee te zeggen. Dus later die dag heb ik 4 keer overgegeven en lag ik rillend in foetushouding op de vloer tot ze de dokter erbij hebben gehaald. Zeg nee tegen ijsjes in Nepal. En mijn 6 maanden Nepal zijn bijna afgelopen, best vreemd...
Tot de volgende!
PS: ik denk dat ik een nieuwe studie heb gevonden! Aan de Brusselse universiteit geven ze nog wel "Moleculaire Biology" dus ik heb een email gestuurd voor meer informatie. Hopelijk kan ik daar beginnen in September!
zaterdag 26 april 2008
Hiephoi!
Grappig nieuws, stom nieuws, slecht nieuws! Ik zal even zoeken naar goed nieuws om het uit te balanceren.
Grappig nieuws! Ik ben naar de boekenwinkel geweest voor de gratis kinderboeken af te halen! Een hele doos vol! Ik was er echt blij mee man. Maar toen ik de doos opende bleek dat ze ginder nogal vreemde kinderboeken hadden uitgekozen.. Enkele voorbeelden van de titels:
Sizzle (one of the sexiest romans you will read this year)
Inside the world of Industrial Espionage
Frontiers of High Energy Physics
A Course In Scientific Chinese
Le Nil
An Unauthorised Biography of Andrew Lloyd Webber
The Complete Encyclopedia on "Doctor Who" (A-D)
Electional Astrology
Astrology in Predicting Weather and Earthquakes (2 keer trouwens)
Wauw... En toen ik terug in de winkel stapte om te vragen of het de juiste doos was zeiden ze "Yes..." Bon, de kinderen leren momenteel vanalles bij over Andrew Lloyd Webber.
Stom nieuws! Na enkele verwarrende dagen in het weeshuis zijn 10 van de 13 kinderen verhuist naar een ander weeshuis.. Er is een nieuwe sponsor met veel geld, ze kunnen allemaal naar een dure prive-school, geweldig allemaal. Maar ik blijf dus wel achter met den baas, de didi en 3 gehandicapte kindjes. Wat lichtelijk saai is gedurende een hele dag, plus ik mis de rest van kinderen nogal. En er is niemand meer die deftig engels kan spreken.. Maar bon, ik denk dat ik 2-3 dagen per week bij de andere kinderen ga langsgaan (net een echtscheiding), 2-3 dagen bij de gehandicapte kindjes en de rest in Kathmandu om fotokes te maken. Ik heb nu voor het eerst wat opdrachtjes gekregen voor fotojournalisme, best leuk hehe.
Enne, de gratis check-up die ik had geregeld voor de kinderen.. Vanmorgen gingen we normaal gezien langs met de gehandicapte kindjes maar den baas van het weeshuis heeft het 10 minuten voor we vertrokken afegezegd. De zak! Ik zit er dan verdomme moeite in te steken en dan vind meneer dat we beter naar een groter ziekenhuis gaan nu er toch een donor is met veel geld.
Nog vreemd nieuws, beetje tragisch. In mijn vorige weeshuis was er een leerkracht, Santosh, waar ik goed mee overeen kwam. Maar sinds deze week heeft ie het weeshuis verlaten om te gaan werken in Quatar als electricien. Wat waarschijnlijk een van de vreselijke slavenjobs is waar ze je paspoort afpakken voor enkele jaren. Man man, ik hoop dat het niet zo erg is als ik het mij voorstel.
Dat was nog niet eens het slechte nieuws. Ik zit dik in de problemen qua een visum voor China. Een "njet" in de ambassade in Kathmandu, enkel een visum voor 3 weken via de Chinese ambassade in Brussel (als ik een retourticket + hotelreservatie kan voorleggen!), .. Ziet er niet goed uit dus. Ik heb geprobeerd te smeken, te dreigen, ik heb zelf even geprobeerd een ambtenaar om te kopen via een reisbureau, allemaal noppes. Dankzij de situatie in Tibet is het belachelijk moeilijk om een Chinees visum te krijgen, en al helemaal voor iemand die probeert rond te reizen door Azie. Dus enige hoop: Hong Kong. Mogelijk kan je daar een visum van een maand krijgen. 2 Duitsers en een Israelier die ik heb leren kennen in de Chinese ambassade gaan dat proberen, dus als het hen lukt kan ik ook proberen.
Of anders kan ik ook gewoon terugkeren naar Belgie natuurlijk. Maar eerlijk gezegd zou ik het enorm kut vinden om mijn reisplannen als gevolg van de Chinese regering te moeten opgeven. Nog een optie is gewoon een nieuw reisplan bedenken naar landen niet zo fucking moeilijk doen over visums.
Even rustig nadenken dus, ik heb nog 4 weken voor ik uit Nepal vertrek..
Oh, en de master na master die ik volgend jaar wou doen blijkt sinds enkele maanden te zijn afgeschaft. Dus als er iemand een toffe studierichting weet van 1 jaar over moleculaire genetica, laat maar weten.
Dus yup, een losing streak. Dikke problemen voor een chinees visum, 80 % van mijn kinderen zijn er vandoor en de manama die ik wou studeren is afgeschaft.
En eh goed nieuws... Ik ben niet meer verdwaald en ik heb mijn trui zelf terug gevonden!
Oh, en nieuwe fotos hier , hier en hier
Grappig nieuws, stom nieuws, slecht nieuws! Ik zal even zoeken naar goed nieuws om het uit te balanceren.
Grappig nieuws! Ik ben naar de boekenwinkel geweest voor de gratis kinderboeken af te halen! Een hele doos vol! Ik was er echt blij mee man. Maar toen ik de doos opende bleek dat ze ginder nogal vreemde kinderboeken hadden uitgekozen.. Enkele voorbeelden van de titels:
Sizzle (one of the sexiest romans you will read this year)
Inside the world of Industrial Espionage
Frontiers of High Energy Physics
A Course In Scientific Chinese
Le Nil
An Unauthorised Biography of Andrew Lloyd Webber
The Complete Encyclopedia on "Doctor Who" (A-D)
Electional Astrology
Astrology in Predicting Weather and Earthquakes (2 keer trouwens)
Wauw... En toen ik terug in de winkel stapte om te vragen of het de juiste doos was zeiden ze "Yes..." Bon, de kinderen leren momenteel vanalles bij over Andrew Lloyd Webber.
Stom nieuws! Na enkele verwarrende dagen in het weeshuis zijn 10 van de 13 kinderen verhuist naar een ander weeshuis.. Er is een nieuwe sponsor met veel geld, ze kunnen allemaal naar een dure prive-school, geweldig allemaal. Maar ik blijf dus wel achter met den baas, de didi en 3 gehandicapte kindjes. Wat lichtelijk saai is gedurende een hele dag, plus ik mis de rest van kinderen nogal. En er is niemand meer die deftig engels kan spreken.. Maar bon, ik denk dat ik 2-3 dagen per week bij de andere kinderen ga langsgaan (net een echtscheiding), 2-3 dagen bij de gehandicapte kindjes en de rest in Kathmandu om fotokes te maken. Ik heb nu voor het eerst wat opdrachtjes gekregen voor fotojournalisme, best leuk hehe.
Enne, de gratis check-up die ik had geregeld voor de kinderen.. Vanmorgen gingen we normaal gezien langs met de gehandicapte kindjes maar den baas van het weeshuis heeft het 10 minuten voor we vertrokken afegezegd. De zak! Ik zit er dan verdomme moeite in te steken en dan vind meneer dat we beter naar een groter ziekenhuis gaan nu er toch een donor is met veel geld.
Nog vreemd nieuws, beetje tragisch. In mijn vorige weeshuis was er een leerkracht, Santosh, waar ik goed mee overeen kwam. Maar sinds deze week heeft ie het weeshuis verlaten om te gaan werken in Quatar als electricien. Wat waarschijnlijk een van de vreselijke slavenjobs is waar ze je paspoort afpakken voor enkele jaren. Man man, ik hoop dat het niet zo erg is als ik het mij voorstel.
Dat was nog niet eens het slechte nieuws. Ik zit dik in de problemen qua een visum voor China. Een "njet" in de ambassade in Kathmandu, enkel een visum voor 3 weken via de Chinese ambassade in Brussel (als ik een retourticket + hotelreservatie kan voorleggen!), .. Ziet er niet goed uit dus. Ik heb geprobeerd te smeken, te dreigen, ik heb zelf even geprobeerd een ambtenaar om te kopen via een reisbureau, allemaal noppes. Dankzij de situatie in Tibet is het belachelijk moeilijk om een Chinees visum te krijgen, en al helemaal voor iemand die probeert rond te reizen door Azie. Dus enige hoop: Hong Kong. Mogelijk kan je daar een visum van een maand krijgen. 2 Duitsers en een Israelier die ik heb leren kennen in de Chinese ambassade gaan dat proberen, dus als het hen lukt kan ik ook proberen.
Of anders kan ik ook gewoon terugkeren naar Belgie natuurlijk. Maar eerlijk gezegd zou ik het enorm kut vinden om mijn reisplannen als gevolg van de Chinese regering te moeten opgeven. Nog een optie is gewoon een nieuw reisplan bedenken naar landen niet zo fucking moeilijk doen over visums.
Even rustig nadenken dus, ik heb nog 4 weken voor ik uit Nepal vertrek..
Oh, en de master na master die ik volgend jaar wou doen blijkt sinds enkele maanden te zijn afgeschaft. Dus als er iemand een toffe studierichting weet van 1 jaar over moleculaire genetica, laat maar weten.
Dus yup, een losing streak. Dikke problemen voor een chinees visum, 80 % van mijn kinderen zijn er vandoor en de manama die ik wou studeren is afgeschaft.
En eh goed nieuws... Ik ben niet meer verdwaald en ik heb mijn trui zelf terug gevonden!
Oh, en nieuwe fotos hier , hier en hier
vrijdag 18 april 2008
Weeshuis in Chautara
Heyhey!
Alles goed hier in Nepal! Ik ben nu al ongeveer 3 dagen in mijn nieuwe weeshuis en het is geweldig! Ok, er is weinig geld en geen materiaal, maar de kindjes zijn schatten. Toen ik aankwam was er geen speelgoed, geen boeken, geen posters tegen de muren, noppes. Maar geleidelijk aan koop ik dingen om het weeshuis wat op te vullen. Voorlopig heb ik 2 boeken gekocht, dinsdag kan ik normaal gezien gratis boeken afhalen bij een boekenwinkel in Thamel. Voorlopig lees ik dan maar Dostojevsky en Oscar Wilde voor aan de kinderen hehe. Engels kunnen ze niet, dus het maakt niet echt uit zolang ze mijn stem maar horen me dunkt.
Zoals ik al eerder zei, er zijn 13 kinderen in het weeshuis. Bhimsen, Yubraj, Shanti, Yugesh, Yubina, Anjana, Kamal, Navina, Navindra, Surindra, Saraj, Acham en Dhinsen (maar die laatste zit momenteel in Kathmandu om een of andere vage reden). Jawel, ik ken alle namen! Aangezien de groep nu een stuk kleiner is, heb ik mijn uiterste best gedaan om alle namen te leren. Tis ook gewoon fijner met zo een kleine groep, je kunt meer contact leggen met de kinderen. Omdat ze binnenkort gaan verhuizen gaan ze momenteel niet naar school en de gehandicapte kindjes gaan nooit naar school. 3 van hen zijn dus gehandicapt; Anjana, Kamal en Navina. Anjana is fysiek gehandicapt maar erg slim, wat een beetje tragisch is omdat ze nu geen kansen krijgt. Mijn favoriete kind van de hoop. Kamal is zowel fysisch als geestelijk gehandicapt,echt een schatteke hehe. Hij heeft nogal veel littekens op zijn hoofd omdat hij altijd valt, zeggen ze. Navina is redelijk hopeloos. Haar standaard gemoedstoestand is pure doodsangst. Zodra je een onverwachte beweging maakt of als ze lawaai hoort, begint ze te huilen. Het enige dat ik voor haar kan doen is dhaal-baat binnenlepelen en haar gezicht en handen schoonmaken. Ze kan niet praten of lachen.
Het weeshuis bestaat nu al 7 jaar, maar ik ben de eerste vrijwilliger die er arriveert. Maar tis er erg fijn hoor. Ze noemen me constand "Sir Ram" hehe, Buiten de kinderen is er de baas, Narayan. Vriendelijke kerel, werkelijk, meestal vertrouw ik de bazen in weeshuizen niet zo. Hji is zelf ook een beetje fysiek gehandicapt. Verder is er nog Kumari, de huismoeder/kokkin/schoonmaakster van dienst. Ze is behoorlijk dol op me!. Ze wast mijn kleren, begint wild te gebaren als ik probeer mijn eigen bord schoon te maken, .. Echt een moederkloek. Ik vermoed wel een complot om me op te eten binnen enkele weken, ze probeert me in ieder geval vet te mesten. Haar zoon, Yubray, spreekt wat Engels, verder niemand.
Wat kan ik nog melden over het nieuwe weeshuis... Er is een waterval op een klein uurje wandelen, dus we zijn al 2 keer met een deel van de kinderen naar daar gewandeld. Echt fijn om net buiten Katmandu al door de jungle te kunnen kruipen geleid door 12-jarigen en dan uiteindelijk bij een schitterende waterval uit te komen, en dan ginder wat in het water spelen. Super!
Nog grappige dingen: eerst lag in bed met mijn voeten gericht naar een afbeelding van een Hindoeistsche god, maar ik moest me omdraaien omdat dat heiligschennis was. Een "douche" nemen ginder is wel erg apart. Ik sta dus gewoon in mijn boxershort aan de waterton met 10 kleine kinderen rond me, verbaasd over hoe bleek ik wel niet ben. Elke oechtend doen we octhendgymnastiek! Wat dus betekent dat ik wat grappige oefeningen bedenk en dat ze me nadoen gedurende een half uurtje. Mijn favoriete moment van de dag! En de kinderen vinden het geweldig. En om even aan te tonen dat ik nog niet zo veel ben veranderd. De eerste keer dat ik van Kathmandu moest terugkeren naar het weeshuis ben ik onderweg 3 keer verdwaald en ik heb er 2 uur over gedaan in plaats van 30 minuten! En ik ben mijn trui kwijt gespeeld die dag! Zo ken ik mezelf terug.
Sinds gisteren ben ik even terug gekomen naar Kathmandu voor wat fotojournalisme. Ik heb een interview gehad met de voorzitter van YCL (Young Communist League) voor ongeveer 2 uur. Erg boeiend! Beetje discussieren over de politieke toestand, over communistische regimes in het verleden en wat ik ervan vind, ... Ik heb wat vragen gesteld over het gebruik van geweld, over de vrijheid van meningsuiting, .. Meestal ontkenden ze he gebruik van geweld, of zeiden dat dit negatieve propaganda of leugens betrof. En dat het gebruik van geweld in sommige gevallen nodig was en deel van de revolutie... Uiteindelijk vroegen ze nog of ik geen lid wou worden van YCL en een "representative" wou worden, maar ik heb toch maar bedankt. Ik ben van plan het allemaal uit te schrijven en wie weet, als ik het goed genoeg vind zal ik het wel es op deze blog zetten of probereren te publiceren. Voorlopig doe ik deze interviews gewoon uit nieuwsgierigheid, om meer te weten te komen over Nepal.
Ik heb ook terug een straatkerel in Thamel geinterviewd, erg boeiend! Blijkbaar zijn er 200 trekking agencies in Thamel en zijn agency heeft 3 straatkerels in dienst. Wat mogelijk betekent dat er 600 mensen rond lopen die me een trekking proberen aan te smeren. Dat verklaart wel waarom toeristen hier constant lastig gevallen worden. Hij heeft me ook verteld over de tacktieken die ze gebruiken om klanten te zoeken en aan te spreken.
Maandag ga ik naar de Chinese ambassade in Kathmandu om toch nog proberen mijn visum te krijgen. Vandaag heb ik nog es geinformeerd bij mijn travel agency en mogelijk lukt het nu wel, de regels veranderen blijkbaar om de 5 fucking minuten hoeraa. Wish me luck!
Tot zover de update, tot de volgende!
Fotokes van het weeshuis : hier
Alles goed hier in Nepal! Ik ben nu al ongeveer 3 dagen in mijn nieuwe weeshuis en het is geweldig! Ok, er is weinig geld en geen materiaal, maar de kindjes zijn schatten. Toen ik aankwam was er geen speelgoed, geen boeken, geen posters tegen de muren, noppes. Maar geleidelijk aan koop ik dingen om het weeshuis wat op te vullen. Voorlopig heb ik 2 boeken gekocht, dinsdag kan ik normaal gezien gratis boeken afhalen bij een boekenwinkel in Thamel. Voorlopig lees ik dan maar Dostojevsky en Oscar Wilde voor aan de kinderen hehe. Engels kunnen ze niet, dus het maakt niet echt uit zolang ze mijn stem maar horen me dunkt.
Zoals ik al eerder zei, er zijn 13 kinderen in het weeshuis. Bhimsen, Yubraj, Shanti, Yugesh, Yubina, Anjana, Kamal, Navina, Navindra, Surindra, Saraj, Acham en Dhinsen (maar die laatste zit momenteel in Kathmandu om een of andere vage reden). Jawel, ik ken alle namen! Aangezien de groep nu een stuk kleiner is, heb ik mijn uiterste best gedaan om alle namen te leren. Tis ook gewoon fijner met zo een kleine groep, je kunt meer contact leggen met de kinderen. Omdat ze binnenkort gaan verhuizen gaan ze momenteel niet naar school en de gehandicapte kindjes gaan nooit naar school. 3 van hen zijn dus gehandicapt; Anjana, Kamal en Navina. Anjana is fysiek gehandicapt maar erg slim, wat een beetje tragisch is omdat ze nu geen kansen krijgt. Mijn favoriete kind van de hoop. Kamal is zowel fysisch als geestelijk gehandicapt,echt een schatteke hehe. Hij heeft nogal veel littekens op zijn hoofd omdat hij altijd valt, zeggen ze. Navina is redelijk hopeloos. Haar standaard gemoedstoestand is pure doodsangst. Zodra je een onverwachte beweging maakt of als ze lawaai hoort, begint ze te huilen. Het enige dat ik voor haar kan doen is dhaal-baat binnenlepelen en haar gezicht en handen schoonmaken. Ze kan niet praten of lachen.
Het weeshuis bestaat nu al 7 jaar, maar ik ben de eerste vrijwilliger die er arriveert. Maar tis er erg fijn hoor. Ze noemen me constand "Sir Ram" hehe, Buiten de kinderen is er de baas, Narayan. Vriendelijke kerel, werkelijk, meestal vertrouw ik de bazen in weeshuizen niet zo. Hji is zelf ook een beetje fysiek gehandicapt. Verder is er nog Kumari, de huismoeder/kokkin/schoonmaakster van dienst. Ze is behoorlijk dol op me!. Ze wast mijn kleren, begint wild te gebaren als ik probeer mijn eigen bord schoon te maken, .. Echt een moederkloek. Ik vermoed wel een complot om me op te eten binnen enkele weken, ze probeert me in ieder geval vet te mesten. Haar zoon, Yubray, spreekt wat Engels, verder niemand.
Wat kan ik nog melden over het nieuwe weeshuis... Er is een waterval op een klein uurje wandelen, dus we zijn al 2 keer met een deel van de kinderen naar daar gewandeld. Echt fijn om net buiten Katmandu al door de jungle te kunnen kruipen geleid door 12-jarigen en dan uiteindelijk bij een schitterende waterval uit te komen, en dan ginder wat in het water spelen. Super!
Nog grappige dingen: eerst lag in bed met mijn voeten gericht naar een afbeelding van een Hindoeistsche god, maar ik moest me omdraaien omdat dat heiligschennis was. Een "douche" nemen ginder is wel erg apart. Ik sta dus gewoon in mijn boxershort aan de waterton met 10 kleine kinderen rond me, verbaasd over hoe bleek ik wel niet ben. Elke oechtend doen we octhendgymnastiek! Wat dus betekent dat ik wat grappige oefeningen bedenk en dat ze me nadoen gedurende een half uurtje. Mijn favoriete moment van de dag! En de kinderen vinden het geweldig. En om even aan te tonen dat ik nog niet zo veel ben veranderd. De eerste keer dat ik van Kathmandu moest terugkeren naar het weeshuis ben ik onderweg 3 keer verdwaald en ik heb er 2 uur over gedaan in plaats van 30 minuten! En ik ben mijn trui kwijt gespeeld die dag! Zo ken ik mezelf terug.
Sinds gisteren ben ik even terug gekomen naar Kathmandu voor wat fotojournalisme. Ik heb een interview gehad met de voorzitter van YCL (Young Communist League) voor ongeveer 2 uur. Erg boeiend! Beetje discussieren over de politieke toestand, over communistische regimes in het verleden en wat ik ervan vind, ... Ik heb wat vragen gesteld over het gebruik van geweld, over de vrijheid van meningsuiting, .. Meestal ontkenden ze he gebruik van geweld, of zeiden dat dit negatieve propaganda of leugens betrof. En dat het gebruik van geweld in sommige gevallen nodig was en deel van de revolutie... Uiteindelijk vroegen ze nog of ik geen lid wou worden van YCL en een "representative" wou worden, maar ik heb toch maar bedankt. Ik ben van plan het allemaal uit te schrijven en wie weet, als ik het goed genoeg vind zal ik het wel es op deze blog zetten of probereren te publiceren. Voorlopig doe ik deze interviews gewoon uit nieuwsgierigheid, om meer te weten te komen over Nepal.
Ik heb ook terug een straatkerel in Thamel geinterviewd, erg boeiend! Blijkbaar zijn er 200 trekking agencies in Thamel en zijn agency heeft 3 straatkerels in dienst. Wat mogelijk betekent dat er 600 mensen rond lopen die me een trekking proberen aan te smeren. Dat verklaart wel waarom toeristen hier constant lastig gevallen worden. Hij heeft me ook verteld over de tacktieken die ze gebruiken om klanten te zoeken en aan te spreken.
Maandag ga ik naar de Chinese ambassade in Kathmandu om toch nog proberen mijn visum te krijgen. Vandaag heb ik nog es geinformeerd bij mijn travel agency en mogelijk lukt het nu wel, de regels veranderen blijkbaar om de 5 fucking minuten hoeraa. Wish me luck!
Tot zover de update, tot de volgende!
Fotokes van het weeshuis : hier
dinsdag 15 april 2008
Nieuwe projecten!
Liefste internetdagboek
Ik ben beter hoor! Ik ben vandaag nog es terug geweest in het ziekenhuis voor een check-up en gezond verklaard! Ze hebben me nog wat extra medicijnen mee gegeven en ik ben erin geslaagd een gratis medical check-up te regelen voor de kindjes van mijn nieuwe weeshuis. De rolstoelen die ik onder mijn trui had verstopt heb ik wel aan de receptie terug moeten afgven, verdorie!
Ik ben dus gisteren begonnen in een nieuw weeshuis! Tis wel een stuk anders als toen in Rampur ahum. Daar was het echt wel een 5-sterren weeshuis. Nu zit ik bij 13 kindjes waarvan er 3 gehandicapt zijn. Behoorlijk zwaar gehandicapt eigenlijk. 2 lachen constant, nummer 3 huilt constant en ze zitten alle 3 in een rolstoel. Bon, een tuinstoel op wielen, letterlijk. Gisteren kwam ik de kleinste tegen in de gang, halfnaakt, toen ie zich over de vloer richting wc aan het slepen was. Dan weet je toch wel even niet wat te doen hoor. Het is er nogal piepklein, geen voorzieningen, noppes eigenlijk. Vannacht heb ik de kamer gedeeld met de kinderen, vanaf morgen heb ik mijn eigen kamer denk ik. Geen gastgezin dus, ik blijf in het proecjt zelve. Een douche heb ik niet deze keer, wassen aan de waterton! En het weeshuis ligt buiten Kathmandu dus ik moet een half uur op de bus tot Thamel en een klein uur tot kantipur Publications.
Maar hey, de kinders zijn natuurlijk superlief en er zijn uitdagingen genoeg. Naast een gratis medical check-up heb ik ook gratis kinderboeken kunnen regelen in een boekenwinkel in Thamel. Alle bon, ik mag ze volgende week toch komen afhalen. Ook volgende week ga ik nog langs bij de Rotary Club om te zien of ik niks gratis kan losprutsen hoeraa. Verdere plannen, een rolstoelramp laten ineen zetten, wat educatieve posters voor tegen de muur te plakken, op het einde mijn fotos laten afdrukken voor tegen de muur, wat speelgoed, ... Ik hoop dat ik toch een ster kan toevoegen aan dit weeshuis tegen dat ik vertrek binnen 6 weken. Ook best wel weer grappige situaties hehe. Kinderen die verwonderd naar wc-papier staren en me vragen wat het is, het "bureau" van de "chairman" dat tegelijkertijd mijn slaapkamer is, ...
Maar bon, ik werk dus semi halftijds in het weeshuis. De rest van de tijd kan ik werken als fotojournalist. Tis wel erg laidback haha. Ik mag komen wanneer ik wil, als ze een assignment hebben kan ik dat doen, de rest van de tijd moet ik mijn plan maar trekken. Maar bon, mij best hoor. Ik zal wel zelfstandig fotos maken. En nu kan ik ze tenminste uploaden bij hen zodat ze hopelijk gepubliceerd worden. Dus ik schat dat ik 3-4 dagen per week in het weeshuis werk en de rest als fotojournalist. En een een vrije dag per week mss.
Verder ben ik me volop aan he voor bereiden voor de verdere reis, maar af en toe toch obstakels ahum. Bijvoorbeeld, sinds vandaag blijkt dat de Chinese ambassade in Kathmandu geen visums meer uitdeelt in Nepal! En dan om de schitterende reden dat we te dicht tegen Tibet liggen en er dus veel Tibetaanse vluchtelingen in Nepal zijn. KUT. Behoorlijk gigantisch obstakel eigenlijk... Maar bon, ik laat me niet ontmoedigen, Ik ga er even een weekje over nadenken, maar ik heb al nagevraagd hoeveel een ticket naar Bangkok in Thailand kost. Daar kan ik dan een weekje blijven terwijl ik een Chinees visum regel, en dan de vlieger op naar een of andere Chinese stad. En ik kan het zo regelen dat als blijkt dat ik ook daar geen visum krijg, ik nog vlug terug kan naar Nepal voor mijn vlucht naar Belgie te halen. Want die kan ik dus niet afzeggen spijtig genoeg.
Veel te veel te doen op te weinig tijd. 6 weken gaat echt zo om zijn.
Tot de volgende!
Ik ben beter hoor! Ik ben vandaag nog es terug geweest in het ziekenhuis voor een check-up en gezond verklaard! Ze hebben me nog wat extra medicijnen mee gegeven en ik ben erin geslaagd een gratis medical check-up te regelen voor de kindjes van mijn nieuwe weeshuis. De rolstoelen die ik onder mijn trui had verstopt heb ik wel aan de receptie terug moeten afgven, verdorie!
Ik ben dus gisteren begonnen in een nieuw weeshuis! Tis wel een stuk anders als toen in Rampur ahum. Daar was het echt wel een 5-sterren weeshuis. Nu zit ik bij 13 kindjes waarvan er 3 gehandicapt zijn. Behoorlijk zwaar gehandicapt eigenlijk. 2 lachen constant, nummer 3 huilt constant en ze zitten alle 3 in een rolstoel. Bon, een tuinstoel op wielen, letterlijk. Gisteren kwam ik de kleinste tegen in de gang, halfnaakt, toen ie zich over de vloer richting wc aan het slepen was. Dan weet je toch wel even niet wat te doen hoor. Het is er nogal piepklein, geen voorzieningen, noppes eigenlijk. Vannacht heb ik de kamer gedeeld met de kinderen, vanaf morgen heb ik mijn eigen kamer denk ik. Geen gastgezin dus, ik blijf in het proecjt zelve. Een douche heb ik niet deze keer, wassen aan de waterton! En het weeshuis ligt buiten Kathmandu dus ik moet een half uur op de bus tot Thamel en een klein uur tot kantipur Publications.
Maar hey, de kinders zijn natuurlijk superlief en er zijn uitdagingen genoeg. Naast een gratis medical check-up heb ik ook gratis kinderboeken kunnen regelen in een boekenwinkel in Thamel. Alle bon, ik mag ze volgende week toch komen afhalen. Ook volgende week ga ik nog langs bij de Rotary Club om te zien of ik niks gratis kan losprutsen hoeraa. Verdere plannen, een rolstoelramp laten ineen zetten, wat educatieve posters voor tegen de muur te plakken, op het einde mijn fotos laten afdrukken voor tegen de muur, wat speelgoed, ... Ik hoop dat ik toch een ster kan toevoegen aan dit weeshuis tegen dat ik vertrek binnen 6 weken. Ook best wel weer grappige situaties hehe. Kinderen die verwonderd naar wc-papier staren en me vragen wat het is, het "bureau" van de "chairman" dat tegelijkertijd mijn slaapkamer is, ...
Maar bon, ik werk dus semi halftijds in het weeshuis. De rest van de tijd kan ik werken als fotojournalist. Tis wel erg laidback haha. Ik mag komen wanneer ik wil, als ze een assignment hebben kan ik dat doen, de rest van de tijd moet ik mijn plan maar trekken. Maar bon, mij best hoor. Ik zal wel zelfstandig fotos maken. En nu kan ik ze tenminste uploaden bij hen zodat ze hopelijk gepubliceerd worden. Dus ik schat dat ik 3-4 dagen per week in het weeshuis werk en de rest als fotojournalist. En een een vrije dag per week mss.
Verder ben ik me volop aan he voor bereiden voor de verdere reis, maar af en toe toch obstakels ahum. Bijvoorbeeld, sinds vandaag blijkt dat de Chinese ambassade in Kathmandu geen visums meer uitdeelt in Nepal! En dan om de schitterende reden dat we te dicht tegen Tibet liggen en er dus veel Tibetaanse vluchtelingen in Nepal zijn. KUT. Behoorlijk gigantisch obstakel eigenlijk... Maar bon, ik laat me niet ontmoedigen, Ik ga er even een weekje over nadenken, maar ik heb al nagevraagd hoeveel een ticket naar Bangkok in Thailand kost. Daar kan ik dan een weekje blijven terwijl ik een Chinees visum regel, en dan de vlieger op naar een of andere Chinese stad. En ik kan het zo regelen dat als blijkt dat ik ook daar geen visum krijg, ik nog vlug terug kan naar Nepal voor mijn vlucht naar Belgie te halen. Want die kan ik dus niet afzeggen spijtig genoeg.
Veel te veel te doen op te weinig tijd. 6 weken gaat echt zo om zijn.
Tot de volgende!
zondag 13 april 2008
Een nadere inspectie van Nepalese ziekenhuizen
Heyhey!
Merde, ik heb gisteren nacht doorgebracht met een infuus in mijn pootje! Aangezien ik de voorbije 4 maanden nogal vaak ziek was (laat het begin van de vorige zin een hint zijn haha), had ik gisteren besloten toch maar es naar het ziekenhuis te gaan. Dus een bloedonderzoek en ze vonden dat ik maar een nachtje moest blijven zodat ze me antiobiotica en zout/sucrose-oplossingen konden toedienen. En ik heb relatief weinig witte bloedcellen blijkbaar, maar nog binnen de normale range. Maar bon, ik voel me al een stuk beter en ik heb een heleboel medicamenten gekregen. Dinsdag nog even terug voor een check-up en dan ben ik vanaf veronderstel ik. Nepalese ziekenhuizen vallen best mee, de elektriciteit valt net als in de rest van het land ook wel uit, maar verder was het owkee.
Qua projecten zit het allemaal wel snor denk ik. Dinsdag kan ik langs bij Kantipur Publications voor mijn eerste werkdag. En in de loop van volgende week kan ik ook in mijn gehandicaptenproject beginnen, waar ik ook in de buurt verblijf vanaf dan.
Verder moet ik nog even langs bij het Belgische ereconsulaat om me te registreren en bij de Chinese ambassade voor een visum aan te vragen.
Meer fotokes van de verkiezingen, Kathmandu en het ziekenhuis alhier.
Tot de volgende!
Merde, ik heb gisteren nacht doorgebracht met een infuus in mijn pootje! Aangezien ik de voorbije 4 maanden nogal vaak ziek was (laat het begin van de vorige zin een hint zijn haha), had ik gisteren besloten toch maar es naar het ziekenhuis te gaan. Dus een bloedonderzoek en ze vonden dat ik maar een nachtje moest blijven zodat ze me antiobiotica en zout/sucrose-oplossingen konden toedienen. En ik heb relatief weinig witte bloedcellen blijkbaar, maar nog binnen de normale range. Maar bon, ik voel me al een stuk beter en ik heb een heleboel medicamenten gekregen. Dinsdag nog even terug voor een check-up en dan ben ik vanaf veronderstel ik. Nepalese ziekenhuizen vallen best mee, de elektriciteit valt net als in de rest van het land ook wel uit, maar verder was het owkee.
Qua projecten zit het allemaal wel snor denk ik. Dinsdag kan ik langs bij Kantipur Publications voor mijn eerste werkdag. En in de loop van volgende week kan ik ook in mijn gehandicaptenproject beginnen, waar ik ook in de buurt verblijf vanaf dan.
Verder moet ik nog even langs bij het Belgische ereconsulaat om me te registreren en bij de Chinese ambassade voor een visum aan te vragen.
Meer fotokes van de verkiezingen, Kathmandu en het ziekenhuis alhier.
Tot de volgende!
donderdag 10 april 2008
De verkiezingen enzo
Heyhey!
Eerst ende vooral, ik leef nog hoor. Niet opgeblazen, niet ontvoerd, niet neergestoken of beschoten. Het was vandaag verbazingwekkend rustig in Kathmandu. Ik heb enkele uren met mijn camera door de straten gedwaald, tis nogal surrealistisch vandaag. Geen verkeer, geen getoeter, 90 % van de winkels dicht, wel nog straatverkopers met fluiten en fucking tijgerbalsem. Het anders zo drukke Thamel was bijna verlaten. Veel politie en soldaten. Kinderen die op straat rollerskaten, badmingtonnen en fietsen. Terwijl je op elke andere dag direct van je sokken wordt gereden op die straten.
Maar zover ik weet geen onlusten, betogingen of explosies. Ik heb er in ieder geval niks van gemerkt. De afgelopen weken waren er wel degelijk betogingen en explosies hier in de stad. De afgelopen dagen zijn er ook wel doden gevallen in Nepal, maar vooral in het onrustige Zuiden. Ik denk dat er gisteren 7 doden waren in het land.
Verder heb ik gisteren voor het eerst in 4 maanden op mijn eentje in een restaurant gezeten. Tikje vreemd. Eergisteren heb ik gedag gezegd tegen mijn familie voor 5 maanden. De Portugesen waar ik zo goed mee overeen kwam zijn allemaal vertrokken deze week. Een andere vriendin zit in India voor een maand. Zowat iedereen die me dierbaar is hier is ervandoor. Nu ja, niet iedereen hoor. Maar bon, het restaurant dus, met een boekje erbij viel het best mee en ik heb kunnen oefenen met van die eetstokjes. En het eten was brilliant! Rep u naar een Koreaans restaurant in de buurt en bestel "Grilled pork"!! Hmmm... En wie weet komen ze dan ook aan je tafel alles klaarmaken en alles op je slablaadje leggen. Met zelf de instructie "Eat now !" Die gaan me daar nog vaker zien langskomen hehe!
De komende week zou ik een heleboel moeten doen, nog dingen regelen voor mijn projecten zodat ze hopelijk helemaal in orde komen. Maar tja, met die verkiezingen weet je maar nooit. Binnen een tijdje zou ik dan bezig moeten zijn met mijn projecten en in een gastgezin zitten, dus bezigheid genoeg.
Merci trouwens voor alle mails! Uwer kaartjes komen er binnen enkele maanden aan.
Yours truly,
Bert
Eerst ende vooral, ik leef nog hoor. Niet opgeblazen, niet ontvoerd, niet neergestoken of beschoten. Het was vandaag verbazingwekkend rustig in Kathmandu. Ik heb enkele uren met mijn camera door de straten gedwaald, tis nogal surrealistisch vandaag. Geen verkeer, geen getoeter, 90 % van de winkels dicht, wel nog straatverkopers met fluiten en fucking tijgerbalsem. Het anders zo drukke Thamel was bijna verlaten. Veel politie en soldaten. Kinderen die op straat rollerskaten, badmingtonnen en fietsen. Terwijl je op elke andere dag direct van je sokken wordt gereden op die straten.
Maar zover ik weet geen onlusten, betogingen of explosies. Ik heb er in ieder geval niks van gemerkt. De afgelopen weken waren er wel degelijk betogingen en explosies hier in de stad. De afgelopen dagen zijn er ook wel doden gevallen in Nepal, maar vooral in het onrustige Zuiden. Ik denk dat er gisteren 7 doden waren in het land.
Verder heb ik gisteren voor het eerst in 4 maanden op mijn eentje in een restaurant gezeten. Tikje vreemd. Eergisteren heb ik gedag gezegd tegen mijn familie voor 5 maanden. De Portugesen waar ik zo goed mee overeen kwam zijn allemaal vertrokken deze week. Een andere vriendin zit in India voor een maand. Zowat iedereen die me dierbaar is hier is ervandoor. Nu ja, niet iedereen hoor. Maar bon, het restaurant dus, met een boekje erbij viel het best mee en ik heb kunnen oefenen met van die eetstokjes. En het eten was brilliant! Rep u naar een Koreaans restaurant in de buurt en bestel "Grilled pork"!! Hmmm... En wie weet komen ze dan ook aan je tafel alles klaarmaken en alles op je slablaadje leggen. Met zelf de instructie "Eat now !" Die gaan me daar nog vaker zien langskomen hehe!
De komende week zou ik een heleboel moeten doen, nog dingen regelen voor mijn projecten zodat ze hopelijk helemaal in orde komen. Maar tja, met die verkiezingen weet je maar nooit. Binnen een tijdje zou ik dan bezig moeten zijn met mijn projecten en in een gastgezin zitten, dus bezigheid genoeg.
Merci trouwens voor alle mails! Uwer kaartjes komen er binnen enkele maanden aan.
Yours truly,
Bert
maandag 7 april 2008
Nieuwe plannen!
Heyhey!
Even een update van mijn huidige plannen! Momenteel ben ik al 4 maanden hier in Nepal, nog steeds niet verongelukt, nog niks te waardevols kwijt gespeeld. Ik blijf nog tot eind mei hier, nog 7 weekjes ongeveer. Normaal gezien kan ik vanaf 15 april bij Kantipur Publication werken als intern trainee voor 6 weken. De allerlaatste bevestiging moet ik deze week nog krijgen, maar 90 % kans laten we zeggen. Er werken al wel veel fotografen momenteel dus enorm veel werk ga ik blijkbaar niet hebben. Ik ga vandaag overleggen met mijn vrijwilligersorganisatie of ik nog een project kan doen met gehandicapten hier in Kathmandu. En ook es horen wanneer ik naar mijn gastfamilie kan. Maar het plan is dus om fotojournalisme en werken met gehandicapten te combineren, kwestie van me wat bezig te houden.
Maar bon, het andere nieuwe plan! Ik ging na 6 maanden Nepal huiswaarts keren, maar ik heb besloten toch maar wat langer weg te blijven. Dus in plaats van de vlieger terug te nemen naar Belgie ga ik eerst naar China. Wat ik er ga doe weet ik nog niet precies, tis nogal een groot land, maar ongeveer 6 weken rondtrekken richting Beijing. Onderweg te doen en te bezoeken: Terracota leger in Xi'an, pandas knuffelen, Yhangzhou, de grote muur, de verboden stad, .... Man, man, er is zoveel te doen in China. Vanuit Beijing dan de Trans Mongolische trein op, in Mongolie een week of 3 blijven. Zou enorm mooi moeten zijn. Dan de Trans Siberische trein op door Rusland, langs Irkutsk (zoals op de kaart van Risk!), Omsk, Yekaterineburg, Moskow en St Petersburg. Ongeveer 3 weekjes Rusland denk ik. Dan met de trein richting Estland, boot naar Zweden en de eerste de beste Ryan Air vlucht terug naar huis! Begin September zou ik dan terug fritten zitten eten in Kalmthout. Voor mijn verjaardag en voor de start van mijn nieuwe schooljaar.
Ik ben er al een tijdje over aan het nadenken geweest, deze week heb ik het dan uitgelegd aan mijn familie. Ik heb de nodige tijd en er zit nog geld in mijn spaarvarken, dus gaan we der voor! Er zal vast nog wel wat veranderen aan mijn reisplan, maar de grote lijnen staan vast. 3 extra maanden door China, Mongolie en Rusland en dan begin september terug!
Eigenlijk wou ik nog naar Tibet voor 2 weekjes maar dat zal niet door kunnen gaan door al dat gedoe ginder. Oh well. Enne, iedereen die zich geroepen voelt om mij te vergezellen is uiteraard welkom. Ahum. Ik besef ook wel dat een vliegticket nogal prijzig is, maar wie weet is er iemand van mijn vrienden toch zot genoeg haha. En anders, met Ryan Air raak je goedkoop in Zweden ahem :)
Dus tot zover mijn plan, wish me luck!
Oh, en een wereldkaartje om het wat grafisch voor te stellen.
PS: Mocht er iemand brieven, postkaarten, voedsel- en of overlevingspakketten willen sturen, stuur maar met vermelding van mijn naam richting:
NVCYE-Program Nepal, Kalanki-14, Tashindole Marga,
Kathmandu, Nepal.
Post Box No. 8957
Tot en met eind mei kan ik ze daar nog ophalen, nadien wordt het wat moeilijker.
PPS: Als ge een kaartje wilt ontvangen, moet ge uw adres maar es doormailen. Mocht ik het nog niet hebben natuurlijk.
Even een update van mijn huidige plannen! Momenteel ben ik al 4 maanden hier in Nepal, nog steeds niet verongelukt, nog niks te waardevols kwijt gespeeld. Ik blijf nog tot eind mei hier, nog 7 weekjes ongeveer. Normaal gezien kan ik vanaf 15 april bij Kantipur Publication werken als intern trainee voor 6 weken. De allerlaatste bevestiging moet ik deze week nog krijgen, maar 90 % kans laten we zeggen. Er werken al wel veel fotografen momenteel dus enorm veel werk ga ik blijkbaar niet hebben. Ik ga vandaag overleggen met mijn vrijwilligersorganisatie of ik nog een project kan doen met gehandicapten hier in Kathmandu. En ook es horen wanneer ik naar mijn gastfamilie kan. Maar het plan is dus om fotojournalisme en werken met gehandicapten te combineren, kwestie van me wat bezig te houden.
Maar bon, het andere nieuwe plan! Ik ging na 6 maanden Nepal huiswaarts keren, maar ik heb besloten toch maar wat langer weg te blijven. Dus in plaats van de vlieger terug te nemen naar Belgie ga ik eerst naar China. Wat ik er ga doe weet ik nog niet precies, tis nogal een groot land, maar ongeveer 6 weken rondtrekken richting Beijing. Onderweg te doen en te bezoeken: Terracota leger in Xi'an, pandas knuffelen, Yhangzhou, de grote muur, de verboden stad, .... Man, man, er is zoveel te doen in China. Vanuit Beijing dan de Trans Mongolische trein op, in Mongolie een week of 3 blijven. Zou enorm mooi moeten zijn. Dan de Trans Siberische trein op door Rusland, langs Irkutsk (zoals op de kaart van Risk!), Omsk, Yekaterineburg, Moskow en St Petersburg. Ongeveer 3 weekjes Rusland denk ik. Dan met de trein richting Estland, boot naar Zweden en de eerste de beste Ryan Air vlucht terug naar huis! Begin September zou ik dan terug fritten zitten eten in Kalmthout. Voor mijn verjaardag en voor de start van mijn nieuwe schooljaar.
Ik ben er al een tijdje over aan het nadenken geweest, deze week heb ik het dan uitgelegd aan mijn familie. Ik heb de nodige tijd en er zit nog geld in mijn spaarvarken, dus gaan we der voor! Er zal vast nog wel wat veranderen aan mijn reisplan, maar de grote lijnen staan vast. 3 extra maanden door China, Mongolie en Rusland en dan begin september terug!
Eigenlijk wou ik nog naar Tibet voor 2 weekjes maar dat zal niet door kunnen gaan door al dat gedoe ginder. Oh well. Enne, iedereen die zich geroepen voelt om mij te vergezellen is uiteraard welkom. Ahum. Ik besef ook wel dat een vliegticket nogal prijzig is, maar wie weet is er iemand van mijn vrienden toch zot genoeg haha. En anders, met Ryan Air raak je goedkoop in Zweden ahem :)
Dus tot zover mijn plan, wish me luck!
Oh, en een wereldkaartje om het wat grafisch voor te stellen.
PS: Mocht er iemand brieven, postkaarten, voedsel- en of overlevingspakketten willen sturen, stuur maar met vermelding van mijn naam richting:
NVCYE-Program Nepal, Kalanki-14, Tashindole Marga,
Kathmandu, Nepal.
Post Box No. 8957
Tot en met eind mei kan ik ze daar nog ophalen, nadien wordt het wat moeilijker.
PPS: Als ge een kaartje wilt ontvangen, moet ge uw adres maar es doormailen. Mocht ik het nog niet hebben natuurlijk.
zondag 6 april 2008
Rondreis met de familie!
Heyhey!
De 2 weekjes met mijn familie zitten er alweer bijna op. Man, man, ... wat gaat het snel vooruit. Even een soort samenvatting!
Na een ontroerende hereniging aan de luchthaven (gullie ziet zo bleek, ge ziet zo bruin, ge lijkt op Tom Hanks uit Cast Away, ...) zijn we 4 daagjes in Kathmandu gebleven. Beetje rondhangen in Thamel en Durbur Square, mountain flight langs Mt. Everest (allright!), de grote tempels bezoeken, souvenirs aankopen, ...Zo een dingen allemaal. Ik denk dat ze Kathmandu wel aangenaam vonden, vorig jaar zijn we met zijn allen naar Sri Lanka geweest dus ze zijn wel gewend aan de drukte van een Aziatische grootstad. En Thamel is eigenlijk fantastisch als je niet te veel aantrekt van de straatverkopers. Je kan er fantastisch eten voor een kwart van de prijs in Belgie, winkels boordevol prullen voor een spotprijs, altijd wel wat te zien en wat te doen hoor.
Next stop Pokhara, waar we 2 daagjes zijn gebleven. Beetje raften op de rivier met Sam en ons vader (en ik ben er verdorie uitgevallen, merde!), wat klimmen naar de World Peace Pagoda en es met het bootje over Fewa Lake peddelen. Nadien richting Lumbini, de geboorteplaats van Boedha. Wegens een lokale busstaking zijn we er een dag langer gebleven als gepland maar tis er wel fijn. Samen met een Engels meisje van op onze bus hebben we er wat rondgewandeld en rondgefietst (tot plezier van ons vader hehe).
Dan, hoeraa hoeraa, terug naar het weeshuis voor 2 daagjes. Ik was in ieder geval erg blij ze allemaal terug te kunnen zien en andersom ook wel denk ik. Er vlogen er toch al een paar rond mijn nek bij aankomst. Het was erg leuk om samen met mijn familie terug wat te kunnen spelen met de kinderen en wat les te geven. De 2de dag hebben we een gigantisch pannenkoekenfestijn gehouden hoeraa! 2.5 uur staan bakken, good times.
De laatste stop voor Kathmandu was Chitwan National Park waar we terug 3 dagen zijn gebleven. Ik ben erin geslaagd ons moeder op een oifant te krijgen!. Het programma was eigenlijk hetzelfde als wat ik al es had gedaan. Rondrijden op een olifant, een bad nemen met een olifant, jungle walk, jeep safari, ... z'n dingen. We zijn nog weg gespoeld door een monsoen bui haha. Net toen ze ons kwamen halen met de jeep begon het onnoemelijk hard te regenen. Maar het was zo een open jeep dus qua beschermign tegen de regen viel dat wat tegen. En dan viel die ook nog in panne na 1 minuut merde! Dus wij in de gietende regen staan duwen tegen die jeep en dan uiteindelijk maar naar het hotel gewandeld. Iedereen compleet doorweekt, maar ik voelde me eigenlijk wel terug in Belgie voor een moment.
En nu dus terug Kathmandu. Gisteren hebben we in Veerle haar weeshuis spaghetti gegeten met de kinderen. Vandaag en morgen nog een beetje rondlummelen en dan keren mijn ouders en Sam terug naar Belgie. Terug afscheid nemen dus.
Meer nieuws ende foto's later!
PS: ik heb nieuwe foto's van India upgeload! Rep u richting deze link
De 2 weekjes met mijn familie zitten er alweer bijna op. Man, man, ... wat gaat het snel vooruit. Even een soort samenvatting!
Na een ontroerende hereniging aan de luchthaven (gullie ziet zo bleek, ge ziet zo bruin, ge lijkt op Tom Hanks uit Cast Away, ...) zijn we 4 daagjes in Kathmandu gebleven. Beetje rondhangen in Thamel en Durbur Square, mountain flight langs Mt. Everest (allright!), de grote tempels bezoeken, souvenirs aankopen, ...Zo een dingen allemaal. Ik denk dat ze Kathmandu wel aangenaam vonden, vorig jaar zijn we met zijn allen naar Sri Lanka geweest dus ze zijn wel gewend aan de drukte van een Aziatische grootstad. En Thamel is eigenlijk fantastisch als je niet te veel aantrekt van de straatverkopers. Je kan er fantastisch eten voor een kwart van de prijs in Belgie, winkels boordevol prullen voor een spotprijs, altijd wel wat te zien en wat te doen hoor.
Next stop Pokhara, waar we 2 daagjes zijn gebleven. Beetje raften op de rivier met Sam en ons vader (en ik ben er verdorie uitgevallen, merde!), wat klimmen naar de World Peace Pagoda en es met het bootje over Fewa Lake peddelen. Nadien richting Lumbini, de geboorteplaats van Boedha. Wegens een lokale busstaking zijn we er een dag langer gebleven als gepland maar tis er wel fijn. Samen met een Engels meisje van op onze bus hebben we er wat rondgewandeld en rondgefietst (tot plezier van ons vader hehe).
Dan, hoeraa hoeraa, terug naar het weeshuis voor 2 daagjes. Ik was in ieder geval erg blij ze allemaal terug te kunnen zien en andersom ook wel denk ik. Er vlogen er toch al een paar rond mijn nek bij aankomst. Het was erg leuk om samen met mijn familie terug wat te kunnen spelen met de kinderen en wat les te geven. De 2de dag hebben we een gigantisch pannenkoekenfestijn gehouden hoeraa! 2.5 uur staan bakken, good times.
De laatste stop voor Kathmandu was Chitwan National Park waar we terug 3 dagen zijn gebleven. Ik ben erin geslaagd ons moeder op een oifant te krijgen!. Het programma was eigenlijk hetzelfde als wat ik al es had gedaan. Rondrijden op een olifant, een bad nemen met een olifant, jungle walk, jeep safari, ... z'n dingen. We zijn nog weg gespoeld door een monsoen bui haha. Net toen ze ons kwamen halen met de jeep begon het onnoemelijk hard te regenen. Maar het was zo een open jeep dus qua beschermign tegen de regen viel dat wat tegen. En dan viel die ook nog in panne na 1 minuut merde! Dus wij in de gietende regen staan duwen tegen die jeep en dan uiteindelijk maar naar het hotel gewandeld. Iedereen compleet doorweekt, maar ik voelde me eigenlijk wel terug in Belgie voor een moment.
En nu dus terug Kathmandu. Gisteren hebben we in Veerle haar weeshuis spaghetti gegeten met de kinderen. Vandaag en morgen nog een beetje rondlummelen en dan keren mijn ouders en Sam terug naar Belgie. Terug afscheid nemen dus.
Meer nieuws ende foto's later!
PS: ik heb nieuwe foto's van India upgeload! Rep u richting deze link
donderdag 27 maart 2008
Driewerf India!!!
Oioioi!
De 2 weekjes India waren enorm snel voorbij. Te kort, helaas! Maar hey, het was in ieder geval boeiend. Man, man, India is een beest. Erg lelijk, erg mooi, fascinerend...
Sinds het vorige bericht ben ik erin geslaagd de Taj Mahal te zien! On-ge-lofe-lijk!! Ik had hoge verwachtingen en die zijn zeker ingelost. Mooiste gebouw dat ik ooit heb gezien, stuk beter dan Manneke Pis als nationaal monument. Na de Taj Mahal zijn we nog naar Fatephur Skikrid geweest, een soort verlaten stad buiten Agra met een groot paleis ende moskee. Is nice!
's Avonds de nachttrein richting Allahabad waar ik de vergissing heb gemaakt wat te eten op de trein. Yikes! 2 dagen ziek geweest bweh. Maar we hebben we grappig volk leren kennen. Er zat een soort guru in onze cabine, die ons een plaats in zijn huis aanbood enzo. Nu ik het zo schrijf klinkt het wel ietwat vreemd, maar het was allemaal dik in orde hoor. Hij heeft ons een kamer in zijn huis geven, we konden er eten, douchten, zijn internet gebruiken, naar huis bellen, .. Zijn chauffeur heeft ons rondgereden in Allahabad en hij heeft, uiteraard, onze toekomst voorspeld door onze handen te lezen. Zit wel snor blijkbaar. Ik ga 2 keer trouwen en ik krijg 2 kinderen. Hij zei nog dat ik sterke handen had hehe en dat ik een self-made man ben. Hij heeft ook wel gezegd dat ik veel met mijn handen werk , dus hij zal wel niet alles correct voorspellen ahum. We hebben wat geld achtergelaten voor zijn chauffeur maar verder was het allemaal gratis hoeraa. Allahabad zelve was ook best geweldig. Er is een plek waar de Ganges 2 andere rivieren ontmoet, erg heilig blijkbaar. Dus zijn er tienduizend Indiers die met een bootje de exacte plek proberen te bereiken. Ongelofelijk om langs de over te wandelen!! Al die mensen die zich staan te wassen, mediteren, zich kaalscheren, ... Ik was zelf lichtelijk geschokt ahum. Al die bedelaars, misvormde mensen, sadhus, .. Een beetje teveel voor Corneel. Maar echt wel heel erg fascinerd, blij dat ik er geweest ben.
Na afscheid te nemen hebben we dan de bus richting Varenasi genomen. Den 21ste was het Holi-festival, maar die dag was best nog wel rustig. Beetje rondgewandeld langs de ghats aan de Ganges. Dat zijn dus terrassen en trapjes naar de rivier toe waar mensen zich wassen, mediteren, rondhangen, ... Er zijn ook 'burning ghats' waar ze de lijken openbaar cremeren. Beetje luguber. 's Avonds hebben we ook een boottochtje gedaan langs de rivier, levend opgevreten door muggen! De volgende dag was het dan colourfestival, complete waanzin haha! Helemaal ingekleurd door de Indiers, ik heb nog altijd rode verf in mijn haar!! Iedereen op straat was wel straalbezopen, of ze hadden bhang lassi gedronken (een soort marihuana-milkshake haha). Het was nogal gevaarlijk buiten voor vrouwen, aangezien de venten nogal gefrustreerd doen en elke vrouw die ze tegenkomen in de tieten proberen te knijpen. Dus Cristina is 5 minuten buiten het hotel geweest en Rita helemaal niet ahum. Ik was vooral blij dat ik me niet geschoren had ahum.
Vervolgens 26 uur lang op de trein, jeep en bus en ik was terug in Kathmandu! Voelde een beetje aan als thuiskomen hehe. Het vervelende aan India is dat je geen moment rust hebt, iedereen valt je lastig en wilt wat hebben of verkopen. Maar super veel te zien en te doen! En ik kon er geweldig veel eten voor amper 2 euro, dus ikke tevreden.
In other randon news, ik heb ondertussen terug verenigd met mijn familie voor de komende 2 weken maar daar zal ik wel es een andere blog over maken volgende week. Enne, de bungeesprong heb ik niet kunnen doen omdat de 2 Portugese meisjes te ziek waren en Erik te blut. Dus de volgende keer dan maar. Verder nog even proficiat aan onze nieuwe regering! Of is ie al gevallen ondertussen? En ik ben de '100 dagen van huis'-grens gepasseerd zonder ongelukken, applausje voor mezelve!
Fotokes:
De rest staat hier . Er moeten nog foto's bijkomen, maar eerst moet ik een computer vinden met een DVD-lezer. En jawel, meestal ben ik niet zo voor internet-socializing maar ik moet toegeven dat Facebook best handig. Dus u moge me toevoegen, mocht dat al niet gebeurd zijn.
Tot de volgende!
De 2 weekjes India waren enorm snel voorbij. Te kort, helaas! Maar hey, het was in ieder geval boeiend. Man, man, India is een beest. Erg lelijk, erg mooi, fascinerend...
Sinds het vorige bericht ben ik erin geslaagd de Taj Mahal te zien! On-ge-lofe-lijk!! Ik had hoge verwachtingen en die zijn zeker ingelost. Mooiste gebouw dat ik ooit heb gezien, stuk beter dan Manneke Pis als nationaal monument. Na de Taj Mahal zijn we nog naar Fatephur Skikrid geweest, een soort verlaten stad buiten Agra met een groot paleis ende moskee. Is nice!
's Avonds de nachttrein richting Allahabad waar ik de vergissing heb gemaakt wat te eten op de trein. Yikes! 2 dagen ziek geweest bweh. Maar we hebben we grappig volk leren kennen. Er zat een soort guru in onze cabine, die ons een plaats in zijn huis aanbood enzo. Nu ik het zo schrijf klinkt het wel ietwat vreemd, maar het was allemaal dik in orde hoor. Hij heeft ons een kamer in zijn huis geven, we konden er eten, douchten, zijn internet gebruiken, naar huis bellen, .. Zijn chauffeur heeft ons rondgereden in Allahabad en hij heeft, uiteraard, onze toekomst voorspeld door onze handen te lezen. Zit wel snor blijkbaar. Ik ga 2 keer trouwen en ik krijg 2 kinderen. Hij zei nog dat ik sterke handen had hehe en dat ik een self-made man ben. Hij heeft ook wel gezegd dat ik veel met mijn handen werk , dus hij zal wel niet alles correct voorspellen ahum. We hebben wat geld achtergelaten voor zijn chauffeur maar verder was het allemaal gratis hoeraa. Allahabad zelve was ook best geweldig. Er is een plek waar de Ganges 2 andere rivieren ontmoet, erg heilig blijkbaar. Dus zijn er tienduizend Indiers die met een bootje de exacte plek proberen te bereiken. Ongelofelijk om langs de over te wandelen!! Al die mensen die zich staan te wassen, mediteren, zich kaalscheren, ... Ik was zelf lichtelijk geschokt ahum. Al die bedelaars, misvormde mensen, sadhus, .. Een beetje teveel voor Corneel. Maar echt wel heel erg fascinerd, blij dat ik er geweest ben.
Na afscheid te nemen hebben we dan de bus richting Varenasi genomen. Den 21ste was het Holi-festival, maar die dag was best nog wel rustig. Beetje rondgewandeld langs de ghats aan de Ganges. Dat zijn dus terrassen en trapjes naar de rivier toe waar mensen zich wassen, mediteren, rondhangen, ... Er zijn ook 'burning ghats' waar ze de lijken openbaar cremeren. Beetje luguber. 's Avonds hebben we ook een boottochtje gedaan langs de rivier, levend opgevreten door muggen! De volgende dag was het dan colourfestival, complete waanzin haha! Helemaal ingekleurd door de Indiers, ik heb nog altijd rode verf in mijn haar!! Iedereen op straat was wel straalbezopen, of ze hadden bhang lassi gedronken (een soort marihuana-milkshake haha). Het was nogal gevaarlijk buiten voor vrouwen, aangezien de venten nogal gefrustreerd doen en elke vrouw die ze tegenkomen in de tieten proberen te knijpen. Dus Cristina is 5 minuten buiten het hotel geweest en Rita helemaal niet ahum. Ik was vooral blij dat ik me niet geschoren had ahum.
Vervolgens 26 uur lang op de trein, jeep en bus en ik was terug in Kathmandu! Voelde een beetje aan als thuiskomen hehe. Het vervelende aan India is dat je geen moment rust hebt, iedereen valt je lastig en wilt wat hebben of verkopen. Maar super veel te zien en te doen! En ik kon er geweldig veel eten voor amper 2 euro, dus ikke tevreden.
In other randon news, ik heb ondertussen terug verenigd met mijn familie voor de komende 2 weken maar daar zal ik wel es een andere blog over maken volgende week. Enne, de bungeesprong heb ik niet kunnen doen omdat de 2 Portugese meisjes te ziek waren en Erik te blut. Dus de volgende keer dan maar. Verder nog even proficiat aan onze nieuwe regering! Of is ie al gevallen ondertussen? En ik ben de '100 dagen van huis'-grens gepasseerd zonder ongelukken, applausje voor mezelve!
Fotokes:
De rest staat hier . Er moeten nog foto's bijkomen, maar eerst moet ik een computer vinden met een DVD-lezer. En jawel, meestal ben ik niet zo voor internet-socializing maar ik moet toegeven dat Facebook best handig. Dus u moge me toevoegen, mocht dat al niet gebeurd zijn.
Tot de volgende!
maandag 17 maart 2008
India!!
Hey hey hey!
Hier zijn we terug! Sinds het vorige bericht ben ik erin geslaagd een busongeluk te hebben en enkele uren door de woestijn te hobbelen op een kameel. Good times!
Dus eh, na Pushkar, geweldig trouwens, zijn we met de nachtbus richting Jaisalmer gereden. Maar om 3 uur 's nachts besloot de chauffeur de onzachte confrontate met een rondpunt aan te gaan. Nou, 1-0 voor het rondpunt. Geen zorgen, niemand gewond. We moesten gewoon buiten wat wachten op een nieuwe bus, en dan in slaap proberen te vallen op een stoeltje in de overvolle bus. Jawel, huilende baby's. Wederom heerlijke nacht.
Jaisalmer is een soort gigantisch zandkasteel in de woestijn van Rajastan. Erg mooi hoor. De hoteleigenaars zijn wel niet allemaal zo vriendelijk ahum. In het eerste hotel zijn we zelf buitengesmeten ondat we een kamelensafari hadden geboekt bij een concurrent. Eikel.
De kamelensafari zelf was te grappig. Beetje rondhobbelen door de woestijn, eten onder de bomen, slapen in de duinen onder de sterren. Beter als een 5-sterren hotel haha. En ik vind nog steeds overal zand, hardnekkig hoor. En over kamelen, ze kwijlen ongelofelijk, stinken een beetje, en maken erg vreemde geluiden. Maar schattig.
Next stop was Jaipur, niet zo een toffe stad maar er waren wel mooie dingen te zien. Amber fort en het windpaleis enzo. Nu zitten we in Agra, bij de Taj Mahal! Vandaag heb ik ze al van ver kunnen bewonderen. Morgen gaan we bij zonsopgang haar echt bezoeken. Ik kijk er naar uit!
Tot zover, to de volgende.
Bert
Hier zijn we terug! Sinds het vorige bericht ben ik erin geslaagd een busongeluk te hebben en enkele uren door de woestijn te hobbelen op een kameel. Good times!
Dus eh, na Pushkar, geweldig trouwens, zijn we met de nachtbus richting Jaisalmer gereden. Maar om 3 uur 's nachts besloot de chauffeur de onzachte confrontate met een rondpunt aan te gaan. Nou, 1-0 voor het rondpunt. Geen zorgen, niemand gewond. We moesten gewoon buiten wat wachten op een nieuwe bus, en dan in slaap proberen te vallen op een stoeltje in de overvolle bus. Jawel, huilende baby's. Wederom heerlijke nacht.
Jaisalmer is een soort gigantisch zandkasteel in de woestijn van Rajastan. Erg mooi hoor. De hoteleigenaars zijn wel niet allemaal zo vriendelijk ahum. In het eerste hotel zijn we zelf buitengesmeten ondat we een kamelensafari hadden geboekt bij een concurrent. Eikel.
De kamelensafari zelf was te grappig. Beetje rondhobbelen door de woestijn, eten onder de bomen, slapen in de duinen onder de sterren. Beter als een 5-sterren hotel haha. En ik vind nog steeds overal zand, hardnekkig hoor. En over kamelen, ze kwijlen ongelofelijk, stinken een beetje, en maken erg vreemde geluiden. Maar schattig.
Next stop was Jaipur, niet zo een toffe stad maar er waren wel mooie dingen te zien. Amber fort en het windpaleis enzo. Nu zitten we in Agra, bij de Taj Mahal! Vandaag heb ik ze al van ver kunnen bewonderen. Morgen gaan we bij zonsopgang haar echt bezoeken. Ik kijk er naar uit!
Tot zover, to de volgende.
Bert
woensdag 12 maart 2008
India!
Heyhey!
Een bericht vanuit India! Ik ben hier momenteel 4 dagen en tis behoorlijk fantastisch. Zoveel indrukken, zoveel dingen te zien en te doen. Zoveel dingen die ongebruikelijk zijn als je uit Belgie komt. Ik zie niet elke dag koeien, zwijnen, olifanten en kamelen door de straten van Kalmthout slenteren haha.
In ieder geval, ik ben eerst en vooral samen met de Portugese meisjes veilig geland in New Delhi. Valt best mee ginder. Iedereen had we gewaarschuwd dat het een kutstad was. Een vuile, luidruchtige stad waar ik zo snel mogelijk moest wegkomen. Maar ik was niet echt geshockeerd om eerlijk te zijn. Boeiende stad hoor. Het enige dat ik degoutant vond was dat ze fake Tourist Information Centres hebben. Met een erg gelijkende naam en uithangbord, en vlakbij de echte Tourist Information Center. Gelukkig hebben we er geen geld uitgegeven, wat een klojos. Het beroemde rode fort zag er erg mooi uit, maar was helaas gesloten wegens maandag. De grootste moskee van India was, eh, groot.
Na 1.5 dag hebben we dan de nachtbus naar Pushkar genomen. Beetje een beestenbus en er lag een zatlap in het gangpad naast mijn bed. Lag heel de nacht te kreunen en te roepen naast mijn hoofd. En mijn cabine had geen deur dus hij was zijn voeten constant aan het binnensteken, me wakker makend. Wat in een paar stampen en kleurrijk taalgebruik leidde. Heerlijke nacht.
Pushkar is wel ongelofelijk moet ik zeggen. Carlos, de Hollander van de trektocht, is hier een maand blijven plakken en ik kan me wel voorstellen waarom. Geweldige mooi, relaxte sfeer, grappige toeristen. Hier heb je van die situaties dat de toesristen zich kleden als Indiers en de Indiers kleden zich als Westerlingen. Ik heb ook voor de leut een yogales gevolgd en me zo een grappige superzised broek aangeschafd. Nice!
Tot zover mijner bericht. Next stop voor deze India-reis; Jaisalmer! Foto's volgen vanuit Kathmandu, maar ik heb al enkele goeikes.
Doei!
Een bericht vanuit India! Ik ben hier momenteel 4 dagen en tis behoorlijk fantastisch. Zoveel indrukken, zoveel dingen te zien en te doen. Zoveel dingen die ongebruikelijk zijn als je uit Belgie komt. Ik zie niet elke dag koeien, zwijnen, olifanten en kamelen door de straten van Kalmthout slenteren haha.
In ieder geval, ik ben eerst en vooral samen met de Portugese meisjes veilig geland in New Delhi. Valt best mee ginder. Iedereen had we gewaarschuwd dat het een kutstad was. Een vuile, luidruchtige stad waar ik zo snel mogelijk moest wegkomen. Maar ik was niet echt geshockeerd om eerlijk te zijn. Boeiende stad hoor. Het enige dat ik degoutant vond was dat ze fake Tourist Information Centres hebben. Met een erg gelijkende naam en uithangbord, en vlakbij de echte Tourist Information Center. Gelukkig hebben we er geen geld uitgegeven, wat een klojos. Het beroemde rode fort zag er erg mooi uit, maar was helaas gesloten wegens maandag. De grootste moskee van India was, eh, groot.
Na 1.5 dag hebben we dan de nachtbus naar Pushkar genomen. Beetje een beestenbus en er lag een zatlap in het gangpad naast mijn bed. Lag heel de nacht te kreunen en te roepen naast mijn hoofd. En mijn cabine had geen deur dus hij was zijn voeten constant aan het binnensteken, me wakker makend. Wat in een paar stampen en kleurrijk taalgebruik leidde. Heerlijke nacht.
Pushkar is wel ongelofelijk moet ik zeggen. Carlos, de Hollander van de trektocht, is hier een maand blijven plakken en ik kan me wel voorstellen waarom. Geweldige mooi, relaxte sfeer, grappige toeristen. Hier heb je van die situaties dat de toesristen zich kleden als Indiers en de Indiers kleden zich als Westerlingen. Ik heb ook voor de leut een yogales gevolgd en me zo een grappige superzised broek aangeschafd. Nice!
Tot zover mijner bericht. Next stop voor deze India-reis; Jaisalmer! Foto's volgen vanuit Kathmandu, maar ik heb al enkele goeikes.
Doei!
zaterdag 8 maart 2008
De trekking..Foto's van de natuur enzo
Holly bij zonsopgang bij Poon Hill
Zonsopgang bij Poon Hill. Ongelofelijk mooi!
Een van de geweldige posters onderweg. Zoek de fout!
Zonsopgang bij Tatapani
Vrouw met mandje onderweg
Macchupuchhre of de Fishtail Mountain bij zonsopgang
Sokken, blowin' in the wind
Mirte onder een gigantische rots, op weg naar MBC
Carlos en Holly in een lawine. Duck and cover!
Erik bij een brug onderweg naar MBC
Mirte en ikke aangekomem bij Annapurna Base Camp, 4130 meter! Woohoo!!
Ikke bij ABC
Ikke bij MBC, Annapurna South op de achtergrond
Wederom ikke bij ABC, met de glaciervalley op de achtergrond
De gigantische sneeuwman van Holly en Carlos bij ABC
Uitzicht op een bergdorpje
Trappen! Tienduizenden trappen!
Bij de Hotsprings! Wat ongelofelijk deugd deed na een week rondtrekken hehe
Lokale hangbrug
Uitzicht vanaf Landruk
NOg es uitzicht vanuit Landruk
Geweldige toffe hangbrug
Een tijger! Verslaafd aan koffie me dunkt
Abonneren op:
Posts (Atom)